Για Δημόσιο, Φορολογία, Ανεργία, Επιχειρηματικότητα
Στη δημοσιότητα έδωσε χθες τις θέσεις του, για μια σειρά από ζητήματα, ο πολιτικός σχηματισμός «Το Ποτάμι».
«Το Ποτάμι» αναφέρει ότι οι προτεραιότητες του είναι η ανάκτηση της αξιοπιστίας των θεσμών, η δυναμική συμμέτοχη στην Ευρώπη, η ουσιαστική βιώσιμη ανάπτυξη, η έμπρακτη στήριξη των αδύναμων και η προώθηση μιας προοδευτικής κοινωνίας. Όπως σημειώνεται στην ανακοίνωση «για εμάς αυτοί οι στόχοι είναι αλληλένδετοι», καθώς «η αποσπασματική θεώρηση κάθε τομέα χωρίς σύνδεση σε ένα ευρύτερο πλέγμα όχι μόνο δράσεων, αλλά και προσέγγισης των πραγμάτων, θα αποτύχει».
Μεταξύ άλλων «Το Ποτάμι» προτείνει: περιορισμό των επιχορηγήσεων προς τα κόμματα κατά 50%, κατάργηση της δυνατότητας διεξαγωγής πρόωρων εκλογών (για να περιοριστεί η ροη μαύρου πολιτικού χρήματος, καθώς κάποιοι «τα δίνουν όλα» για να κρατηθεί όπως όπως η κυβέρνηση και κάποιοι «πιέζουν» για να πέσει), αναλογικότερο, δικαιότερο αλλά και πιο πλουραλιστικό εκλογικό σύστημα (με επιλογή υποψήφιου ανεξαρτήτως κόμματος και παράλληλα κόμμα), αυστηροποίηση του πλαισίου για τις προεκλογικές εκστρατείες (για να περιοριστεί η σχετική δαπάνη αλλά και η ρύπανση), μείωση των βουλευτών σε 200, μείωση των διακοπών της Βουλής και των επιδομάτων για τη συμμετοχή στα «θερινά τμήματα».
Ο πολιτικός σχηματισμός του Σταύρου Θεοδωράκη προτείνει, επίσης, σχηματισμό κυβέρνησης 20 ατόμων (με κατάργηση των θέσεων αναπληρωτών υπουργών) με υπουργεία που θα καλύπτουν συγκεκριμένους τομείς και όχι τις φιλοδοξίες των κομματικών αξιωματούχων, ενώ οι νευραλγικοί τομείς να έχουν επικεφαλής έναν επαΐοντα υφυπουργό. Όπως σημειώνεται «η πρόταση για «μόνιμο υφυπουργό Παιδείας» ή «μόνιμο υφυπουργό Φορολογίας» έχει υποβληθεί ξανά, αλλά το κομματικό σύστημα την πολεμάει. Το κράτος όμως πρέπει να έχει συνέχεια και δεν μπορούμε να φέρνουμε τα πάνω κάτω σε κάθε ανασχηματισμό».
Σε ό,τι αφορά τη δημόσια διοίκηση, «Το Ποτάμι» τονίζει ότι «εμείς θέλουμε μία δημόσια διοίκηση επιτελική, με άρτια καταρτισμένο και ικανά αμειβόμενο προσωπικό. Θέλουμε έναν κρατικό μηχανισμό με πλήρη μηχανογράφηση που όχι μόνο θα συμβάλει στη μείωση των δαπανών αλλά κυρίως θα συντελέσει στη διαφάνεια και θα επιτρέψει την αξιολόγηση τόσο των υπηρεσιών, όσο και των δημοσίων λειτουργών. Και αυτό δε θα γίνει από αυτούς που ακόμα και σήμερα εμποδίζουν τη μηχανογράφηση, αυτούς που προσπαθούν να μπλοκάρουν τα μέτρα ενίσχυσης της διαφάνειας, αυτούς που συνεχίζουν να τοποθετούν σε καίριες θέσεις του δημοσίου εμφανώς ακατάλληλους φίλους και αποτυχημένους πολιτευτές, προσβάλλοντας όλους μας».
Γενικότερα, σε ό,τι αφορά το Δημόσιο, «Το Ποτάμι» σημειώνει ότι το ελληνικό Δημόσιο πρέπει να «εκλογικευθεί», να υπάρξει σωστή κατανομή, κίνητρα, μηχανογράφηση και ενίσχυση συγκεκριμένων τομέων με στελέχη (όπως στο Ελεγκτικό Συνέδριο για τον έλεγχο της διαφθοράς, φύλακες στα σωφρονιστικά καταστήματα, ειδικευμένο προσωπικό με γνώσεις πληροφορικής για την καταπολέμηση της φοροδιαφυγής και τον εντοπισμό «μαύρου» χρήματος, νοσηλευτές, κλπ.), ενώ, παράλληλα, «οι αργόμισθοι, οι επίορκοι, οι ανίκανοι, όσοι έχουν πλαστά πιστοποιητικά είναι αυτοί που πρέπει να απομακρυνθούν».
Επιπλέον, στην ανακοίνωσή του αναφέρεται ότι η ζημιά που έχουν κάνει οι «πολιτικοί παράγοντες» στο δημόσιο είναι τεράστια, καθώς έχουν επιβραβεύσει το παράλογο: «Δεν είναι δουλειά όμως των πολιτών να μεταφέρουν χαρτιά και πιστοποιητικά από τη μία δημόσια υπηρεσία στην άλλη, ούτε είναι παραγωγικό να περνάνε τις ώρες τους μπροστά σε ουρές. Για τα περισσότερα από αυτά τα ζητήματα η τεχνολογία προσφέρει απλές και ασφαλείς λύσεις. Από το 1986 υπάρχει νόμος που προβλέπει τη χρήση ενός μοναδικού αριθμού ανά πολίτη και ενοποίηση των επιμέρους μητρώων: Σήμερα κάθε πολίτης έχει ΑΔΤ, ΑΦΜ, ΑΜΚΑ, αριθμό διπλώματος οδήγησης και ειδικό εκλογικό αριθμό, ενώ πρόσφατα προστέθηκε ο κλειδάριθμος αυξάνοντας τη γραφειοκρατία και εμποδίζοντας τη διασταύρωση στοιχείων. Χάος το μεγαλείο σου».
Για την αντιμετώπιση της ανεργίας, «Το Ποτάμι» θεωρεί ότι «η μόνη πραγματική λύση για την ανεργία είναι να ξαναπάρει μπροστά ο ιδιωτικός τομέας, και ότι όποιοι πολιτικοί το κρύβουν αυτό, κοροϊδεύουν. Αυτό θα γίνει με μέτρα όπως η ενίσχυση της ρευστότητας. Επίσης, τα κονδύλια του νέου ΕΣΠΑ για επιδότηση της εργασίας πρέπει να δίνονται για απασχόληση σε επιχειρήσεις, ή για υποαπασχόληση, αντί για stages στο δημόσιο». Επιπλέον, προτείνεται επέκταση του επιδόματος ανεργίας στα 2 χρόνια μέχρι η ανεργία να πέσει κάτω του 10%, καθώς και οι νέοι να εκπαιδευτούν ταχύρρυθμα σε ειδικότητες και δεξιότητες που σήμερα λείπουν (καθώς, «παρά την ανεργία, μία στις τρεις επιχειρήσεις στην Ελλάδα δε βρίσκει κατάλληλους συνεργάτες. Με το μέτρο αυτό μπορούν να απορροφηθούν έως και 100.000 άνεργοι»).
Σχετικά με τη φορολογία, «Το Ποτάμι» σημειώνει ότι «οι ισχυρότεροι οικονομικά στους οποίους η χώρα δίνει την ευκαιρία να συσσωρεύσουν πλούτο, οφείλουν να δίνουν αναλογικά περισσότερα στην κοινωνία. Θα πρέπει να καταργηθούν όλες οι φοροαπαλλαγές και τα ειδικά φορολογικά προνόμια. Όλα τα εισοδήματα σε μια φορολογική κλίμακα. Χαμηλή φορολόγηση των αδιανέμητων κερδών (π.χ. 15%) ως αντίτιμο για τις υπηρεσίες που απολαμβάνουν τα νομικά πρόσωπα από το κράτος (π.χ. υπηρεσίες δικαιοσύνης, ασφαλείας κ.λπ.)». Επιπλέον, προτείνεται η μείωση των ασφαλιστικών εισφορών. Όπως σημειώνεται «αυτές κάνουν ακριβό το κόστος εργασίας στις επιχειρήσεις και χαμηλό τον καθαρό μισθό. Γι’ αυτούς που θέλουν να αυτοαπασχοληθούν, η εισφορά του ΟΑΕΕ είναι απαγορευτική. Έτσι μεγαλώνει η ανεργία αλλά και η μαύρη και ευκαιριακή εργασία».
Σε ό,τι αφορά την ενίσχυση της επιχειρηματικότητας, «Το Ποτάμι» σημειώνει ότι «σήμερα οι επιχειρήσεις πνίγονται και η ανεργία καλπάζει επειδή οι τράπεζες δεν μπορούν, και σε κάποιο βαθμό δε θέλουν, να δώσουν περισσότερα δάνεια. Η ΕΕ μπορεί να βοηθήσει σε αυτό, είτε με τη δημιουργία ενός ειδικού μηχανισμού χρηματοδότησης απευθείας σε επιχειρήσεις, είτε παρέχοντας ρευστότητα στις ελληνικές τράπεζες με ειδικές ρήτρες για να κατευθυνθούν τα λεφτά στην πραγματική οικονομία και όχι σε ημέτερους» και ότι «θα πρέπει να εξερευνήσουμε και άλλες μορφές χρηματοδότησης, ειδικά για τις μικρομεσαίες επιχειρήσεις αλλά και ελεύθερους επαγγελματίες, συνεταιρισμούς κ.λπ., όπως, π.χ. τα μικροδάνεια, όχι μόνο μέσω του προγράμματος Jeremie αλλά και από άλλες πηγές. Αλλά και εδώ δεν υπάρχει ρυθμιστικό πλαίσιο».
Για το πώς πρέπει η Πολιτεία να συνδράμει αυτούς που έπληξε περισσότερο η κρίση, «Το Ποτάμι» προτείνει:
α) Σχολικά γεύματα σε όλα τα δημοτικά σχολεία για όλους τους μαθητές (από εντελώς δωρεάν έως 50 ευρώ το μήνα, ανάλογα με το εισόδημα της οικογένειας)
β) Κουπόνι σε όλες τις οικογένειες με παιδιά ηλικίας 2-5 ετών, εξαργυρώσιμο σε πιστοποιημένους βρεφονηπιακούς σταθμούς (δημοτικούς ή ιδιωτικούς)
γ) Στήριξη όλων των ηλικιωμένων που ζουν μόνοι με υπηρεσίες υγείας και καθημερινής φροντίδας, τύπου «Βοήθεια στο Σπίτι»
δ) Δωρεάν πρόσβαση όλων σε ένα βασικό πακέτο υπηρεσιών υγείας, και
ε) Πιλοτική εφαρμογή του ελάχιστου εγγυημένου εισοδήματος. (όπως αναφέρεται στην ανακοίνωση «από το 2010 προβλέπεται στο μνημόνιο, από το 2012 είναι νόμος του κράτους για πιλοτική εφαρμογή από την 1 Ιανουαρίου του 2014, με δέσμευση της Ευρωπαϊκής Επιτροπής για συγχρηματοδότηση 95% – αλλά δεν ασχολείται κανείς»).
Σχετικά με τη στάση της ναζιστικής Γερμανίας απέναντι στην Ελλάδα κατά τη διάρκεια της Κατοχής, «Το Ποτάμι» θεωρεί ότι οι προσπάθειες της Ελλάδας πρέπει να επικεντρωθούν στη διεκδίκηση συγκεκριμένων και απτών αξιώσεων: α) το Κατοχικό Δάνειο, το οποίο ακόμα και το ναζιστικό καθεστώς είχε αναγνωρίσει ως συμβατική υποχρέωση της Γερμανίας, β) αποζημιώσεις και αντισταθμιστικά μέτρα για θύματα ή μαρτυρικές κοινότητες (ιδίως εάν δεν καλύφθηκαν από τη γερμανοελληνική συμφωνία του 1960) και γ) ο εντοπισμός και επαναπατρισμός συγκεκριμένων κλεμμένων αρχαιοτήτων που δεν έχουν επιστραφεί ακόμα.
Σχετικά με το μεταναστευτικό, «Το Ποτάμι» επισημαίνει ότι «η Ελλάδα δεν μπορεί να συνεχίσει να παίζει τον ρόλο της παγίδας εξαθλιωμένων ανθρώπων. Χρειάζεται αποτελεσματική συνοριακή φύλαξη αλλά και φροντίδα για τους μετανάστες που ζουν στη χώρα. Παράλληλα, η Ελλάδα θα πρέπει να διεκδικήσει την αναθεώρηση του κανονισμού Δουβλίνο ΙΙ. Πρέπει να διοχετεύσουμε τους μετανάστες που θέλουν να παραμείνουν και να εργαστούν στην Ελλάδα όπου υπάρχουν ανάγκες, βάσει των δεξιοτήτων τους και με σεβασμό στο δικαίωμά τους για αμοιβή και ασφάλιση, και με αντίστοιχη υποχρέωσή τους για καταβολή φόρων και εισφορών. Δε θα πρέπει να υπάρχουν εμπόδια για τα παιδιά μεταναστών που γεννιούνται και μεγαλώνουν στην Ελλάδα να γίνουν Έλληνες».
Τέλος, για το ζήτημα του διαχωρισμού Εκκλησιάς και κράτους, σημειώνουν ότι είναι υπέρ του πλήρους διαχωρισμού, καθώς «έτσι η Εκκλησία αποκτά την αυτονομία της και η Πολιτεία αποδεσμεύεται από περιορισμούς που δεν έχουν θέση σε ένα σύγχρονο κράτος». Επίσης προτείνουν αναγνώριση του δικαιώματος στον πολιτικό γάμο και το σύμφωνο συμβίωσης για όλα τα ζευγάρια, ανεξαρτήτως φύλου, σεξουαλικού προσανατολισμού και ταυτότητας φύλου των δύο συντρόφων και τροποποίηση του αντιρατσιστικού νόμου «με προσθήκη προβλέψεων για τις διακρίσεις λόγω βιολογικού ή κοινωνικού φύλου, σεξουαλικού προσανατολισμού και ταυτότητας φύλου».
