Δύο φορές σε διάστημα λίγων ημερών τα «χτυπήματα» του Μάριο Ντράγκι. Αρχικά με άρθρο (στους «Financial Times»), αποκαλύπτοντας πως η Ευρώπη μέσω των πολιτικών των Βρυξελλών «γονάτισε» την ανταγωνιστικότητα της οικονομίας/επιχειρηματικότητας, επιβάλλοντας γραφειοκρατικά κ.ά. εμπόδια. Η επιβολή δασμών στην τύποις ενιαία, ανοιχτή εσωτερική αγορά, σε ποσοστά που «ζαλίζουν» (έως 110%), είναι από τους κύριους λόγους που δεν λέει να ξεκολλήσει η ευρωπαϊκή οικονομία.
Ακολούθησε και δεύτερη παρέμβαση, με ομιλία του στο Ευρωκοινοβούλιο, προειδοποιώντας ότι η Ευρώπη θα πρέπει να ενεργήσει ως ενιαίο σχήμα -ως να είναι ένα κράτος-, με τον… sr Whatever it Takes να καυτηριάζει τους ηγέτες της Ε.Ε. «Λέτε “όχι” στην κοινή έκδοση χρέους, λέτε “όχι” στην ενιαία αγορά, λέτε “όχι” στην ενιαιοποίηση της τραπεζικής/χρηματοοικονομικής. Δεν μπορείτε να λέτε όχι” σε όλα. Με ρωτάτε τι είναι το καλύτερο που μπορείτε να κάνετε, δεν ξέρω, αλλά κάντε κάτι»…
Πώς έχει η κατάσταση. Ο δαιδαλώδης μηχανισμός λειτουργίας της Ε.Ε., συνδυαστικά με τη γραφειοκρατία, την αδυναμία ευέλικτης, γρήγορης συμφωνίας για τη λήψη αποφάσεων και υλοποίησή τους, «φρενάρει» κάθε προσπάθεια για την ενίσχυση της ανταγωνιστικότητας. Παραλυτική και η εσωτερική πολυδιάσπαση μεταξύ των χωρών-μελών για το ποια θα πρέπει να είναι η κατεύθυνση της Ε.Ε. την επόμενη ημέρα. Ηδη η πρώτη έκτακτη Σύνοδος Κορυφής (την Δευτέρα 17/2) που συγκάλεσε ο Εμανουέλ Μακρόν στο Παρίσι κατέληξε στο απολύτως τίποτα, καθώς την ίδια ώρα και ημέρα άλλοι, οι ΗΠΑ και η Ρωσία, αποφάσιζαν για το τι θα γίνει στην ευρωπαϊκή ήπειρο και τον πόλεμο στην Ουκρανία. Το ίδιο και χειρότερα στη δεύτερη, συμπληρωματική, με τους… μη προσκληθέντες της πρώτης. Πλήρης επιβεβαίωση της… Βαβέλ των Βρυξελλών, επί της ουσίας απονευρώνοντας κάθε σκέψη, σχέδιο προς τη σωστή κατεύθυνση.
Εύλογο συνεπώς το ερώτημα, μα καλά ο εμπειρότατος Ιταλός δεν γνώριζε εκ των προτέρων πόσο δύσκολη θα ήταν η συνεννόηση -καταρχήν- των 27, η χάραξη ενιαίας γραμμής, συνακόλουθα η έκφραση όλων υπό μία μορφή σαν ένα κράτος. Μα ακριβώς επειδή γνωρίζει οι παρεμβάσεις του Ιταλού, η δήλωση παρουσίας σε μία συγκυρία που η κατάσταση στην Ευρώπη γίνεται όλο και πιο δυσχερής. Εκ των έσω η εξήγηση της στάσης Ντράγκι, σύμφωνα με την αρθρογραφία της «Il Sole 24 Ore», παραπέμποντας στα γεγονότα που προηγήθηκαν τον Φεβρουάριο του 2021 και εκείνα που ακολούθησαν έως τον Οκτώβριο του 2022. Θυμίζω την (πολλοστή) πολιτική κρίση -τότε- στην Ιταλία, το αδιέξοδο που είχε υπάρξει, με την Italia Viva να αποσύρει την υποστήριξή της προς την κυβέρνηση Κόντε (13 Ιανουαρίου 2021). Ο τότε πρωθυπουργός Τζουζέπε Κόντε υπέβαλε την παραίτησή του στον πρόεδρο Σέρτζιο Ματαρέλα, για να φτάσουν στον σχηματισμό κυβέρνησης εθνικής ενότητας, που απαρτιζόταν από πολιτικούς και ανεξάρτητους τεχνοκράτες (και υποστηριζόταν από πέντε κόμματα). Ηταν η 67η κυβέρνηση της Ιταλίας, κυβέρνηση υπό τον Μάριο Ντράγκι (από 13 Φεβρουαρίου 2021 έως 22 Οκτωβρίου 2022).
Σενάριο πολιτικής φαντασίας ή μήπως σχεδιασμός που εξυφαίνεται στο παρασκήνιο; Αντί προσπάθειας ερμηνείας, η απάντηση με γεγονότα: αρχές Φεβρουαρίου, και υπό την απειλή της επιβολής δασμών από την πλευρά Τραμπ, μία μικρή ομάδα ηγετών της Ε.Ε. εξέτασε το Σαββατοκύριακο 1-2 Φεβρουαρίου τις λάθος επιλογές της Ευρώπης, την ολόπλευρη υποστήριξη της υποψηφιότητας της Κάμαλα Χάρις, την έλλειψη σχεδίου Β, την απαξίωση Τραμπ προς το πρόσωπο της Φον ντερ Λάιεν κ.λ.π Μάλιστα, όλως συμπτωματικά είχε προηγηθεί άρθρο των «Financial Times «(στις 19 Ιανουαρίου 2025) με τίτλο «Πώς η Ε.Ε. θα απαλλαγεί από την κατάρα της Φον ντερ Λάιεν». Εύγλωττος, και στο πρωτότυπό του «How Europe can lift ‘Von der Leyen’s curse».
Μ. ΓΕΛ.
ΑΠΟ ΤΗΝ ΕΝΤΥΠΗ ΕΚΔΟΣΗ (ΦΥΛΛΟ 28/2/2025)
