Όποιο κι αν είναι το αποτέλεσμα των βουλευτικών εκλογών, η προεκλογική περίοδος που ολοκληρώνεται αύριο θα αφήσει βαθιά σημάδια. Φανταστείτε τις επιπτώσεις αν η προεκλογική περίοδος ήταν μεγαλύτερης διάρκειας…
Ωστόσο ακόμα και με κομματική αντιπαράθεση μικρής διάρκειας τα αποτελέσματα είναι φανερά και θα έχουν επιπτώσεις και μετά τις εκλογές. Και τούτο επειδή τα κόμματα δεν επικεντρώθηκαν στα μεγάλα θέματα της χώρας, ούτε κατάφεραν να ελέγξουν τους «ελεύθερους σκοπευτές» που -σχεδόν όλα- διαθέτουν.
Πολλοί από τους φιλόδοξους ανθρώπους που προσφέρονται να… σώσουν την χώρα αποδείχθηκαν ανεπαρκείς πριν ακόμα αναλάβουν το δύσκολο εγχείρημα. Η μία ήθελε να τυπώσει ευρώ, επειδή νόμιζε ότι το ELA, σημαίνει ότι έχεις δικαίωμα να τυπώνεις (πλαστά) χαρτονομίσματα. Άλλος ήθελε να σβήσει το δημόσιο χρέος. Οι περισσότεροι δείχνουν να πιστεύουν ότι το πρόβλημα της χώρας θα λυθεί με φορολογικές ελαφρύνσεις, προσλήψεις στο δημόσιο, επιδοτήσεις κι άλλες ευχάριστες πρωτοβουλίες.
Επιπλέον, η απειλή νέων εκλογών εφόσον η βουλή δεν καταφέρει να αναδείξει κυβέρνηση, δεν αποκλείεται και θα αποτελεί την χαριστική βολή στην ήδη τραυματισμένη οικονομία.
Ακόμα όμως κι αν δεν συμβεί αυτό, είναι πολύ ορατό το ενδεχόμενο, να ζήσουμε μια νεκρή περίοδο, μερικών μηνών, στη διάρκεια των οποίων οι νέοι υπουργοί θα μελετούν τα προβλήματα καθώς τα προεκλογικά προγράμματα δεν σχετίζονται με την πραγματικότητα.
Πάντα οι υπουργοί ζητάνε περίοδο χάριτος, καθώς στο παρελθόν δεν έχουν ασχοληθεί με τα θέματα και οι περισσότεροι αντιμετωπίζουν το αντικείμενο του υπουργείου, πρώτη φορά…
Και το χειρότερο βέβαια είναι ότι όλα αυτά συμβαίνουν επειδή δύο – τρία μεγάλα κόμματα, δεν συμφώνησαν στο όνομα ενός υποψηφίου που θα εκλεγόταν Πρόεδρος Δημοκρατίας χωρίς ουσιαστικές αρμοδιότητες. Η δίψα της εξουσίας είναι τόσο ακαταμάχητη που με αφορμή μια πρόφαση, μια συμβολική θέση, διαταράσσεται η πορεία της χώρας.