Η Άνγκελα Μέρκελ δεν ήξερε ούτε ένα μαχαιροπίρουνο να πιάσει σωστά, ενώ ο Μιχαήλ Γκορμπατσόφ άφησε πίσω του μια… αξιολησμόνητη κληρονομιά, σύμφωνα με τα (μη εγκεκριμένα) απομνημονεύματα του πρώην καγκελάριου της Γερμανίας, Χέλμουτ Κολ.
Όπως μεταδίδει η Guardian, το βιβλίο που φέρει τον τίτλο «Legacy: The Kohl Transcripts», που θα κυκλοφορήσει αυτήν την εβδομάδα, χωρίς τη συγκατάθεση του Κολ, περιλαμβάνει μια σειρά συνεντεύξεων του, στις οποίες, μεταξύ άλλων, φαίνεται πως δεν έβλεπε με καλό μάτι τους ανατολικογερμανούς ακτιβιστές που βοήθησαν στην πτώση του Τείχους του Βερολίνου πριν από 25 χρόνια. Προειδοποιούσε κατά της υπερεκτίμησης του ρόλου του κινήματος για τα πολιτικά δικαιώματα, που έκαναν την εμφάνισή τους σε πόλεις όπως η Δρέσδη και η Λειψία στα τέλη της δεκαετίας του 1980 και τα οποία οδήγησαν στην επανένωση της Γερμανίας.
«Θα ήταν λάθος να προσποιηθούμε ότι το Άγιο Πνεύμα ήρθε ξαφνικά στη Λειψία και άλλαξε τον κόσμο», δήλωσε αναφερόμενος στις διαδηλώσεις του 1989, κατά τις οποίες εκατοντάδες χιλιάδες πολίτες βγήκαν στους δρόμους ενάντια στο καθεστώς της Ανατολικής Γερμανίας.
Αντιθέτως, κατά τον ίδιο, η πτώση του Τείχους ήταν πάνω απ’ όλα το αποτέλεσμα των προβλημάτων της οικονομίας της Σοβιετικής Ένωσης. «Ο Γκορμπατσόφ διάβασε τα βιβλία και έπρεπε να παραδεχθεί ότι το παιχνίδι του είχε τελειώσει και ότι δεν θα μπορούσε να στηρίξει το καθεστώς».
Η «ετυμηγορία» του πρώην καγκελάριου για τον σοβιετικό ομόλογό του είναι ότι «η κληρονομιά του Γκορμπατσόφ είναι πως τερμάτισε τον Κομμουνισμό, εν μέρει ενάντια στη θέλησή του, όμως τον τελείωσε de facto. Χωρίς βία. Χωρίς αιματοχυσία. Πέρα από αυτό, παλεύω να σκεφτώ τίποτα άλλο, σε ότι αφορά την πραγματική κληρονομιά του».
Ακόμα πιο… «κολακευτικά» είναι τα σχόλια του Κολ για τη νυν καγκελάριο Άνγκελα Μέρκελ, την οποία ο ίδιος είχε προωθήσει, αργότερα όμως στράφηκε εναντίον της μετά από ένα σκάνδαλο δαπανών το 1999. «Η κα Μέρκελ δεν μπορούσε να κρατήσει σωστά ούτε ένα μαχαιροπίρουνο. Χασομερούσε στα κρατικά δείπνα και έπρεπε επανειλημμένως να της πω να συμμαζευτεί».
Ο ειλικρινής τόνος των σχολίων του Κολ, πάντως, δείχνει πως πιθανότατα δεν περίμενε ότι θα δημοσιευτούν ποτέ. Τα σχόλια αυτά περιλαμβάνονται στις περισσότερες από 100 συνεντεύξεις που έδωσε ο Κολ το 2001 και 2002 και οι οποίες αρχικά προορίζονταν να αποτελέσουν τη βάση για τον τέταρτο τόμο της αυτοβιογραφίας του.
