Η 28η Φεβρουαρίου του 2025 δύσκολα θα ξεχαστεί από τη συλλογική συνείδηση.
Η ημέρα πένθους για το έγκλημα στα Τέμπη, η οργή και η αγανάκτηση που διακατέχει το μεγαλύτερο τμήμα της ελληνικής κοινωνίας συμπαρέσυρε και την αγορά, με αποτέλεσμα να καταγραφεί ένα πρωτοφανές γεγονός: Τα περισσότερα καταστήματα και οι μικρομεσαίες επιχειρήσεις (ΜμΕ) δεν λειτούργησαν με τον ιδιωτικό τομέα, σε ένα πολύ μεγάλο ποσοστό του, για πρώτη φορά να μένει με «κατεβασμένα ρολά», κάτι το οποίο δεν έχει συμβεί ποτέ ξανά, σε καμία από τις δεκάδες απεργιακές κινητοποιήσεις που έχουν γίνει τις τελευταίες 3 δεκαετίες (ακόμη και στις μεγάλες «αντιμνημονιακού» χαρακτήρα απεργίες).
Από νωρίς το πρωί της Παρασκευής, τα περισσότερα εμπορικά καταστήματα, οι χώροι εστίασης αλλά και χιλιάδες ΜμΕ κάθε δραστηριότητας παρέμειναν κλειστές συμμετέχοντας στην ανεπανάληπτη, σε επίπεδο συμμετοχής του κόσμου, κινητοποίηση για τη δικαίωση των 57 νεκρών του εγκλήματος των Τεμπών.
Στις βιτρίνες και στις πόρτες των επιχειρήσεων ήταν κολλημένες αφίσες με κυρίαρχα συνθήματα: «Δεν έχω οξυγόνο» και «Δικαιοσύνη». Τέτοια εικόνα δεν είχε καταγραφεί ούτε στις μεγάλες απεργιακές συγκεντρώσεις των πρώτων ετών της «μνημονιακής» περιόδου, όταν οι κινητοποιήσεις της εποχής εκείνης είχαν πολυπληθή συμμετοχή.
Αποτελεί δεδομένο ότι το θέμα των Τεμπών δεν επηρεάζει μόνο την κοινωνία. Ο κοινωνικός αντίκτυπος σε συνδυασμό με τις ανεπάρκειες στη Δικαιοσύνη και τις παρεμβάσεις που δέχονται οι δικαστικοί λειτουργοί, με βάση και τα δεδομένα που προκύπτουν από διεθνείς μελέτες για τον κατάπτωση του κράτους δικαίου στην Ελλάδα (όπως προκύπτει από το πρωτοσέλιδο ρεπορτάζ της εφημερίδας DEALnews), με τα ισχυρά εμπόδια που θέτουν στη διαμόρφωση ενός υγιούς επιχειρηματικού περιβάλλοντος, συμπαρασύρει και την οικονομία, «τραυματίζοντας», με ξεκάθαρες τις πολιτικές ευθύνες, την εικόνα της χώρας στο εξωτερικό, δίνοντας την εντύπωση τριτοκοσμικού κράτους στο οποίο οι θεσμοί είναι σε ρόλο «βιτρίνας».
Μπορεί να προχωρήσει υπό τα δεδομένα αυτά μπροστά η ελληνική οικονομία και να αντεπεξέλθει στις μεγάλες, και άγνωστες, προκλήσεις των «ψηφιακών καιρών» του 21ου αιώνα; Όχι αφού είναι δεδομένο ότι η εικόνα που παρουσιάζει, αποτελεί «διώκτη» για υγιείς επενδυτές. Ισως, η χώρα και η οικονομία της έχουν μια ευκαιρία να προχωρήσουν στο ζητούμενο: στην κάθαρση. Ειδάλλως, οι επόμενοι μήνες και τα επόμενα χρόνια θα είναι πολύ δύσκολα για τόσο για την οικονομία, όσο και για το επιχειρείν.
