Τα «τρελά» έσοδα (αλλά, και κέρδη) της Jumbo δημιουργούν μια «λαμπερή εικόνα», στους καιρούς της πιο σκληρής οικονομικής κρίσης των τελευταίων δεκαετιών.
Όπως κάθε νόμισμα διαθέτει δύο όψεις, το ίδιο συμβαίνει για το φημισμένο «παιχνιδάδικο» -και όχι μόνο.
Γιατί, η Jumbo βλέπει το εξωτερικό της «λούστρο», συχνά, να… θαμπώνει, από διάφορες «άλλες» αιτίες.
Αιτίες οι οποίες δεν αφορούν ούτε τα υπερκέρδη του ομίλου ή τις μεγάλες αποδόσεις των μετοχών του στο ταμπλό του Χ.Α., ούτε την «επιχειρηματική επιτυχία» του.
Και ποιες είναι αυτές; Πόσες; Τρεις, σίγουρα.
«Ενστάσεις» εγείρουν η ποιότητα των προϊόντων και των ειδών της Jumbo, η αντιμετώπιση των εργαζομένων της, αλλά, ενίοτε και η συμπεριφορά υπαλλήλων απέναντι στους πελάτες της:
18 ΠΡΟΣΤΙΜΑ
«Η φθήνια τρώει» τον παρά», λέει η σοφή παροιμία. Η προμήθεια φθηνών εμπορευμάτων από χώρες της Ασίας, την Κίνα ή την Ταϊλάνδη και η «προσφορά» τους, με αντίστοιχες τιμές, σε ένα καταναλωτικό κοινό με συρρικνωμένα εισοδήματα και αγοραστική δύναμη, αποτελούν τον «κανόνα» για την Jumbo.
Χιλιάδες κωδικοί κοστίζουν στον πελάτη ποσά ενός ευρώ ή και λιγότερο, που τα προτιμά για ευνόητους λόγους.
Σε «κανόνα», ωστόσο, εξελίχθηκαν τα τελευταία χρόνια και οι «παρεμβάσεις» του ΕΦΕΤ ή την Γ.Γ.Καταναλωτή, με αφορμή διαπιστώσεις και καταγγελίες για μη ασφαλή προϊόντα που αποσύρθηκαν (ακόμα και πιπίλες ή μπιμπερό) ή άλλες παραβάσεις.
Κάτι όχι καινούργιο, για το οποίο ωστόσο προκύπτουν συγκεκριμένα στοιχεία.
Μέχρι τον περασμένο Μάρτιο –σε «βάθος» μιας 4ετίας- η Jumbo δέχθηκε 18 πρόστιμα συνολικού ύψους 435.000 ευρώ.
«Ψίχουλα» μπροστά στους αυξανόμενους ετήσιους τζίρους των +500 εκατ. ευρώ, οπότε και ο “mr. Jumbo” δεν έχει λόγους για να ανησυχεί ή να αλλάξει την «συνταγή» της αναζήτησης φθηνών προϊόντων, με υψηλό περιθώριο κέρδους…
«ΜΕΣΑΙΩΝΑΣ»
Πολύς λόγος γίνεται και για τις εργασιακές συνθήκες που επικρατούν στην Jumbo.
Η δικαιολογία που προβλήθηκε έναντι των πρόσφατων καταγγελιών για την ύπαρξη μηνιαίων μισθών της τάξης των …180-200 ευρώ σε υπαλλήλους με «εκ περιτροπής» απασχόληση, τις πιέσεις για «αύξηση της παραγωγικότητας» και τα ωράρια-«λάστιχο», ήταν ότι τηρείται ευλαβικά η εργατική νομοθεσία, ότι η επιχείρηση δεν συνελήφθη να έχει υποπέσει σε παραβάσεις, δεν έγιναν απολύσεις κ.λπ.
Άσχετα από αυτά, ο κ. Βακάκης έσπευσε να «αντιμετωπίσει» παλαιότερες κινητοποιήσεις έξω από τα καταστήματα της Jumbo με κάποιες αυξήσεις στους «μισθούς πείνας», που ουσιαστικά επιβεβαίωσαν την ύπαρξη του «εργασιακού μεσαίωνα».
Κι αν δεν είναι –πολύ σωστά- παράνομος, κατά πόσο θεωρείται κοινωνικά αποδεκτό μια επιχείρηση με αυτούς τους τζίρους, να δημιουργεί τέτοιες εντάσεις με την πολιτική της στους μισθούς;
«ΑΣΤΥΝΟΜΙΚΟΙ» ΕΛΕΓΧΟΙ
Πέρα από το περιστατικό που ξεσήκωσε θύελλα διαμαρτυριών και την «έκρηξη» λαϊκής οργής στα social media τον περασμένο Σεπτέμβριο (όταν η Jumbo έστειλε στα δικαστήρια τον πατέρα που έκλεψε μαρκαδόρους, είδος ευτελούς αξίας, επειδή δεν είχε χρήματα να τους αγοράσει για το παιδί του), δεν λείπουν οι καταγγελίες πελατών για ελέγχους «αστυνομικού τύπου» σε καταστήματα της, με «εντολή της διοίκησης».
Ο ζήλος των υπαλλήλων ή των σεκιούριτι θυμίζει… FBI ώρες, ώρες, έστω και αν πρόκειται για είδη κόστους ελαχίστων ευρώ. Τη δουλειά τους κάνουν, μα από εκεί και πέρα είναι και θέμα εντυπώσεων…
