Η παχυσαρκία είναι ένα πολυπαραγοντικό φαινόμενο με ποικίλους παράγοντες να προσδιορίζονται ως αιτιολογικοί. Το γενετικό υπόβαθρο των ατόμων αποτελεί έναν από τους παράγοντες εκείνους που επιδρά σημαντικά στην εμφάνισής της.
Έως τώρα δεδομένα υποστηρίζουν ότι παχύσαρκα παιδιά που και οι δυο γονείς τους είναι παχύσαρκοι έχουν 80% πιθανότητα να εξελιχθούν σε παχύσαρκους ενήλικες.
Ιδιαίτερο ενδιαφέρον παρουσιάζουν πρόσφατα ευρήματα από το πανεπιστήμιο του Εδιμβούργου τα οποία υποστηρίζουν ότι η γενετική προδιάθεση για την παχυσαρκία φαίνεται να πηδά μια γενεά εμφανιζόμενη στην επόμενη, δηλαδή τα παιδιά τείνουν να την κληρονομούν από τους παππούδες τους και όχι από τους γονείς τους.
Συγκεκριμένα, οι ερευνητές στην πειραματική μελέτη που διεξήγαγαν, η οποία δημοσιεύτηκε στο επιστημονικό περιοδικό Endocrinology εξέτασαν σε ζωικά μοντέλα τις πιθανές επιδράσεις της μητρικής παχυσαρκίας στην πρώτη και δεύτερη γενιά.
Οι ερευνητές διαπίστωσαν ότι η παχυσαρκία της μητέρας, η οποία επαγόταν από περιβαλλοντικούς παράγοντες, μπορούσε να αφήνει ανεπηρέαστη την πρώτη γενεά, με την επόμενη γενεά να είναι πιο πιθανό να εμφανίσει παχυσαρκία και σχετιζόμενες με αυτή ασθένειες όπως υπέρταση, διαβήτη τύπου Ι, υπερχοληστερολαιμία και δυσλιπιδαιμίες γενικότερα.
Οι ερευνητές κατέληξαν στο ότι «Ο τρόπος ζωής μας μπορεί να επιδρά στα γονίδια όχι μόνο των παιδιών μας, αλλά και των εγγονιών μας, με τα εγγόνια μας να είναι πιο πιθανό να γίνουν παχύσαρκα εάν είμαστε και εμείς, καθώς η παχυσαρκία φαίνεται να επάγει επιγενετικές αλλαγές στα γονίδιά μας».
Επομένως, η παρουσία παχυσαρκίας στην παρούσα γενεά ίσως επιβαρύνει ακόμα περισσότερο τις μελλοντικές γενεές, αυξάνοντας τα προβλεπόμενα ποσοστά αυτής.
