Πρόβα – τζενεράλε της κυβερνησιμότητας του ΣΥΡΙΖΑ η θητεία της Ρ. Δούρου στην Περιφέρεια
Το μεγάλο στοίχημα της «αριστερής διακυβέρνησης» που σε εθνικό επίπεδο διεκδικούν ο ΣΥΡΙΖΑ και ο Αλέξης Τσίπρας, σε 18 μόλις ημέρες από σήμερα μπαίνει «στις ράγες» της γενικής δοκιμής. Πράγματι, αυτό το ελάχιστο πια διάστημα έμεινε ώστε η Ρένα Δούρου, η μεγάλη νικήτρια των περιφερειακών εκλογών του περασμένου Μαΐου στην Αττική, να αναλάβει και επίσημα τα καθήκοντά της.
Ποια είναι αυτά; Να «κυβερνήσει» με αριστερό – προοδευτικό πρόγραμμα όπως διατείνεται, αλλά και με αποτελεσματικότητα και διαχειριστική επάρκεια τη μεγαλύτερη Περιφέρεια της χώρας.
Την Περιφέρεια των 3.808 τετραγωνικών χιλιομέτρων, των 66 δήμων και των 4 εκατ. κατοίκων και όπου συγκεντρώνεται το 65% της οικονομικής ισχύος της χώρας. Ένα στοίχημα που δεν αποτελεί πια κατά πολλούς μόνο ατομικό της θέμα.
Πρόκειται για τις τελικές εξετάσεις κυβερνησιμότητας για ένα κόμμα όπως ο ΣΥΡΙΖΑ, που γεννήθηκε, εξελίχθηκε και «ωρίμασε» πάντα ως μια… συνιστώσα της αντιπολίτευσης.
Αλλά σήμερα η Ιστορία το έφερε ένα μόλις βήμα πριν από τη διακυβέρνηση της χώρας, με την Περιφέρεια της Αττικής να προσφέρει μια πρώτης τάξεως ευκαιρία στην ηγεσία του να αποδείξει ότι την αξίζει.
ΠΩΣ ΘΑ «ΚΥΒΕΡΝΗΣΕΙ»
Τα πρώτα δείγματα γραφής της Ρ. Δούρου για το πώς θα «κυβερνήσει» την Περιφέρεια, πριν καν αναλάβει τα νέα της καθήκοντα προκάλεσαν ήδη ποικίλες αντιδράσεις από διάφορες πλευρές.
Ξεκινώντας από τη μη απευθείας ενημέρωσή της από τον απερχόμενο περιφερειάρχη και αντίπαλό της στο β’ γύρο των εκλογών του Μαΐου, Γ. Σγουρό και την υπερδραστηριοποίηση του συντρόφου της Γ. Mπενίση στα της Περιφέρειας και φτάνοντας στις παλινωδίες με το νέο γήπεδο της ΑΕΚ, η εικόνα δεν ήταν η καλύτερη. Ωστόσο όλοι αναγνωρίζουν ότι η μάχη της «διακυβέρνησης» της Περιφέρειας, όπου θα αρχίσει πλέον να κρίνεται η ίδια, αλλά και ο ΣΥΡΙΖΑ, ξεκινάει την 1η Σεπτεμβρίου.
Όταν μάλιστα μιλάει για αυτό αναφέρει ότι η Αττική αποτελεί ένα στοίχημα εξουσίας της αριστεράς στη χώρα, το οποίο μπορεί και πρέπει οπωσδήποτε να το κερδίσει. Υπόψη, ότι η νέα περιφερειάρχης μόλις πρόσφατα δήλωσε ότι θα «κυβερνήσει» μη υπολογίζοντας το κόστος των βέβαιων συγκρούσεών της με μεγάλα συμφέροντα, καθώς δεν πάσχει από το άγχος της επανεκλογής.
ΤΑ ΜΕΓΑΛΑ ΜΕΤΩΠΑ
Σύμφωνα με πληροφορίες, η κ. Δούρου εντάσσει σ’ αυτό το στοίχημα τέσσερα πολύ σοβαρά ανοικτά μέτωπα τα οποία πρέπει να αντιμετωπίσει με επιτυχία από την 1η Σεπτεμβρίου κιόλας.
Πρόκειται καταρχήν για το θέμα της «Αττικής Ριβιέρας», όπου η νέα περιφερειάρχης εκτιμά ότι η κυβέρνηση μιλώντας για αυτήν υπονοεί το ξεπούλημα των ακτών σε μεγάλα συμφέροντα. Ο στόχος της είναι ακριβώς να μη γίνουν «βορά» ιδιωτικών συμφερόντων οι ακτές και να διατηρηθεί ταυτόχρονα υψηλή ποιότητα ζωής των κατοίκων ολόκληρης της ακτογραμμής από τον Πειραιά μέχρι και το Σούνιο.
Ένα δεύτερο ανοικτό μέτωπο είναι αυτό της διαχείρισης των απορριμμάτων. Και εδώ ο ΣΥΡΙΖΑ αντιτίθεται στην κατασκευή μέσω ΣΔΙΤ εργοστασίων επεξεργασίας των σκουπιδιών, υπό την επίκληση και πάλι της εξυπηρέτησης ιδιωτικών συμφερόντων. Η κ. Δούρου προαναγγέλλει ότι θα εφαρμόσει μοντέλο διαχείρισης των αποβλήτων με έμφαση στην ανακύκλωση και τη διαλογή των σκουπιδιών στην πηγή. Και θα κληθεί βέβαια, να αποδείξει στην πράξη την ικανότητά της να το υλοποιήσει.
Το τρίτο μέτωπο αφορά την καταπολέμηση της ανεργίας στην Αττική, όπου σε ορισμένες περιοχές με έντονα στοιχεία αποβιομηχάνισης, έχει εκτοξευτεί στα ύψη, αποτελώντας το υπ’ αριθμόν ένα ζωτικό πρόβλημα των κατοίκων.
Εδώ η νέα περιφερειάρχης θα έχει να αναμετρηθεί και με τον πήχη που της βάζει ψηλά ο κ. Σγουρός. Σκοπεύει λοιπόν, να χρησιμοποιήσει τα προγράμματα κοινωφελούς εργασίας και θέσεων πεντάμηνης απασχόλησης, καθώς και τους κοινωνικούς συνεταιρισμούς, ως εργαλεία για τη στήριξη των ανέργων.
Ενώ στο νέο παραγωγικό μοντέλο της Αττικής, το οποίο θα αρχίσει να εφαρμόζεται μέσα στην πενταετία και μετά από ευρύ κοινωνικό διάλογο, θα έχει ως ένα από τους βασικούς πυλώνες του την ανάπτυξη της κοινωνικής επιχειρηματικότητας.
Και το τέταρτο σχετίζεται με την παραγωγικότερη αξιοποίηση των κονδυλίων του ΕΣΠΑ που προορίζονται για την Περιφέρεια.
Οι επιτελείς της αναφέρουν εδώ, πως ο σχεδιασμός δεν θα απευθύνεται στη χρήση τους μόνο στα έργα υποδομών, αλλά και σε δράσεις ενίσχυσης της κοινωνικής συνοχής, αντιμετώπισης του κοινωνικού αποκλεισμού κλπ.
Από πλευράς έργων, προτεραιότητα θα δοθεί στα αντιπλημμυρικά, ιδίως μάλιστα της Ανατολικής Αττικής. Ενώ, στο πλαίσιο της ενίσχυσης των μικρομεσαίων επιχειρήσεων θα δοθεί ιδιαίτερη έμφαση στη στήριξη των νέων καινοτόμων επιχειρήσεων μέσω της δημιουργίας θερμοκοιτίδων επιχειρηματικότητας σε αναξιοποίητα κτίρια της Περιφέρειας, αλλά και των Δήμων της περιοχής.
ΕΝΤΟΛΗ ΤΣΙΠΡΑ
Πέφτουν οι τόνοι για νέο Μνημόνιο
Αίσθηση προκαλεί η σαφής στροφή του ΣΥΡΙΖΑ, όσον αφορά την μέχρι και πρόσφατα κατηγορηματική εκτίμησή του, ότι η χώρα βρίσκεται σε ασφυκτικό κλοιό πιέσεων από τους δανειστές να συνυπογράψει οπωσδήποτε ένα τρίτο Μνημόνιο έναντι ενός ανάλογου μικρού δανείου για την κάλυψη των χρηματοδοτικών της αναγκών.
Ορισμένες πηγές αναφέρουν ότι το αιφνίδιο κατέβασμα των τόνων από τα στελέχη της Κουμουνδούρου εξηγείται από το ότι υπάρχει πλέον κανάλι απευθείας πληροφόρησής της από τις Βρυξέλλες και από το οποίο προκύπτει πως το θέμα είναι πλέον εντελώς ανοικτό, καθώς ορισμένες κυβερνήσεις εκδήλωσαν στην Κομισιόν την άρνησή τους να συμμετάσχουν και σε νέο πρόγραμμα οικονομικής βοήθειας προς την Ελλάδα, έστω κι αν αυτό προβλέπεται ότι θα είναι πολύ μικρότερο από τα δυο προηγούμενα. Τα στελέχη της ηγεσίας του ΣΥΡΙΖΑ «μετράνε» αυτή την περίοδο τις διαθέσεις της Τρόικας.
Αναγνωρίζουν σε κατ’ ιδίαν συζητήσεις μεταξύ τους για πρώτη φορά, ότι η αρχική τους πρόβλεψη περί βέβαιου τρίτου Μνημονίου μπορεί να διαψευστεί, αν οι Ευρωπαίοι επιλέξουν με αυτό τον τρόπο να στηρίξουν και πολιτικά τη συγκυβέρνηση, που για να τους πείσει σχετικά επικαλείται ουσιαστικά ότι αν υπάρξει Μνημόνιο η ίδια κινδυνεύει με άμεση κατάρρευση.
Μέχρι πάντως να αποσαφηνιστεί η κατάσταση και οι εξελίξεις, η εντολή Τσίπρα στα κορυφαία στελέχη είναι να πάψουν στις δημόσιες συζητήσεις που μετέχουν, να εκφράζουν βεβαιότητες για το τρίτο Μνημόνιο, μετατοπίζοντας το κέντρο βάρους στην ανάγκη ανατροπής των συνεπειών της τετραετούς μνημονιακής πολιτικής.
