«Και γιατί ένας νέος, που έχει λιώσει παντελόνια στα θρανία και τα έδρανα, που η οικογένειά του έχει επενδύσει τις οικονομίες της στις σπουδές του, να πάει να εργάζεται για 800 ευρώ; Αγοράζει ένα μηχανάκι, γίνεται ντελιβεράς, κυκλοφορεί στον δρόμο και βγάζει μέχρι και 1.300!»…
Ο συνομιλητής μου, συνάδελφος, αρκετά νεότερός μου, εξηγεί πολύ απλά εκείνο που η δική μου γενιά δεν γνώριζε, καθώς στα δικά μας νιάτα η εργασία ήταν εύκολη υπόθεση και εξασφάλιζε αποδοχές αξιοπρεπείς…
Κι ύστερα η κουβέντα ήλθε στον άτυχο αστυνομικό που έχασε τη ζωή του τόσο άδικα, σε μια δήθεν επισκευή σπιτιού στο Πασαλιμάνι, για την οποία ο εργολάβος είχε βγάλει «ηλεκτρονική άδεια» για ψιλοεργασίες, αλλά έκανε κατεδάφιση κανονική και τα μπάζα σκέπασαν το παιδί που συμπλήρωνε τον γλίσχρο μισθό του όχι ως «πόρτα» σε μαγαζιά ή ως «φουσκωτός» κάποιου μεγαλοκαρχαρία, αλλά εκεί όπου «η δουλειά κάνει τους άντρες»…
Βεβαίως, ζούμε σε μια χώρα όπου «τα πάντα είναι πολιτική», όπου για όλα «φταίει η -όποια- κυβέρνηση», όπου για όλα «φταίει το σύστημα» και «για όλα φταίνε οι γκόμενες, οι πρώην κι οι επόμενες», που έλεγε και ο αξέχαστος φίλος Δήμος Μούτσης.
Ποτέ δεν φταίμε εμείς, οι οποίοι πέφτουμε εύκολα στις «λούμπες», που μας αρκεί ένα πενηντάρικο αύξηση για να ξεχάσουμε όσα λέμε στο καφενείο, που ψηφίζουμε πάντα με γνώμονα το μικροσυμφέρον και με κοντόφθαλμη προοπτική, που αρπάζουμε καθετί που μας έρχεται «συστημένο» και το αποθεώνουμε, για να το πετάξουμε στα άχρηστα σε λίγο καιρό.
Ποτέ δεν φταίμε εμείς, που βολευόμαστε με ψευτοεπιδόματα, που μένουμε με το στόμα ανοιχτό και θαυμάζουμε τα καραγκιοζάκια στο γυαλί, ξεχνώντας ότι ο αληθινός Καραγκιόζης είχε ψυχή και έστελνε μηνύματα, εμείς που τώρα είμαστε έτοιμοι να ψηφίσουμε «τηλεπερσόνες», επειδή συνηθίσαμε να καρφωνόμαστε σε οθόνες και πετάξαμε τα βιβλία και το μολύβι, λες και μας έκαναν κακό, τόσα χρόνια.
Επιτρέψτε μας να πιστεύουμε ότι δεν φταίει η κυβέρνηση, ο υπουργός, ο αρχηγός, το σύστημα ή ο… Χατζηπετρής για τον άγριο θάνατο του αστυφύλακα στην οικοδομή του Πειραιά. Και δεν θα συμφωνήσουμε με όποιον προσπαθήσει να μιλήσει πάλι για «δολοφονία», όπως αποκαλούν πολλά περιστατικά οι αδίστακτοι κεφαλοκυνηγοί της πολιτικής, προκειμένου να διασφαλίσουν τον παχυλό μισθό τους. Ο νεαρός αστυφύλακας, ένα έντιμο, λαϊκό παιδί, έχασε τη ζωή του εξαιτίας όλων ημών, που επιτρέψαμε τα τελευταία χρόνια να παγιδευθούμε στον λαβύρινθο των… social media και να πιστέψουμε ότι «εμείς κυβερνάμε», την ώρα που μας έκλεισαν μέσα σε κουτάκια και mails, μας έμαθαν να επικοινωνούμε εξ αποστάσεως και μόνο με συνθήματα και να ξεχάσουμε τη δύναμη του μυαλού μας.
Εμείς, που δεχόμαστε να κλείνουν οι κινηματογράφοι και να γίνονται σουπερμάρκετ και βλέπουμε τις ταινίες «στο σπίτι», στους τέσσερις τοίχους, που στην ουσία δεν είναι πια δικοί μας.
Εμείς φταίμε και κανείς άλλος. Και θα το θυμηθούμε πάλι την επομένη των εκλογών, όταν θα τραγουδάμε το «Zάρι» φορώντας τις στολές της Κατράντζου που λανσάρισε η Ολυμπιακή Επιτροπή στην Αρχαία Ολυμπία…
ΑΠΟ ΤΗΝ ΕΝΤΥΠΗ ΕΚΔΟΣΗ
