Η τουριστική βιομηχανία αποτελεί έναν από τους βασικούς πυλώνες της ελληνικής οικονομίας. Ωστόσο, η πρόσβαση σε τουριστικές υποδομές και υπηρεσίες δεν είναι πάντα εφικτή για όλους. Τα άτομα με αναπηρία, που αποτελούν σημαντικό ποσοστό του πληθυσμού, συχνά συναντούν εμπόδια στις μετακινήσεις τους, στα καταλύματα και στους χώρους ψυχαγωγίας. Η ισότιμη συμμετοχή τους στον τουρισμό συνδέεται με τη βιώσιμη ανάπτυξη και τη γενικότερη προσπάθεια για έναν πιο συμπεριληπτικό κόσμο.
Σύμφωνα με στοιχεία της Ευρωπαϊκής Ένωσης, έως και το 25% των πολιτών αντιμετωπίζουν περιορισμούς στην κίνηση, την όραση ή την ακοή. Ο τουρισμός για όλους δεν αφορά μόνο την ηθική διάσταση του ζητήματος, αλλά και την οικονομική. Ένας προορισμός που είναι φιλικός προς τα άτομα με αναπηρία διευρύνει το κοινό του και ενισχύει την ανταγωνιστικότητά του. Επιπλέον, η προσβασιμότητα δεν επηρεάζει μόνο τα άτομα με αναπηρία, αλλά και τις οικογένειές τους, τους ηλικιωμένους και οποιονδήποτε χρειάζεται υποστηρικτικές υποδομές.
Η Ελλάδα έχει σημειώσει πρόοδο σε ορισμένους τομείς, όπως η προσβασιμότητα σε ξενοδοχεία και παραλίες, ωστόσο υπάρχουν ακόμη σημαντικές προκλήσεις. Οι μεταφορές και αρκετά αξιοθέατα δεν είναι πλήρως προσβάσιμα, γεγονός που δυσκολεύει την εμπειρία των ταξιδιωτών με αναπηρία. Η πραγματική συμπερίληψη δεν αφορά μόνο τις υποδομές αλλά και την παροχή υπηρεσιών χωρίς διακρίσεις.
Χώρες όπως η Σουηδία, η Αγγλία και η Ολλανδία έχουν επενδύσει σε ολοκληρωμένα δίκτυα προσβασιμότητας. Στην Ελλάδα, η Κομοτηνή αποτελεί παράδειγμα πόλης με αναβαθμισμένες υποδομές για άτομα με αναπηρία. Αντίστοιχα, στη Γερμανία εφαρμόζεται το πρόγραμμα «Τουρισμός για Όλους», που διασφαλίζει ότι κάθε τμήμα της τουριστικής εμπειρίας είναι σχεδιασμένο με γνώμονα τη συμπερίληψη.
Για να γίνει ο ελληνικός τουρισμός πραγματικά προσβάσιμος, απαιτείται συνδυασμένη δράση σε επίπεδο υποδομών, εκπαίδευσης και πληροφόρησης. Η ενίσχυση των προσβάσιμων μεταφορών, η δημιουργία συνεχών διαδρομών προς μνημεία και αξιοθέατα και η χρήση υποστηρικτικών τεχνολογιών μπορούν να βελτιώσουν την εμπειρία των επισκεπτών. Παράλληλα, η εκπαίδευση των εργαζομένων στον τουριστικό κλάδο είναι κρίσιμη, ώστε να παρέχουν υπηρεσίες προσαρμοσμένες στις ανάγκες όλων των ταξιδιωτών.
Η συμπερίληψη και η προσβασιμότητα δεν είναι μόνο ζητήματα κοινωνικής δικαιοσύνης, αλλά και βασικά στοιχεία ενός σύγχρονου και ανταγωνιστικού τουριστικού προϊόντος. Η επένδυση σε αυτούς τους τομείς μπορεί να συμβάλει στην ανάπτυξη της χώρας ως ενός φιλικού και ανοιχτού προορισμού για όλους.
