Αυτά που χωρίζουν τις αναδυόμενες
Στην Φορταλέζα της Βραζιλίας συναντώνται οι ηγέτες των BRICS λίγες ώρες μετά το σφύριγμα της λήξης του τελικού του Μουντιάλ. Στο επίκεντρο των συζητήσεων των «5» είναι η Αναπτυξιακή Τράπεζα, η ίδρυση της οποίας συνιστά και ένα πολιτικό μήνυμα προς τις βιομηχανικές χώρες.
Ο στόχος των πέντε αναδυομένων οικονομιών να συντονίσουν τα οικονομικά τους συμφέροντα στην παγκοσμιοποιημένη πραγματικότητα δεν είναι εύκολο να επιτευχθεί, καθώς οι διαφορές τους σε όλα τα επίπεδα είναι μεγάλες, όπως μεταδίδει η Deutsche Welle. Και όπως εξηγεί ο Ρολφ Λανγκχάμερ, καθηγητής Οικονομικών και στέλεχος του Ινστιτούτου Μελετών της Παγκόσμιας Οικονομίας, IfW: «Η Ινδία είναι σίγουρα μια αναπτυσσόμενη οικονομία. Η Ρωσία δεν είναι πλέον. Η Κίνα βρίσκεται σε μια πορεία μετεξέλιξης σε βιομηχανική δύναμη. Δεν γνωρίζω πώς είναι δυνατόν να μπουν αυτές οι χώρες κάτω από την ίδια κατηγορία».
Η επισήμανση του γερμανού οικονομολόγου επιβεβαιώνεται και από την διεθνή συμπεριφορά των πέντε κρατών. Στις διαπραγματεύσεις του «γύρου της Ντόχα», η Ινδία και η Βραζιλία τάχθηκαν με το μέρος των αναπτυσσομένων χωρών. Έναν χρόνο αργότερα, σε μια σύνοδο κορυφής για τις κλιματικές αλλαγές, Κίνα και Ινδία απέτρεψαν την επίτευξη μιας συμφωνίας που θα απέβαινε ενάντια στα συμφέροντά τους. Ένα ακόμη παράδειγμα των διαφορετικών συμφερόντων των BRICS συνιστά η συμφωνία Ρωσίας και Κίνας για την προμήθεια φυσικού αερίου από την πρώτη στη δεύτερη. Μια συμφωνία ύψους 400 δισ. ευρώ που αποσκοπεί, μεταξύ άλλων, να δείξει στην Δύση ότι η Μόσχα μπορεί να πουλήσει το φυσικό της αέριο και αλλού.
Βέβαια, η συμφωνία για το φυσικό αέριο δεν μπορεί να κρύψει τη ρωσική δυσαρέσκεια για το γεγονός ότι το Πεκίνο διευρύνει την επιρροή του στην Κεντρική Ασία. Από την άλλη πλευρά, οι συγκρούσεις στα σύνορα της Κίνας με την Ινδία επιβαρύνουν σχεδόν καθημερινά τις σχέσεις μεταξύ των δύο χωρών. Οι BRICS δεν είναι «στενοί σύμμαχοι» αποφαίνεται ο Ρολφ Λανγκχάμερ, τονίζοντας ότι οι χώρες αυτές είναι μάλλον ανταγωνίστριες στο πεδίο της διασφάλισης πρώτων υλών παρά εταίροι. Άλλωστε, κάθε χώρα έχει να αντιμετωπίσει τα δικά της προβλήματα.
«Η Νότια Αφρική παρουσιάζει τους χαμηλότερους ρυθμούς ανάπτυξης μεταξύ των BRICS και αντιμετωπίζει τεράστιο πρόβλημα με την νεανική ανεργία», υπενθυμίζει ο καθηγητής Οικονομικών Χέλμουτ Ράιζεν, από την συμβουλευτική εταιρεία Shifting Wealth.
Σύμφωνα με την DW, ο οικονομολόγος αποδίδει το πρόβλημα της Νότιας Αφρικής στο γεγονός ότι η εκπαίδευση των νέων στην χώρα αυτή είναι εντελώς άσχετη με τις ανάγκες της οικονομίας. Από την άλλη πλευρά, η Ινδία που έδωσε έμφαση στην βιομηχανία, ακολουθώντας μια πολιτική επιδοτήσεων, κατόρθωσε να επιβληθεί στους κλάδους της πληροφορικής και των γενοσήμων φαρμάκων, αλλά δεν έλυσε το πρόβλημα της ανεργίας. «Έτσι ένα μεγάλο μέρος του πληθυσμού έμεινε εκεί που ήταν, δηλαδή, στην εξαθλίωση», λέει ο Χέλμουτ Ράιζεν.
Την ίδια ώρα, η Βραζιλία αντιμετωπίζει τεράστια δημοσιονομικά προβλήματα. Η εύθραυστη μεσαία τάξη που έχει αναπτυχθεί στη χώρα αυτή είναι αντιμέτωπη με τον κίνδυνο της φτώχειας, καθώς ο ρυθμός ανάπτυξης της βραζιλιάνικης οικονομίας είναι αναιμικός.
Τους δύο ισχυρούς πόλους στο κλαμπ των BRICS αποτελούν η Κίνα και η Ρωσία. Και ενώ η ρωσική οικονομία παρουσιάζει στασιμότητα, η κινεζική αναπτύσσεται με ρυθμό κοντά στο 7%. Οι υπόλοιποι προσπαθούν να περιορίσουν την κινεζική ισχύ. Ενδεικτικό είναι το παράδειγμα της κοινής Αναπτυξιακής Τράπεζας που επιδιώκουν να συγκροτήσουν οι BRICS και η οποία θα διαθέτει αρχικό κεφάλαιο ύψους 50 δις. δολάρια. Κάθε χώρα θα συμβάλει με 10 δισ. Για την Κίνα είναι πολύ εύκολο να βρει το ποσό αυτό, όχι όμως για την Νότια Αφρική.
