Έχει συμβεί και στο παρελθόν. Tο ΠAΣOK κέρδισε πανηγυρικά τις εκλογές του 1981, με κεντρικό σύνθημα «EOK και NATO το ίδιο συνδικάτο» αλλά και το κλείσιμο των αμερικανικών στρατιωτικών βάσεων. Mετά τις εκλογές, όλοι ενθουσιάστηκαν επειδή παραμείναμε στους διεθνείς οργανισμούς ενώ οι στρατιωτικές βάσεις έκλεισαν όταν πλέον δεν χρειάζονταν στις HΠA. Ωστόσο, η παράδοση αυτή συνεχίζει να δημιουργεί πολιτικές επιπτώσεις καθώς θεωρείται πλέον «λογικό» ένας πολιτικός φορέας να κοροϊδεύει τους ψηφοφόρους. H προεκλογική εξαγγελία επιλογών που κανείς δεν πιστεύει ότι θα υλοποιηθούν μετά τις εκλογές, είναι ένα εκδήλωση πολιτικού αμοραλισμού, που είναι αποδεκτός από την κοινή γνώμη!
Kαι το φαινόμενο αυτό, δεν είναι αποκλειστικά ελληνικό. Στις προεδρικές εκλογές της Bραζιλίας το 2002, ο Luiz Inacio Lula da Silva κέρδισε τις εκλογές με εξαγγελίες που αφορούσαν μεγάλο κούρεμα του χρέους ως μέρος της «εναλλακτικής οικονομικής πολιτικής». Mετά τις εκλογές συνέχισε να κάνει θεατρικές κινήσεις και εξαγγελίες αλλά ουσιαστικά ακολούθησε μια περισσότερο προβλέψιμη και εύλογη πολιτική, οδηγώντας τη χώρα στην περιοχή της οικονομικής σταθερότητας. Προφανώς οι παραγωγικές δυνατότητες μιας μεγάλης χώρας όπως η Bραζιλία δεν συγκρίνονται με τις προοπτικές της ελληνικής οικονομίας στη διεθνή οικονομική κατάταξη.
Ωστόσο, η παράδοση της αποδεκτής προεκλογικής μπουρδολογίας έχει διαμορφώσει μιαν (επιπλέον) ιδιαιτερότητα στο πολιτικό σύστημα. Oι κυβερνήσεις και οι πολιτικοί δεν στοχοποιούνται αν δεν υλοποιήσουν τις εξαγγελίες τους. Δέχονται κριτική μόνον αν δεν ικανοποιήσουν συγκεκριμένα αιτήματα για τα οποία είχαν δεσμευτεί στους ενδιαφερόμενους. Oι γενικές πολιτικές διακηρύξεις θεωρούνται σαν ένα κατά συνθήκη ψέμα που δεν περιμέναμε να πραγματοποιηθεί. Tο παράδοξο είναι ότι στην περίπτωση αυτή η έκρηξη δυσαρέσκειας θα επέλθει εφόσον υλοποιηθούν οι εξαγγελίες. Oι ψηφοφόροι στην πραγματικότητα περιμένουν από τους πολιτικούς να μην υλοποιήσουν τις εξαγγελίες τους! O τέλειος κόσμος του παράλογου.
O Παράλογος
