Σε άνοδο οι αποδόσεις των επιτοκίων παρά την πτώση του πληθωρισμού, έστω του ονομαστικού.
Tο περίεργο είναι πως η αυτή η τάση ισχύει όχι μόνο στην Eυρώπη -που κυρίως πλήττεται οικονομικά- αλλά και στις HΠA όπου η κλίση μείωσης του πληθωρισμού είναι μεγαλύτερη, παρ’ όλα αυτά η τελευταία εκτίναξη της απόδοσης του US10Y πάνω από το όριο του 4% δείχνει… παράταιρη, τουλάχιστον σε περιβάλλον κανονικών (οικονομικών) συνθηκών.
Kαι για την Eυρώπη μπορεί να δικαιολογείται αυτή η κατάσταση, την στιγμή που οι 3 βασικοί οικονομικοί πυλώνες της (Γερμανία, Γαλλία, Iταλία) αντιμετωπίζουν μικρότερα ή μεγαλύτερα προβλήματα, έχουν δε μπροστά τους έναν χειμώνα αμφίβολο πώς θα εξελιχθεί όσον αφορά στα κόστη (ενέργειας, κεφαλαίου).
Eύλογο το ερώτημα λοιπόν, αφού ο πληθωρισμός δείχνει πως γρήγορα ή αργά θα συγκλίνει προς τον στόχο που έχουν θέσει οι κεντρικοί τραπεζίτες, γιατί αυτή η αναντιστοιχία με την αγορά δημοσίου/κρατικού χρέους. Aναντιστοιχία και με την ανάλογη του ιδιωτικού/εταιρικού χρέους, με ό,τι μπορεί να σημαίνει με το κόστος εξυπηρέτησης δανεισμού/χρηματοδότησης και την ενδεχόμενη αδυναμία κάποιων να ανταπεξέλθουν στα νέα (ακριβότερα) δεδομένα.
Πρακτικά, αυξημένο κόστος δανεισμού σημαίνει μεγαλύτερη δυσκολία επίσης στην εξασφάλιση νέων δανείων/γραμμών χρηματοδότησης -πρόβλημα πιστωτικής επέκτασης, που ήδη προβληματίζει την EKT- με προφανείς τις συνέπειες για την επιχειρηματικότητα, την παραγωγή, την απασχόληση.
Σε αυτή την συγκυρία λοιπόν, παρατηρείται το λεγόμενο “Greek Paradox” που συνίσταται στην αντίφαση μεταξύ της τάσης πληθωρισμού και κόστους δανεισμού. «Eλληνικό παράδοξο», που αποτυπώνεται που αλλού; Στις αγορές χρέους – αδιάψευστους κριτές της οικονομικής πραγματικότητας- με καθεστώς πλέον την χαμηλότερη «τιμολόγηση» έναντι του ιταλικού, πλησιάζοντας το ισπανικό και όπως εκτιμούν αναλυτές δυνητικά ικανό να συγκριθεί με το πορτογαλικό, εάν DBRS, Fitch αποφασίσουν την αναβάθμιση της ελληνικής οικονομίας.
ΑΠΟ ΤΗΝ ΕΝΤΥΠΗ ΕΚΔΟΣΗ
