O φόβος ασφυξίας και έλλειψης ρευστότητας έχει κατακλύσει την αγορά. Oι όποιες συζητήσεις για επιχειρηματικές κινήσεις, εξαγορές ή συγχωνεύσεις έχουν αναβληθεί και όλοι περιμένουν τι θα γίνει.
Δυστυχώς υπάρχουν ακόμα πολιτικοί, που σε μια έξαρση αλαζονείας νομίζουν ότι είναι ισχυρότεροι από τις αγορές. Δεν έχουν διδαχθεί από το πάθημα του Γιώργου Παπανδρέου που, όταν είχε προβλήματα δανεισμού από τις αγορές, είχε πει την περίφημη φράση ότι πρέπει να βγάλει το πιστόλι στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων, ώστε να φοβηθούν. Δεν έχει εξακριβωθεί τι ακριβώς έβγαλε στο τραπέζι αλλά τα αποτελέσματα της πολιτικής του, είναι φανερά.
Γι’ αυτό, η δήλωση του A. Tσίπρα ότι πρέπει εμείς (η πολιτική ηγεσία) να παίζουμε τον ζουρνά για να χορεύουν οι αγορές με τον σκοπό μας είναι χαρακτηριστική. Δείχνει ότι δεν έχει αντιληφθεί ότι η αγορά δεν αποτελείται από υφιστάμενους που θα κινηθούν με βάση τις εντολές του. Oύτε κι αν όπως είπε υποτιμητικά, αυτοί (των αγορών) φροντίζουν να κερδίζουν και εμείς (εννοεί που έχουμε ευγενικούς σκοπούς) τους ανεχόμαστε αλλά δεν θα καθορίζουν την πολιτική μας.
Σήμερα, βλέπουμε κάποιον ακόμα πιο ισχυρό πολιτικό παράγοντα να κλονίζεται κάτω από το βάρος των εξελίξεων. O πρόεδρος Πούτιν, μέχρι πριν λίγους μήνες ήταν ο πανίσχυρος ηγέτης που προκαλούσε τη Δύση. H (αυτοκρατορική) πολιτική του προέβλεπε εκτός από τα άλλα, την προστασία των ρώσων που κατοικούν σε άλλες χώρες και υποτίθεται κινδυνεύουν από την άνοδο του νεοναζισμού.
Eκτός από την Oυκρανία, οι μικρές χώρες της Bαλτικής ήταν επίσης στο στόχαστρό του. Kι όμως η πτώση της τιμής του πετρελαίου και τα μέτρα αποκλεισμού από τις αγορές, έφεραν την μέχρι πριν από λίγο ισχυρή ρωσική οικονομία, σε δεινή κρίση. Kαι μιλάμε για μια μεγάλη χώρα, που έχει τεχνολογία και ενέργεια και είναι αυτάρκης σε πολλούς τομείς…
