Η Νοτιοαφρικανική νομπελίστρια συγγραφέας Ναντίν Γκόρντιμερ, μια από τις δυνατότερες λογοτεχνικές φωνές κατά του καθεστώτος του απαρτχάιντ, άφησε την τελευταία της πνοή σε ηλικία 90 ετών.
Η Γκόρντιμερ, που αγωνιζόταν ενεργά κατά του καθεστώτος του απαρτχάιντ και έγινε γνωστή για τα μυθιστορήματά της όπως «Οι άνθρωποι του Τζούλι» και «Ο συντηρητής», τιμήθηκε με το Νόμπελ Λογοτεχνίας το 1991.
Η Ναντίν Γκόρντιμερ γεννήθηκε στις 20 Νοεμβρίου 1923. Ο πατέρας της ήταν Εβραίος από τη Λιθουανία και η μητέρα της χριστιανή από τη Βρετανία.
Μεγάλωσε στο Σπρινγκ, ένα μικροαστικό προάστιο του Γιοχάνεσμπουργκ και άρχισε να γράφει από την εφηβική της ηλικία. Ακόμη και στις δυσκολότερες στιγμές, στις πιο σκοτεινές ώρες του απαρτχάιντ – του καθεστώτος φυλετικού διαχωρισμού που εφαρμοζόταν στη Νότια Αφρική από το 1948 μέχρι το 1994 – εκείνη αρνήθηκε να εγκαταλείψει την πατρίδα της.
Έγραψε 15 μυθιστορήματα και σχεδόν 200 διηγήματα στα οποία καταγγέλλει, χωρίς να κάνει παραχωρήσεις σε κανέναν, τα δεινά της κοινωνίας στην οποία ζούσε.
Μετά την κατάργηση του απαρτχάιντ, το 1994, και την ανακήρυξη της δημοκρατίας δεν δίσταζε επίσης, παρά την προχωρημένη ηλικία της, να επισημαίνει τα ελαττώματα των διαδόχων του Νέλσον Μαντέλα. Αφηγείται επίσης τις κοινωνικές ανισότητες και τις συναισθηματικές δυσκολίες που αντιμετωπίζουν οι άνδρες και οι γυναίκες που ζουν στη σύγχρονη Νότια Αφρική.
Η Γκόρντιμερ έγραφε στα αγγλικά και έγινε γνωστή δημοσιεύοντας διηγήματα σε αμερικανικά περιοδικά από το 1949. Στα 30 της την χαρακτήριζαν ήδη «Κάθριν Μάνσφιλντ της Νότιας Αφρικής».
Συνέχισε να γράφει διηγήματα, είδος στο οποίο διέπρεψε, και το 1953 εξέδωσε το πρώτο της μυθιστόρημα, τις «Ημέρες του ψεύδους». Ο αγώνας της για την κατάργηση του απαρτχάιντ της στοίχισε κατ’ επανάληψη τη λογοκρισία των έργων της ή και την πλήρη απαγόρευσή τους στη χώρα της. Το 1974 τιμήθηκε με το βραβείο Μπούκερ για τον «Συντηρητή», έργο που την έκανε διεθνώς γνωστή.
Ήταν παντρεμένη με τον έμπορο έργων τέχνης Ράινχολντ Κάσιρερ και μητέρα τριών παιδιών. Μολονότι δεν επιθυμούσε να την αντιμετωπίζουν ως συγγραφέα πολιτικών έργων, δήλωσε μέχρι τέλους ότι ο μαρξισμός μπορεί ακόμη να είναι χρήσιμος και ότι η δυτική σκέψη έχει σημαδευτεί από τον Μαρξ και τον Λένιν αλλά επίσης από τον Φρόιντ και τον Γκάντι.
