Η συμφωνία που ακυρώνει τα σχέδια του Arnault για την εξαγορά της Hermes από την LVMH
Όταν ένας CEO παρομοιάζει την επιχειρούμενη εξαγορά της εταιρίας του από ανταγωνιστική με βιασμό, σίγουρα οι σχέσεις με τον επίδοξο μνηστήρα δεν είναι οι καλύτερες.
Αυτό ακριβώς μαρτυρούσε ο τότε επικεφαλής της Hermes, Patrick Thomas, το 2010, όταν είχε αποκαλυφθεί ότι ο γαλλικός όμιλος της πολυτέλειας LVMH είχε χτίσει μυστικά θέση στο μετοχικό κεφάλαιο της εταιρίας που είναι γνωστή για τις πανάκριβες τσάντες και τα μεταξωτά μαντήλια της.
Ο Thomas, εμφανώς εξοργισμένος, είχε πει: «Όταν θέλεις να γοητεύσεις μια όμορφη γυναίκα, δεν αρχίζει βιάζοντάς την από πίσω». Όμως, ο άνθρωπος που ευθυνόταν για αυτό το «βιασμό», ο ισχυρός άνδρας της LVMH και πλουσιότερος της Γαλλίας, Bernard Arnault, δεν έχει κερδίσει το προσωνύμιο «ο λύκος με το κασμιρένιο παλτό» τυχαία…
Είναι γνωστός για το επιθετικό του στυλ στις business. Για αυτό και όταν η εταιρία του απέκτησε τεράστιο ποσοστό της Hermés, το Παρίσι είχε σοκαριστεί.
Όμως, προ ημερών, οι δύο οίκοι της πολυτέλειας έφτασαν επιτέλους σε ανακωχή. Έπειτα από διαπραγματεύσεις συμφιλίωσης, οι οποίες πραγματοποιήθηκαν με διαμεσολαβητή το εμπορικό δικαστήριο του Παρισιού, συμφωνήθηκε πως το 23,2% της Hermes θα μοιραστεί στους μετόχους της LVMH, της Christian Dior και της επενδυτικής εταιρίας της οικογένειας Arnault, Groupe Arnault.
Ο ίδιος ο Arnault συμφώνησε να μην αγοράσει άλλες μετοχές της Hermés για τα επόμενα πέντε χρόνια.
Η συμφωνία ακυρώνει τα σχέδιά του για εξαγορά της Hermés, τουλάχιστον για τώρα, αλλά και δίνει τέλος σε μία ιστορία που κράτησε σχεδόν τέσσερα χρόνια. Βέβαια, εν τω μεταξύ, έκανε πλουσιότερο τον Arnault, ο οποίος είναι σημαντικός μέτοχος των εταιρειών που ωφελούνται.
Αυτή δεν είναι η πρώτη φορά που αποδεικνύεται ότι ο Γάλλος δισεκατομμυριούχος ξέρει πότε να παραιτείται. Και το κάνει βγάζοντας -παρόλα αυτά- μία περιουσία. Ο Arnault είχε βρεθεί σε ευθεία σύγκρουση με την άλλη μεγάλη οικογένεια της γαλλικής πολυτέλειας κατά τη δεκαετία του 1990, σε μία μάχη για τον έλεγχο της Gucci. Η LVMH είχε προσπαθήσει τότε να εξαγοράσει το ιταλικό brand, αλλά η εταιρία του Francois Pinault, η PPR (που σήμερα ονομάζεται Kering), απέκτησε ένα ποσοστό και μπλόκαρε το deal.
Το 2001, έπειτα από τρία χρόνια σκληρού πολέμου, ο Pinault τελικά κέρδισε. Αλλά ο Arnault έβγαλε κέρδος 760 εκατ. ευρώ από τον πόλεμο προσφορών για την Gucci. Πάντα ήταν καλός στο να εντοπίζει και να εκμεταλλεύεται τις αδυναμίες των άλλων εταιρειών.
Έχοντας ξεκινήσει την καριέρα του στην κατασκευαστική εταιρία του πατέρα του, την οποία μετέτρεψε σε όμιλο ανάπτυξης ακινήτων, αγόρασε μια προβληματική εταιρία υφασμάτων.
Όλη η Γαλλία μιλά ακόμα για το πώς ξεφορτώθηκε όλα τα άλλα περιουσιακά της στοιχεία, για να μείνει στο τέλος με την Christian Dior και το πολυκατάστημα Le Bon Marchi στα χέρια του.
Στα τέλη της δεκαετίας του 1980, εκμεταλλεύτηκε τη διαμάχη ανάμεσα στα αφεντικά των Louis Vuitton και Molt & Chandon για να χτίσει ποσοστό στην LVMH και τελικά να αποκτήσει τον έλεγχό της.
Και στη συνέχεια, έπιασε δουλειά, μετατρέποντας την εταιρία του στον τεράστιο όμιλο πολυτελών brands που είναι σήμερα, με γνωστά ονόματα, από την αμερικάνικη Donna Karan έως την ιταλική Bvlgari.
