Το δημοσιονομικό έλλειμμα βρίσκεται σε επικίνδυνα επίπεδα και η περιφέρεια πασχίζει να δυναμώσει τα ταμεία της – Αξιοποίηση των ανανεώσιμων πηγών αντιπροτείνουν οι Οικολόγοι
Η Λικάτα είναι ένα μικρό ειδυλλιακό λιμάνι στα νότια της Σικελίας με υπέροχη θέα στη θάλασσα. Ίσως όμως πολύ σύντομα πλατφόρμες άντλησης πετρελαίου να χαλάσουν το όμορφο τοπίο…
Την ώρα που η τοπική κυβέρνηση στο Παλέρμο αναζητεί επικερδείς τρόπους για να μειώσει το έλλειμμα των 4 δισεκατομμυρίων στα δημόσια ταμεία, οι κάτοικοι ανησυχούν για τις επιπτώσεις που ενδέχεται να έχει στην υγεία τους η άντληση πετρελαίου στη θαλάσσια περιοχή μπροστά από την πόλη τους:
«Θα ήταν καταστροφή για το περιβάλλον. Και οι πολιτικοί ως συνήθως μας κρύβουν την αλήθεια. Τι θα γίνει αν οι γεωτρήσεις μολύνουν το νερό και οι κάτοικοι κάποτε προσβληθούν από καρκίνο; Για ποιο λόγο δεν επενδύουμε στις ανανεώσιμες πηγές; Εδώ το κάνουν οι βορειοευρωπαίοι που δεν έχουν ήλιο, ενώ εμείς…».
Από κοινού με τις περιφερειακές αρχές η κυβέρνηση στη Ρώμη προτίθεται να χορηγήσει άδειες για δέκα πλατφόρμες και πολυάριθμες γεωτρήσεις. Ο κυβερνήτης της Σικελίας Ροζάριο Κροτσέτα εκτιμά ότι η χορήγηση αδειών θα αποφέρει στα δημόσια ταμεία 350 – 500 εκατομμύρια ευρώ.
Απειλείται ακόμα και ο τουρισμός
Όμως μέχρι στιγμής τα έσοδα από τις υφιστάμενες πλατφόρμες δεν ξεπερνούν τα 1,7 εκατομμύρια ευρώ. Για να πετύχουμε έσοδα 500 εκατομμυρίων θα πρέπει το μισό νησί να γεμίσει πλατφόρμες, εκτιμά η Τζοβάνα Σεγκρέτο από τη διεύθυνση περιβάλλοντος της τοπικής κυβέρνησης στο Παλέρμο, διαπιστώνοντας μια στροφή της Ιταλίας στο πετρέλαιο: «Όλα αυτά είναι αντίθετα προς τις διεθνείς τάσεις, το πρωτόκολλο του Κιότο και την πολιτική της ΕΕ που επιδιώκει αξιοποίηση λιγότερων ορυκτών πηγών ενέργειας και περισσότερων εναλλακτικών».
Με τόσες ώρες ηλιοφάνειας τη μέρα το μεγαλύτερο νησί της Μεσογείου θα ήταν σε θέση να τροφοδοτεί τη μισή Ιταλία, πιστεύει η Τζιοβάνα Σεγκρέτο.
Οι κάτοικοι ανησυχούν για την οικολογική καταστροφή που συντελείται ήδη στα ανοιχτά της Σικελίας. Οι εκρήξεις στον πυθμένα της θάλασσας με στόχο τον εντοπισμό πετρελαίου προκαλούν τον θάνατο των ψαριών και καταστρέφουν την χλωρίδα.
Παράλληλα ελλοχεύει ο κίνδυνος μιας μόλυνσης των στενών της Μεσσήνης, μεταξύ Σικελίας και ηπειρωτικής Ιταλίας, η οποία εκτός από το μοναδικό οικολογικό σύστημα θα έπληττε και τον τουρισμό από τον οποίο ζει η Σικελία.
