Οδηγούμε το πεντάθυρο γαλλικό «λιονταράκι», Peugeot 108 1,2 Active
Μερικά πράγματα είναι υποτίθεται ίδια, αλλά τόσο διαφορετικά. Το πιο χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι αυτό των Peugeot 108, Citroen C1, Toyota Aygo. Τα τρία μοντέλα βασίζονται στην ίδια πλατφόρμα, όμως είναι τόσο διαφορετικά. Στην περίπτωσή μας, το «λιονταράκι» καταφέρνει να ξεχωρίζει, δίνοντας σημασία στη λεπτομέρεια. Όπου «λεπτομέρεια», δεν είναι τα διακοσμητικά αυτοκόλλητα απ’ έξω. Αλλά η γενικότερη φινέτσα έξω και μέσα. Και, εντάξει, το γούστο στη σχεδίαση είναι κάτι υποκειμενικό. Όμως η οθόνη αφής και, το κυριότερο, ο χώρος για τα κεφάλια των πίσω επιβατών, δεν είναι.
Η Peugeot, με το 108, έχει θέσει σοβαρά, πιο σοβαρά από ποτέ, τη δική της υποψηφιότητα για την κορυφή στην κατηγορία των αυτοκινήτων που προορίζονται αμιγώς για χρήση στην πόλη. Οι Γάλλοι φαίνεται ότι έχουν βρει τη χρυσή τομή, ισορροπώντας τη (γαλλική) φινέτσα με το χαμηλό κόστος κτήσης, χρήσης και συντήρησης και την ευχρηστία. Στην περίπτωσή μας, το 108 της σημερινής δοκιμής, φορά τον 1,2 λίτρων κινητήρα με τους 82 ίππους και, σε ό,τι αφορά την τιμή κινείται κοντά στο ψυχολογικό όριο των 10.000 ευρώ. Και, αν αναρωτιέται κανείς γιατί το 108 «φοριέται» τόσο πολύ στην Ελλάδα, η απάντηση κρύβεται στο χρηματοδοτικό της ελληνικής αντιπροσωπείας της Peugeot 4Χ4 που προσφέρει 4 χρόνια Άτοκη Χρηματοδότηση, 4 χρόνια Εργοστασιακή Εγγύηση, 4 χρόνια Δωρεάν Οδική Βοήθεια, 4 χρόνια Δωρεάν service. Έτσι, με 108 ευρώ το μήνα, άτοκα, για τέσσερα χρόνια, δεν μπορείς να πεις πως δεν είναι ευκαιρία.
Εύχρηστο
Τ’ αξίζει όμως; Η αλήθεια είναι πως το 108 δεν είναι απλά «γλυκούλι». Μπορεί να μετατραπεί σε πραγματικό σύντροφο στις καθημερινές μετακινήσεις. Κατ’ αρχάς, επειδή είναι σπιρτόζο, χωρίς να αδειάζει ποτέ το ντεπόζιτό του. Οι 82 ίπποι του και τα 116 Nm ροπής το στέλνουν στα πρώτα 100 σε 11 δευτερόλεπτα, ενώ δεν δείχνει να «κουράζεται» μέχρι ο δείκτης να φτάσει τα 170 που είναι η τελική του. Και αυτό, με 99 γραμμάρια εκπομπής διοξειδίου του άνθρακα και κατανάλωση που, στη δική μου περίπτωση με το pedal to the metal δεν ξεπέρασε τα 5,9 λίτρα. Έκανα… φιλότιμες προσπάθειες να αδειάσω το ρεζερβουάρ των 35 λίτρων, χωρίς αποτέλεσμα…
Στην πράξη, το τρικύλινδρο μοτέρ είναι ιδιαίτερα εύστροφο, με δυνατό τράβηγμα από χαμηλά και απόλυτα ικανοποιητικές επιδόσεις υπό όλες τις συνθήκες. Το πεντάρι κιβώτιο έχει την κλιμάκωση και το «κούμπωμα» που χρειάζεται και ο θόρυβος είναι χαμηλός- αυτός ο «γλυκός» ενός τρικίλυνδρου μοτέρ. Με ροπή από χαμηλά και δύναμη παντού, αυτός ο συνδυασμός κινητήρα- πλαισίου φαντάζει ιδανικός.
Στο δρόμο, οι αναρτήσεις χαρίζουν πολύ υψηλό επίπεδο άνεσης, χωρίς να υπάρχει παραχώρηση στην οδική συμπεριφορά. Ο οδηγός του 108, με την πολύ καλή πληροφόρηση από το τιμόνι και τα πολύ καλά σε αίσθηση και απόδοση φρένα, δεν θα προβληματιστεί, ακόμα και αν επιλέξει να κινηθεί σε «ταχύτητες εθνικής» ή να κινηθεί σβέλτα σε κλειστά κομμάτια. Η έκπληξη έρχεται από τη σταθερότητα που έδειξε το πεντάθυρο 108 στα πιο ανοιχτά κομμάτια, όπου, παρότι το περίμενα «τρομακτικό», λόγω μεταξονίου, έδειξε –και ήταν- πολύ σίγουρο και ελέγξιμο.
Με τα 900 κιλά και τα 82 άλογα, αυτό το νεύρο και την προθυμία του κινητήρα να σε τραβήξει λίγο ακόμα, με το σπιρτόζο πλαίσιο να σε παρακινεί να πατήσεις λίγο ακόμα και τα υπάκουα φρένα, το 108 είναι ένα νευρικό, σύγχρονο αυτοκίνητο, που δεν κρύβει όμως το DNA του. Δεν κρύβει τις ρίζες του, το παρελθόν του, αφού το χαμόγελο που σου προκαλεί μερικές φορές, θυμίζει τη θρυλική πρώτη γενιά του 106 Rallye με τις λιλιπούτειες διαστάσεις και τον 1.300άρη κινητήρα.
Το εσωτερικό
Νομίζω όμως ότι το 108 κάνει τη διαφορά σε σχέση με τον ανταγωνισμό στο εσωτερικό του. Και εδώ επιστρέφω στα «ίδια και διαφορετικά». Γιατί το ταμπλό είναι ίδιο σχεδιαστικά και στα τρία μοντέλα (108, C1, Aygo) όμως στο 108 υπάρχει μια επιπλέον αίσθηση πολυτέλειας, λόγω των χρησιμοποιούμενων υλικών και τον προσφερόμενο εξοπλισμό. Γιατί στην κατηγορία, δεν βρίσκεις εύκολα την οθόνη αφής 7 ιντσών με τις πολλαπλές λειτουργίες στο κέντρο του ταμπλό, τα χειριστήρια στο τιμόνι και πολλά ακόμα. Μοναδική έλλειψη, το στροφόμετρο, που πάντως τη συνήθισα γρήγορα.
Όμως, στο εσωτερικό, δεν είναι μόνο και τόσο το ζήτημα της σχεδίασης, όσο της έξυπνης σχεδίασης. Το 108, καταφέρνει, με έναν έξυπνο χωροταξικό σχεδιασμό –και κυρίως με την υπερυψωμένη οροφή, σε σχέση με τα «αδελφάκια» του- να μπορεί να φιλοξενήσει εύκολα 4 ενηλίκους, που δεν θα χρειαστεί να κάνουν ιδιαίτερες υποχωρήσεις ως προς την άνεση. Η ίδια συνταγή έχει διατηρηθεί και στο πορτ μπαγκάζ που διαθέτει χωρητικότητα 168 λίτρων και έχει σχεδιασμό ώστε να είναι όσο πιο βολικός γίνεται.
Δεν θα μπορούσα να μην αναφερθώ και στην –all time classic- άνεση που προσφέρουν τα καθίσματα. Και, φυσικά, δεν θα μπορούσε παρά με την «βοήθεια» των καθισμάτων, ο οδηγός να βρίσκει εύκολα και γρήγορα την κατάλληλη θέση οδήγησης, αξιοποιώντας την καλή περιμετρική ορατότητα αλλά και την εργονομία.
