Μη βιώσιμο το ελληνικό χρέος τονίζει η Washingtonpost
«Το χρέος της Ελλάδας είναι μη βιώσιμο και η μόνη λύση είναι το κούρεμα», γράφει η αρθρογράφος της «Washingtonpost» Catherine Rampell λίγες μόλις μέρες πριν οι Έλληνες ψηφοφόροι οδηγηθούν στις κάλπες.
Το δημοσίευμα μάλιστα κάνει μια αναδρομή στην ιστορία και επικαλείται το κλασικό παράδειγμα της Γερμανίας λίγα χρόνια μετά τη λήξη του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου. Το 1953 η Γερμανία δέχθηκε μια γενναία μείωση του χρέους της με στόχο να μπει σε τροχιά άμεσης ανοικοδόμησης.
Από τότε βέβαια έχουν αλλάξει πολλά και η Γερμανία είναι ο βασικός δανειστής των χρεωμένων χωρών και ο ρυθμιστής των πάντων. Στο άρθρο της η Rampell αναφέρει πως ορισμένα πράγματα είναι «καταδικασμένα» να συμβούν. Συγκεκριμένα αναφέρει:
«Την ώρα που η Ελλάδα είναι αποφασισμένη να ζητήσει περισσότερη απαλλαγή χρέους, η Γερμανία απορρίπτει το αίτημα. Αν η Ιστορία λειτουργούσε ως οδηγός, τότε θα έχουμε ακόμα κάποιους γύρους αναδιάρθρωσης με τους πιστωτές της Ελλάδας να είναι αναγκασμένοι να προχωρήσουν σε μεγαλύτερα κουρέματα. Οι εκλογές θα λειτουργήσουν σαν δημοψήφισμα κατά των σκληρών μέτρων λιτότητας που επιβλήθηκαν από τους δανειστές. Τα συγκεκριμένα μέτρα οδήγησαν τη χώρα σε οικονομική ύφεση και διπλάσιους αριθμούς ανεργίας. Το κόμμα που προηγείται στις δημοσκοπήσεις, ο ΣΥΡΙΖΑ, πέραν μέτρων που προτίθεται να πάρει για να αλλάξει την κατάσταση, χρησιμοποιεί ως βασικό επιχείρημα για το κούρεμα χρέους που ζητάει, την περίπτωση της Γερμανίας του 1953 και την προνομιακή ρύθμιση που δέχθηκε στη Συνδιάσκεψη του Λονδίνου».
Σε άλλο σημείο του άρθρου η Rampell αναφέρει: «Η Γερμανία που έχει τώρα το πάνω χέρι είναι δυσαρεστημένη με την πιθανότητα ο ΣΥΡΙΖΑ να οικοδομήσει ένα κίνημα αντι-λιτότητας και σε άλλες χώρες όπως η Ιταλία και η Πορτογαλία. Η γερμανική ηγεσία, άφησε να εννοηθεί πως δεν ενδιαφέρεται αν συμβεί ένα Grexit, έτσι ώστε να αποτρέψει οποιαδήποτε ελπίδες έχουν οι Έλληνες ψηφοφόροι για νέο κούρεμα χρέους».
Τι λένε κορυφαίοι οικονομολόγοι
Η αρθρογράφος επικαλούμενη μελέτες κορυφαίων οικονομολόγων αναφέρει πως η Γερμανία είναι εν μέρει υποχρεωμένη να «καταπιεί» μια ακόμη διαγραφή χρέους. Συκγεκριμένα αναφέρει: «Ο καθηγητής του Χάρβαρντ Carmen M. Reinhart και ο Christoph Trebesch του Πανεπιστημίου του Μονάχου υποστηρίζουν πως θα υπάρξουν και άλλοι γύροι νέων κουρεμάτων για την Ελλάδα, αλλά όχι μόνον αυτήν.
Το συμπέρασμα είναι ότι ανεξάρτητα από τις ελπίδες που τρέφουν οι πιστωτές και οι δανειζόμενοι, ιστορικά έχει αποδειχθεί πως οι αναδιαρθρώσεις χρεών τραβούν σε μάκρος και περιέχουν πολλά κεφάλαια. Ο μέσος όρος αναδιαρθρώσεων που παρατηρήθηκε σε 35 αναδυόμενες οικονομίες χωρών, είναι τρεις, ενώ υπήρξαν χώρες που αναγκάστηκαν να προχωρήσουν και σε άλλους… γύρους. Χειροπιαστό παράδειγμα είναι η κρίση χρέους της Πολωνίας που χρειάστηκε να αναδιαρθρωθεί επτά φορές μέχρι το 1994. Κάτι παρόμοιο συνέβη και με τη Βραζιλία ή με χώρες που βγήκαν κατακερματισμένες από τον Α’ Παγκόσμιο Πόλεμο».
Ολοκληρώνοντας το άρθρο της η Rumpell αναφέρει ότι η περίπτωση της χώρας μας είναι ιδιάζουσα καθώς η κρίση χρέους της εξαπλώθηκε τα τελευταία τέσσερα και κάτι χρόνια και μέχρι τώρα έχει δεχθεί δύο αναδιαρθρώσεις. Αν και οι συγκεκριμένες αναδιαρθρώσεις ήταν γενναίες, το πρόβλημα χρέους παραμένει.
«Όσο περισσότερο καθυστερεί κανείς να λύσει το πρόβλημα, τόσα περισσότερα πυρομαχικά χρειάζεται για τη συνέχεια. Αυτό, ίσως, είναι και το καλύτερο επιχείρημα του ΣΥΡΙΖΑ αν νικήσει στις εκλογές, στις συζητήσεις που θα έχει με τη γερμανική πλευρά για το χρέος».
