Ανταπόκριση του Πήτερ Χέγκαρτυ από την ιρλανδική πρωτεύουσα φιλοξενεί η Deutsche Welle. Η Ιρλανδία παρακολουθεί με ενδιαφέρον τις εξελίξεις στην Ελλάδα, αλλά δεν ταυτίζεται με τις ελληνικές θέσεις.
Grand Canal Dock: η συνοικία-σύμβολο αρχιτεκτονικής παράδοσης, αλλά και ευημερίας στην καρδιά του Δουβλίνου. Εδώ οι τιμές ανεβαίνουν ακόμη πιο γρήγορα από ότι στην υπόλοιπη Ιρλανδία. Εδώ βρίσκεται το στούντιο των U2, αλλά και η ευρωπαϊκή έδρα του Facebook και της Google. Η εικόνα φαίνεται να επιβεβαιώνει αυτό που διαλαλούσε πρόσφατα η τοπική εφημερίδα Irish Independent: «Δεν είμαστε πλέον PIIGS». Πρόκειται για το γνωστό ακρωνύμιο που από την αρχή της κρίσης συνοδεύει την Πορτογαλία, την Ιταλία, την Ιρλανδία, την Ελλάδα και την Ισπανία.
Στην Ιρλανδία πάντως η τρόικα αποτελεί μακρινή ανάμνηση, ίσως γι αυτό η χώρα δεν θέλει να συγκρίνεται πλέον με την Ελλάδα. Το ποσοστό ανεργίας έχει πέσει στο 11% και ο αριθμός των Ιρλανδών που αναγκάζονται να μεταναστεύσουν στο εξωτερικό προς αναζήτηση εργασίας μειώνεται σταθερά. Όμως η χώρα εξακολουθεί να υφίσταται ένα δυσβάστακτο- ίσως και υπερβολικά δυσβάστακτο- χρέος, όπως ακριβώς και η Ελλάδα. Κάθε χρόνο η Ιρλανδία δίνει για την εξυπηρέτηση του χρέους διπλάσια χρήματα απο εκείνα που διαθέτει για τη συντήρηση των υποδομών της. Δεν είναι τυχαίο που και στο Δουβλίνο- όπως και στην Αθήνα- χιλιάδες άνθρωποι είχαν κατέβει στους δρόμους, διαμαρτυρόμενοι για τις συνεχείς περικοπές.
Από την αρχή της ύφεσης η Ελλάδα ήταν για την Ιρλανδία κάτι σαν βαρόμετρο, μία διαρκής υπόμνηση ότι θα μπορούσε να είναι και χειρότερα τα πράγματα. Τα ιρλανδικά μέσα ενημέρωσης συμφωνούν ότι η Ελλάδα χρειάζεται βοήθεια για να αντιμετωπίσει τα προβλήματά της, αλλά η κυβέρνηση του Δουβλίνου αντιτίθεται σε κάθε είδους διευκολύνσεις για την αποπληρωμή του χρέους. Την περασμένη εβδομάδα ο υπουργός Οικονομικών Μάικλ Νούναν δήλωσε σε επιτροπή του κοινοβουλίου ότι δεν θα υποστηρίξει καμία προσπάθεια για τη μείωση του χρέους, αλλά και καμία απόπειρα να αποκλεισθεί η Ελλάδα από την ευρωζώνη. Εξέφρασε πάντως τη δυσφορία του για το ότι η νέα ελληνική κυβέρνηση κάνει «απίστευτες» προτάσεις, όπως ισχυρίστηκε, για να καλύψει το διαφαινόμενο δημοσιονομικό κενό.
Ο υπουργός δεν έχει άδικο, υποστηρίζει ο Άλαν Γκρέγκρορυ, έμπορος παλαιών βιβλίων στο κέντρο του Δουβλίνου. Στην περίοδο της ύφεσης το εμπόριο βιβλίων ήταν μάλλον αβέβαιη δουλειά και τα πράγματα δεν έχουν αλλάξει, παρά την οικονομική ανάπτυξη, όταν μάλιστα το αδύναμο ευρώ ανεβάζει τις τιμές για την εισαγωγή βιβλίων από τη Μ.Βρετανία και τις ΗΠΑ, λέει ο Γκρέγκορυ. Όταν είναι τόσο δύσκολα τα πράγματα για τους απλούς ανθρώπους στην Ιρλανδία, θα ήταν λάθος να προσφέρει κανείς προνομιακή μεταχείριση στην Ελλάδα, υποστηρίζει.
Ο Σίμας Κόφι, καθηγητής Οικονομικών στο πανεπιστήμιο του Κορκ, ήταν ένας από τους λίγους που επισημαίνουν εδώ και χρόνια ότι η Ιρλανδία, όπως και η Ελλάδα, δεν δικαιούνται να επιρρίπτουν στους διεθνείς οργανισμούς τις ευθύνες για τα δικά τους λάθη. Η ανέυθυνη διασπάθιση των τραπεζικών δανείων και η έλλειψη επαρκούς κανονιστικού πλαισίου για τις αγορές αποτελούν τις βασικές αιτίες της ιρλανδικής κρίσης, επισημαίνει.
Όσο για την Ελλάδα, λέει ο Σίμας Κόφι, το πρόβλημα δεν είναι το χρέος καθεαυτό όσο το να εγκαθιδρυθεί «ένα οικονομικό σύστημα που να λειτουργεί». Σε τελική ανάλυση, επισημαίνει ο ιρλανδός οικονομολόγος, «αυτό που χρειάζεται η Ελλάδα δεν είναι τόσο ένα κούρεμα χρέους, όσο ένα τέλος στην αβεβαιότητα, μία αίσθηση ασφάλειας. Μία περιρρέουσα ατμόσφαιρα αντίστοιχη με αυτήν που επικρατεί αυτή τη στιγμή στην Ιρλανδία».
