Κυρίως η πολιτική αστάθεια απειλεί την Ευρωζώνη
Η μεγάλη υποχώρηση των ευρωπαϊκών αγορών την περασμένη εβδομάδα οφείλεται κυρίως στους πολιτικούς κινδύνους, με πιο προφανείς αυτούς στην Ελλάδα, εκτιμά δημοσίευμα της εφημερίδας Wall Street Journal.
Στο δημοσίευμα με τίτλο: «Τα προβλήματα της ευρωζώνης έχουν στη βάση τους την πολιτική», ο αρθρογράφος της εφημερίδας Σάιμον Νίξον αναφέρει ότι η κατάσταση της ελληνικής οικονομίας φαίνεται περισσότερο σταθερή από κάθε άλλη φορά από την αρχή της κρίσης, και η οικονομία της ευρωζώνης είναι σε καλύτερη κατάσταση απ’ ό,τι το 2012.
«Σημαίνει αυτό ότι είναι όλα καλά στην ευρωζώνη; Σαφώς όχι. Αλλά οι κίνδυνοι σήμερα είναι κυρίως πολιτικοί. Αυτό είναι πιο προφανές στην περίπτωση της Ελλάδας, η οποία σε οικονομικούς όρους φαίνεται τώρα περισσότερο σταθερή από οποιαδήποτε άλλη περίοδο από την αρχή της κρίσης» σημειώνει ο αρθρογράφος. «Ενώ ο λόγος του δημόσιου χρέους προς το ΑΕΠ, που ανέρχεται στο 175%, φαίνεται πολύ υψηλός, το κόστος εξυπηρέτησης του ελληνικού χρέους και το προφίλ της ωρίμανσής τους είναι από τα πιο ευνοϊκά στην ευρωζώνη» σημειώνει το δημοσίευμα, προσθέτοντας ότι «ακόμη και το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο (ΔΝΤ) θεωρεί τώρα ότι υπάρχει πιθανότητα να επιτύχει η Ελλάδα τους στόχους της για το χρέος χωρίς περαιτέρω ελάφρυνσή του».
Ο Νίξον επισημαίνει ότι, αυτό που ενοχλεί τις αγορές είναι η ασταθής πολιτική κατάσταση στην Ελλάδα, προσθέτοντας ότι το κόμμα του ΣΥΡΙΖΑ προηγείται στις δημοσκοπήσεις και απειλεί να προκαλέσει εκλογές στις αρχές του επόμενου έτους, αρνούμενο να στηρίξει οποιονδήποτε υποψήφιο για Πρόεδρο της Δημοκρατίας. «Ο ηγέτης του ΣΥΡΙΖΑ Αλέξης Τσίπρας προσπαθεί να παρουσιάσει μία πιο μετριοπαθή εικόνα. Η αγορά φοβάται ότι μία κυβέρνηση υπό τον ΣΥΡΙΖΑ θα αντέστρεφε την πρόοδο που έχει επιτευχθεί με τον σημερινό κυβερνητικό συνασπισμό» προστίθεται στο δημοσίευμα.
Αναφερόμενος στην ελληνική οικονομία, ο Νίξον σημειώνει ότι αυτή πιθανόν έχει σημειώσει θετικό ρυθμό ανάπτυξης στο τρίτο τρίμηνο μετά από 24 τρίμηνα ύφεσης, η ανεργία άρχισε να μειώνεται, οι τράπεζες φαίνονται να έχουν ανακεφαλαιοποιηθεί αξιόπιστα και ένας νέος πτωχευτικός νόμος αναμένεται να τις διευκολύνει να αντιμετωπίσουν τα μη εξυπηρετούμενα δάνεια. «Αργά, αλλά με ασφάλεια, οι διαρθρωτικές μεταρρυθμίσεις ξεμπλοκάρουν τα εμπόδια στην εκ νέου εξισορρόπηση της οικονομίας» προσθέτει.
Ο αρθρογράφος αναφέρει στη συνέχεια ότι, απαντώντας η κυβέρνηση επιδιώκει να εκθέσει τον κ. Τσίπρα στον πλήρη έλεγχο της αγοράς με την επιδίωξή της να διαπραγματευθεί μία πρόωρη έξοδο της Ελλάδας από το πρόγραμμα διάσωσης. Την περασμένη εβδομάδα φάνηκε ότι αυτή η στρατηγική υψηλού κινδύνου δεν πέτυχε πλήρως τους στόχους της, «καθώς η αντίδραση της αγοράς έδειξε ότι οι επενδυτές δεν είναι έτοιμοι να στηρίξουν την Ελλάδα χωρίς ένα δίχτυ προστασίας, αλλά έδειξε επίσης στους Έλληνες, το 20% των οποίων δηλώνουν ότι δεν ξέρουν πώς θα ψηφίσουν, τους κινδύνους από την ανάθεση της εξουσίας στον ΣΥΡΙΖΑ» σημειώνει ο αρθρογράφος.
«Εν τω μεταξύ, οι πολιτικοί κίνδυνοι αυξάνονται σε όλη την ευρωζώνη. Η τρέχουσα επιβράδυνση της οικονομίας οξύνει τον ιδεολογικό διχασμό μεταξύ εκείνων που πιστεύουν ότι το έλλειμμα ζήτησης στην ευρωζώνη μπορεί να αντιμετωπισθεί με περαιτέρω δημοσιονομικά και νομισματικά μέτρα στήριξης, και εκείνων που θεωρούν ότι τέτοιου είδους μέτρα στήριξης απειλούν να κάνουν βαθύτερα τα προβλήματα χρέους της ευρωζώνης και ότι η βιώσιμη ανάπτυξη εξαρτάται από την άρση των εμποδίων για τις επενδύσεις.
Στο επίκεντρο αυτής της διαμάχης βρίσκεται, προσθέτει ο Νίξον, ο βασικός γρίφος της κρίσης του ευρώ: Εάν θα επιβιώσει με τους γερμανικούς ή με τους ιταλικούς όρους. Πρόκειται να είναι το ευρώ ένα ισχυρό νόμισμα που βασίζεται στη δημοσιονομική πειθαρχία, σε ανταγωνιστικές οικονομίες και εθνική υπευθυνότητα; Ή πρόκειται να είναι ένα ασθενές νόμισμα, αναγκασμένο να βασίζεται σε ελλείμματα, την υποτίμηση, τον πληθωρισμό και τελικά την αμοιβαιοποίηση των χρεών για να ελευθερωθεί από την κρίση;»
