“Η βίαιη καθίζηση της ενεργού ζήτησης στην ελληνική οικονομία αποδείχτηκε η κρίσιμη παράμετρος για την αποεπένδυση και την παραγωγική αποτελμάτωση της χώρας. Το ίδιο το Μνημόνιο απέδειξε ότι η συνολική εκκαθάριση στην αγορά εργασίας δεν βελτίωσε ούτε την ποιότητα ούτε την ποσότητα της παραγωγής. Αλλά ούτε και την κερδοφορία των παραγωγικών μονάδων”, υποστήριξε ο Αλέξης Τσίπρας μιλώντας σε εκδήλωση με θέμα την «Παραγωγική Ανασυγκρότηση».
Ο επικεφαλής του ΣΥΡΙΖΑ επιτέθηκε στην κυβέρνηση λέγοντας ότι «η πολιτική της συγκυβέρνησης Σαμαρά-Βενιζέλου λειτουργεί ως κίνητρο για επενδύσεις, κυρίως στους κλάδους μαζικής εστίασης και διασκέδασης», σημειώνοντας ότι το 90% των λιγοστών νέων επιχειρήσεων που ανοίγουν στην Ελλάδα, σ’ αυτούς τους κλάδους δραστηριοποιείται.
«Η πρώτη πράξη της κυβέρνησης του ΣΥΡΙΖΑ θα είναι η ακύρωση του Μνημονίου και ο τερματισμός της λιτότητας», ξεκαθάρισε ο Α. Τσίπρας και περιέγραψε τα σχέδια του για την οικονομία. Όπως είπε:
* Δεσμευόμαστε στο εθνικό σχέδιο για την οικονομική, κοινωνική και περιβαλλοντική ανασυγκρότηση του τόπου, που έχουμε ήδη παρουσιάσει στον ελληνικό λαό, για τον άμεσο τερματισμό της λιτότητας και την τόνωση της εσωτερικής ζήτησης με τους εξής τρεις τρόπους:
1. Τερματίζοντας την αβεβαιότητα για τους μισθούς και τις συντάξεις. Τέλος στην ελεύθερη πτώση τους.
2. Επαναφέροντας τον κατώτατο μισθό από τα €586 στα €751, για όλους τους εργαζόμενους, ανεξαρτήτως ηλικίας. Στο σημείο αυτό, επισημαίνω ότι το δικό μας οικονομετρικό μοντέλο επιβεβαιώνει τα συμπεράσματα του μοντέλου του Ινστιτούτου Εργασίας της ΓΣΕΕ: μόνον τον πρώτο χρόνο, η αύξηση του κατώτατου μισθού θα αυξήσει την εγχώρια ζήτηση κατά 0,75%. Θα αυξήσει, επίσης, το ΑΕΠ κατά 0,5%,, ενώ θα δημιουργήσει 7500 νέες θέσεις εργασίας.
3. Αναδιανέμοντας εισόδημα στα πιο ευάλωτα κοινωνικά στρώματα που πλήττονται από την ανθρωπιστική κρίση. Η ροπή προς κατανάλωση στα στρώματα αυτά είναι υψηλή, επειδή έχουν να καλύψουν πιεστικές, βασικές ανάγκες αξιοπρεπούς διαβίωσης.
Στις προτεραιότητες, ο επικεφαλής της αξιωματικής αντιπολίτευσης ενέταξε επίσης:
* Ένα σύγχρονο και αντιγραφειοκρατικό δημόσιο τομέα – εργαλείο του δημοκρατικού προγραμματισμού και του αναπτυξιακού σχεδιασμού.
* Σταθερό, διαφανές και δίκαιο πλαίσιο φορολογικών υποχρεώσεων για τις επιχειρήσεις, που επιτρέπει το μακροπρόθεσμο επιχειρησιακό σχεδιασμό.
* Φορολόγηση στα κέρδη και όχι την παραγωγή.
* Ελεγχος στα καρτέλ
* Μειωμένο ενεργειακό κόστος της βιομηχανίας.
Για το τελευταίο θέμα σημείωσε ότι είναι «πολύ σύνθετο». Η μείωση αυτή θα είναι διαφοροποιημένη κατά κλάδους, λαμβάνοντας υπόψη συγκεκριμένες παραμέτρους.
Για παράδειγμα, στους ενεργοβόρους κλάδους, η μείωση θα είναι συγκριτικά μεγαλύτερη – είτε ως μείωση των φόρων στην ενέργεια, ως μείωση της τιμής της ενέργειας, αν αυτό είναι εφικτό, ή ως αλλαγή του ενεργειακού μείγματος.
Όπως είπε «επεξεργαζόμαστε ένα μαθηματικό μοντέλο, το οποίο παραμετροποιεί τόσο τη σύνθεση του κόστους όσο και τις επιμέρους διαφοροποιήσεις που σας προανέφερα».