Οι Έλληνες καλούνται να ψηφίσουν την ερχόμενη Κυριακή σε δημοψήφισμα. Αλλά για ποιο λόγο εν τέλει; Για να αποδεχθούν ή να απορρίψουν ένα πακέτο βοήθειας που πρότειναν οι διεθνείς δανειστές, ένα πακέτο που περιλαμβάνει μέτρα λιτότητας και σκληρές μεταρρυθμίσεις;
Αυτή ακριβώς όμως είναι μία ερώτηση χωρίς λογικό έρεισμα, διότι δεν μπορείς να ψηφίσεις επί ενός θέματος που στην πραγματικότητα δεν υφίσταται πλέον.
Κι αυτό διότι οι υπ. Οικονομικών της Ευρωζώνης απέσυραν de facto και de jure από το τραπέζι των διαπραγματεύσεων την πρότασή τους, όταν η Ελλάδα αποφάσισε να διακόψει μονομερώς τις διαπραγματεύσεις.
Η χώρα είναι πλέον απομονωμένη και οδηγείται στη χρεοκοπία με ολοένα ταχύτερους ρυθμούς. Ακόμη κι αν οι Έλληνες ψηφίσουν υπέρ της πρότασης ενός πακέτου βοηθείας εκ μέρους των δανειστών, πάλι η επιλογή αυτή θα ήταν άνευ νοήματος.
Διότι ένα εξ ολοκλήρου νέο πακέτο θα έπρεπε να τεθεί και πάλι σε διαπραγμάτευση. Αλλά μια διαπραγμάτευση με ποιον;
Μάλλον όχι με τον Αλέξη Τσίπρα, αφού ο ίδιος καλεί τον λαό να ψηφίσει στο δημοψήφισμα «όχι». Μια κυβέρνηση που δεν πιστεύει στις μεταρρυθμίσεις είναι αμφίβολο αν θα τις υλοποιήσει.
Η εξάρτηση της εξουσίας
Ένα «ναι» στο δημοψήφισμα, από την άλλη πλευρά, θα σήμαινε το τέλος της τωρινής κυβέρνησης και θα οδηγούσε εκ νέου σε εκλογές.
Ωστόσο, τα μέλη της κυβέρνησης του ΣΥΡΙΖΑ μοιάζουν να είναι αγκιστρωμένα στην εξουσία, την οποία δεν θέλουν να εγκαταλείψουν.
Αν λάβει κανείς υπόψιν τα τραγικά λάθη των τελευταίων εβδομάδων, μπορεί εύκολα να καταλήξει στο συμπέρασμα ότι δεν ενδιαφέρονται πολύ για την ευημερία του τόπου.
Οι ίδιοι οδήγησαν τις διαπραγματεύσεις σε ναυάγιο και τώρα θέλουν να κρυφτούν πίσω από το δημοψήφισμα. Η κυβέρνηση θα μπορούσε να είχε ρωτήσει τον λαό εδώ και καιρό, όχι τώρα υπό την πίεση της χρεοκοπίας.
Εάν οι Έλληνες απαντήσουν «όχι» δεν υπάρχει δρόμος επιστροφής. Οι σχέσεις της Ελλάδας με τους δανειστές και τα υπόλοιπα μέλη της νομισματικής ένωσης θα διαρραγούν εις το διηνεκές.
Το μόνο σίγουρο είναι ότι η Ελλάδα χωρίς εξωτερική χρηματοδότηση είναι καταδικασμένη σε χρηματοοικονομική αποτυχία.
Η Ελλάδα δεν είναι η μόνη δημοκρατία στην ΕΕ
Στην τελευταία τηλεφωνική επικοινωνία που είχε ο Αλέξης Τσίπρας με την καγκελάριο Μέρκελ της είπε ότι η Ελλάδα χρειάζεται ακόμη πολύ οξυγόνο για να επιβιώσει.
Ενδεχομένως η Ελλάδα να μπορέσει να εξασφαλίσει λίγα ακόμη χρήματα, ενδεχομένως και να αποπληρώσει τη δόση που εκκρεμεί προς το ΔΝΤ στις 30 Ιουνίου. Εντούτοις τα δεδομένα αυτά δεν αλλάζουν τον καταστροφικό δρόμο στον οποίο βαδίζει η χώρα.
Τα έσοδα από τον φοροεισπρακτικό μηχανισμό καταρρέουν, η οικονομία συρρικνώνεται. Αυτό δεν μπορεί να το ανακόψει ούτε το καλύτερο δημοψήφισμα.
Στο μεταξύ, κατά τη συζήτηση στην ελληνική βουλή για το δημοψήφισμα δεν έλειψαν οι μύδροι κατά των δανειστών και της Ευρώπης γενικότερα.
Μια από τις πιο βαριές κατηγορίες είναι ότι η δημοκρατία επιβιώνει πλέον μόνο στην Ελλάδα και ότι όλες οι άλλες χώρες μέλη της ΕΕ προσχώρησαν σε μια αντιδημοκρατική συνωμοσία εναντίον της.
Η ΕΕ όμως συναποτελείται από 28 δημοκρατίες, οι οποίες τα τελευταία πέντε χρόνια επιδεικνύουν αλληλεγγύη. Επί σειρά δεκαετιών η Ελλάδα ήταν μια από τις χώρα που δέχονταν τη μεγαλύτερη οικονομική βοήθεια από την ΕΕ.
Με ή χωρίς την Ευρώπη
Ο ΣΥΡΙΖΑ μαζί με τον κυβερνητικό του εταίρο, τους ΑΝΕΛ, δεν έχουν μισθώσει ούτε έχουν εφεύρει τη δημοκρατία. Δεν μπορεί κανείς εύκολα να αποποιηθεί των ευθυνών του αλλά και των οικονομικών του υποχρεώσεων.
Οι Έλληνες πρέπει τελικά να κατανοήσουν ότι σε αυτό το δημοψήφισμα ένα μόνο είναι το διακύβευμα: θα συνεχίσουν μαζί με την Ευρώπη ή δίχως αυτή.
Κανένας στην Ευρώπη δεν θέλει να ταπεινώσει τους Έλληνες, αυτό είναι ένα επιχείρημα που πρέπει να ακουστεί και πάλι. Από την άλλη, μπορεί κανείς να βοηθήσει μόνο εκείνους που θέλουν να δεχτούν τη βοήθεια.
