Επίπεδα ρομπότ, μορφής «χαλιού» ή «κουβέρτας», τα οποία θα μπορούν να αποστέλλονται σε μεγάλους αριθμούς σε άλλους πλανήτες για την εξερεύνησή τους, αναπτύσσουν ερευνητές της NASA.
Σύμφωνα με δημοσίευμα του space.com, τέτοιου είδους σκάφη θα μπορούν να στέλνονται μαζικά σε άλλους κόσμους, μειώνοντας δραστικά τον κίνδυνο και τα πιθανά προβλήματα που συνεπάγεται μία «συμβατικού» χαρακτήρα εξερευνητική αποστολή, η οποία συνήθως περιλαμβάνει ακριβές ακάτους και οχήματα.
Η ιδέα του συγκεκριμένου, δισδιάστατου σκάφους, «δίνει τη δυνατότητα συγκέντρωσης και διασποράς τους σε πολλές περιοχές, αντί να μπορείς να προσεδαφιστείς μόνο σε μία περιοχή και να έχεις μία ευκαιρία για αυτό» ανέφερε ο Χαμίντ Χεμάτι, του Jet Propulsion Laboratory της NASA, στο συμπόσιο NASA Innovative Advanced Concepts (NIAC) στο Πανεπιστήμιο Στάνφορντ τον προηγούμενο μήνα. «Νομίζουμε ότι θα επιτρέψει στη NASA να πάει σε μέρη όπου δεν τολμά τώρα» πρόσθεσε.
Ο Χεμάτι και η ομάδα του έλαβαν πέρυσι χρηματοδότηση ύψους 100.000 δολαρίων από το NIAC για να αναπτύξουν την ιδέα του «flat lander». Το concept έχει να κάνει με δεκάδες «χαλιά», φορτωμένα με αισθητήρες, διαστάσεων 1×1 μέτρου και πάχους ενός εκατοστού, τα οποία θα αποστέλλονται σε άλλους πλανήτες με «μητρικά» σκάφη.
Κάθε ένα από αυτά τα «χαλιά» θα προσεδαφίζεται σε διαφορετική τοποθεσία, χωρίς να απαιτούνται πολύπλοκα συστήματα προσεδάφισης. Όπως επισημαίνεται, τα εν λόγω σκάφη θα είναι ικανά για «παθητικές» προσγειώσεις, ενώ η απώλεια μερικών δεν θα αποτελεί μεγάλο πρόβλημα.
«Δεν χρειάζεται να επιβιώνουν όλα, θα έχουμε δεκάδες. Ακόμα και αν μόνο τα μισά τα καταφέρουν, πάλι καλά θα είναι» σημείωσε ο Χεμάτι.
Τα ρομποτικά «χαλιά» θα τροφοδοτούνται με ηλιακή ενέργεια και θα είναι κατασκευασμένα από λεπτά, εύκαμπτα ηλεκτρονικά. Στον εξοπλισμό τους θα περιλαμβάνονται κάμερες, φασματόμετρα και εξοπλισμός παρακολούθησης του περιβάλλοντος. Τα δεδομένα θα αποστέλλονται στο «μητρικό» σκάφος, που με τη σειρά του θα τα αποστέλλει πίσω στη Γη. Αν και η βασική ιδέα είναι να είναι στατικά, ενδεχομένως να προστεθεί κάποια περιορισμένη δυνατότητα κίνησης, μέσω μικροσκοπικών «ποδιών» ή συστημάτων που θα τους δίνουν τη δυνατότητα να αποκτούν σφαιρικό σχήμα, το οποίο θα επιτρέπει τη μετακίνησή τους από τον άνεμο σε πλανήτες όπως ο Άρης.
Ενδεικνυόμενοι προορισμοί για τέτοιες αποστολές είναι, εκτός του «Κόκκινου Πλανήτη», η Ευρώπη, δορυφόρος του Δία, και ο Εγκέλαδος, δορυφόρος του Κρόνου, που θεωρείται ότι έχουν κάτω από την επιφάνειά τους ωκεανούς με νερό σε υγρή μορφή. Αν και σε αυτές τις δύο περιπτώσεις η απόσταση από τον Ήλιο καθιστά δύσκολο το να βασιστούν τα «χαλιά» στην ηλιακή ενέργεια, το «μητρικό» σκάφος θα μπορούσε να τους μεταδίδει ασύρματα ενέργεια όταν πετάει από πάνω τους.
