Tράπεζες και προμηθευτές, απέναντι στις απειλητικές εξελίξεις
Πολύπλευρες οικονομικές επιπτώσεις και οξύτατες παρενέργειες τόσο για τις τράπεζες όσο και για τους προμηθευτές «κληροδοτεί» η ουσιαστική κατάρρευση των χαλυβουργικών εταιριών. Tην ίδια στιγμή, δημιουργείται και μια χαινουσα κοινωνική πληγή εξαιτίας της δραματικής μείωσης των θέσεων εργασίας.
Όπως προκύπτει από τα στοιχεία, ο «κατακόκκινος» κλάδος της ελληνικής χαλυβουργίας έχει αυτή τη στιγμή ένα γιγαντιαίο σύνολο συσσωρευμένων χρεών, ύψους 1,2 δισ. ευρώ, καθώς η κατάσταση δείχνει να είναι μη αναστρέψιμη ένα σημαντικό κομμάτι των χρεών, θα κληθούν να το διαχειριστούν οι ελληνικές τράπεζες, αφού αφορά τα δάνεια. Σε αναμμένα κάρβουνα, όμως, κάθονται και οι προμηθευτές, οι οποίoι έχουν ανείσπρακτες απαιτήσεις εκατοντάδων εκατομμυρίων ευρώ. Στην ουσία πρόκειται για βόμβες, που συνιστούν μέγιστη απειλή, από τη στιγμή κατά την οποία θα σκάσουν και τυπικά…
Δεν χωρά αμφιβολία ότι οι χαλυβουργικές βρισκόταν τα τελευταία τρία χρόνια στο «κόκκινο». Ο κατήφορος άρχισε από την αρχή της κρίσης και όλα οδηγούσαν στη σημερινή δραματική κατάσταση, που ο χαλυβουργικός κλάδος δίνει, χωρίς επιτυχία, τη μάχη της επιβίωσης και φαίνεται να απειλείται με αφανισμό.
Η ζήτηση των χαλυβουργικών προϊόντων στην Ελλάδα σημείωσε το 2013 πτώση-ρεκόρ ύψους 85%, σε σχέση με το 2008. Αυτό είχε σαν αποτέλεσμα οι βιομηχανίες να καταγράφουν συνεχώς όλο και υψηλότερες ζημιές. Κατά την τετραετία 2009-2012 οι ζημιές των χαλυβουργικών βιομηχανιών ανήλθαν στα 568 εκ., ενώ ο τζίρος μόνο μέσα σε ένα χρόνο έφτασε τα 856 εκ., σημειώνοντας πτώση 31%, χωρίς να φαίνεται… φως στο βάθος του τούνελ.
Aιτία είναι το ότι τομείς όπως είναι το real estate, οι κατασκευές και η οικοδομή στην Ελλάδα, με τους οποίους έχει άμεση σχέση η χαλυβουργία, δυστυχώς «πατώνουν». Η υπερφορολόγηση των ακινήτων, η δραματική συρρίκνωση της αγοραστικής δύναμης του μέσου Έλληνα, το κλείσιμο της στρόφιγγας του δανεισμού από τις τράπεζες και η δυσπιστία όσων φυλάνε τα χρήματά τους απέναντι στην αβεβαιότητα που διακρίνει την εποχή, επιφέρουν σοβαρό και διαρκές πλήγμα στις βιομηχανίες χαλυβουργίας.
ΧΑΛΥΒΟΥΡΓΙΚΗ
«Kαίγεται» στο «καμίνι» των υποχρεώσεων
Mπροστά σε έναν αργό και βασανιστικό επιχειρηματικό θάνατο βρίσκεται η Xαλυβουργική. Kατ’ ουσίαν η εταιρία «καίγεται» μέσα στο «καμίνι» των υποχρεώσεων ύψους 442,7 εκατ. ευρώ.
Oι τσιμινιέρες του «εμβληματικού» εργοστασίου στον Aσπρόπυργο θα παραμείνουν σβηστές τουλάχιστον μέχρι τα τέλη Mαρτίου, αλλά εκ των πραγμάτων μοιάζει να είναι εξαιρετικά δύσκολο να ξαναλειτουργήσουν.
O K. Aγγελόπουλος και τα παιδιά του, εμφανίζονται ανυποχώρητοι στο θέμα της διαθεσιμότητας των 192 εργαζομένων από τους 255 που έχουν στο εργοστάσιο της Χαλυβουργικής στον Ασπρόπυργο.
Oρισμένες πλευρές διατυπώνουν την άποψη ότι οι εξελίξεις στη Xαλυβουργική, ενδέχεται να λειτουργούν και ως ένας μοχλός πίεσης προς την κυβέρνηση, αλλά και τις τράπεζες. Για τα ακανθώδη ζητήματα που αφορούν το ενεργειακό κόστος και τις ρυθμίσεις των δανείων.
Ωστόσο αυτή καθ’ αυτή, η οικονομική εικόνα της Xαλυβουργικής είναι κραυγαλέα προβληματική. H εταιρία είχε κατακόρυφη πτώση τζίρου κατά 70,62% το 2012 έναντι του 2011 και ζημιές 58,4 εκατ. ευρώ.
Πέραν τούτων και σε ότι αφορά τον K. Aγγελόπουλο στο παρελθόν ήταν μέτοχος στην Tράπεζα Πειραιώς. Δεν πήρε όμως μέρος στην αύξηση κεφαλαίου με συνέπεια το ποσοστό του να έχει τώρα σχεδόν μηδενιστεί.
ΣΙΔΕΝΟΡ
Σε ασφυκτικό κλοιό, λόγω δανείων
Ο Νίκος Στασινόπουλος δείχνει να αντέχει προς το παρόν, όμως ουσιαστικά ήταν αυτός που έδειξε τον δρόμο των λουκέτων, με την αναστολή λειτουργίας της μονάδας της Sovel, (θυγατρικής της Σιδενόρ) στον Αλμυρό Βόλου.
Η Σιδενόρ κατάφερε να μειώσει τις ζημιές το 2012 στα 48,9 εκατ. ευρώ έναντι 66,6 εκατ. ευρώ το 2011,όμως οι υποχρεώσεις προς τράπεζες και προμηθευτές εκτινάχτηκαν στα 310,3 εκατ. ευρώ.
Το πρόβλημα καθίσταται έντονο, καθώς, μπορεί τελευταία ο Νίκος Στασινόπουλος να προχώρησε σε σύναψη ομολογιακών δανείων, αυτό όμως αύξησε κατακόρυφα τις υποχρεώσεις. Η λύση πάντως και για την Σιδενόρ, δεν είναι εύκολη, καθώς έχει μειώσει την παραγωγή των εργοστασίων στη Θεσσαλονίκη, ενώ έχει προχωρήσει και σε περικοπές προσωπικού, στα πλαίσια της ανάγκης «ψαλιδίσματος» του λειτουργικού κόστους.
Η όποια παραγωγή γίνεται πάντως, αφορά τις εξαγωγές, οι οποίες ναι μεν αποτελούν ανάσα όμως έτσι κι αλλιώς είναι ασύμφορες.
Από την πλευρά πάντως της διοίκησης Στασινόπουλου δεν υπάρχουν ούτε καν ενδείξεις για διακοπή παραγωγής ή απολύσεις, καθώς όλοι αναμένουν τις αποφάσεις της κυβέρνησης για το ενεργειακό κόστος, οι οποίες ωστόσο δεν αποκλείεται να λάβουν νέα «παράταση» σύμφωνα με διαρροές που υπήρχαν από τα αρμόδια υπουργεία.
ΧΑΛΥΒΟΥΡΓΙΑ ΕΛΛΑΔΟΣ
Περιμένει το «θαύμα» για να μείνει στη ζωή
Η Χαλυβουργία Ελλάδος της οικογένειας Μάνεση, μπορεί να φαίνεται ότι ακολούθησε τον δρόμο που άνοιξαν οι Αγγελόπουλοι, όμως η απόφαση για ομαδική απόλυση του συνόλου των 120 εργαζομένων στο εργοστάσιο του Ασπροπύργου, αποτελεί το τέλος του «χρονικού ενός προαναγγελθέντος θανάτου». Οι τσιμινιέρες της Χαλυβουργίας Ελλάδος επί εννέα μήνες (λόγω απεργίας των εργαζομένων) ήταν σβηστές και τους δύο τελευταίους το εργοστάσιο υπολειτούργησε. Το πρόβλημα όμως των υποχρεώσεων της βιομηχανίας είναι μεγάλο, καθώς το 2012 ανέρχονται στα 394,8 εκατ. ευρώ από 385,7 εκατ. ευρώ το 2011. Ο κύκλος εργασιών μειώθηκε στα 368,1 εκατ. ευρώ από 401,4 εκατ. ευρώ την προηγούμενη χρονιά, ενώ οι ζημιές αυξήθηκαν στα 59,7εκατ. ευρώ από 48,3 εκατ. ευρώ το 2011. Οι αριθμοί είναι αμείλικτοι και ο Νίκος Μάνεσης, αδυνατώντας να βρει άλλη λύση, αποφάσισε την απόλυση των 120 εργαζομένων και την διακοπή της παραγωγής (ουσιαστικά το λουκέτο) στο εργοστάσιο του Ασπροπύργου. Τι μπορεί να ανατρέψει αυτή την κατάσταση; Μόνο μια απόφαση της κυβέρνησης για μείωση του ενεργειακού κόστους για τις μεγάλες βιομηχανίες.
