Του Νίκου Σουγλέρη
Μέχρι αύριο το βράδυ, με αφορμή την ψήφιση του πολυνομοσχεδίου, στην κυβέρνηση βρίσκονται σε στάση αναμονής.
Οι υποχωρήσεις ή αναδιπλώσεις, όπως έγινε με τα ανείσπρακτα ενοίκια και την απόσυρση των ρυθμίσεων για τους αυξημένους συντελεστές αλλά και οι αλλαγές στην αύξηση των ορίων ηλικίας έως δεκαεπτά χρόνια για πλήρη σύνταξη, είναι το μεγάλο ζητούμενο για την συγκυβέρνηση.
Γι’ αυτό και στην κυβέρνηση όλες αυτές τις μέρες κρατούν χαμηλούς τόνους αλλά και απαιτούν έμμεσα από τα κόμματα της αντιπολίτευσης ΝΔ, ΠΑΣΟΚ και Ποτάμι να υπερψηφίσουν τα μέτρα.
Στην πρόταση αυτή αντιδρούν και μάλιστα με σκληρούς χαρακτηρισμούς τα περισσότερα κόμματα αφού σε καμμία περίπτωση δεν θα αφήσουν την κυβέρνηση να νιώθει άνετα ως κυβερνητική πλειοψηφία.
Η κυβέρνηση λοιπόν έχει μπροστά της πλέον το φάσμα των απειλών, ποιοι και πόσοι θα είναι οι βουλευτές από τους ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ που θα καταψηφίσουν -αν όχι στο σύνολό τους τα μέτρα- κάποια από αυτά.
Το επόμενο διάστημα, όποιο και να είναι το αποτέλεσμα, η κυβέρνηση θα βρίσκεται καθημερινά στον λαϊκισμό που έθρεψε και τις προσδοκίες που δημιούργησε μέχρι σήμερα. Αυτό δεν είναι καθόλου εύκολο και διαχειρίσιμο αφού οι πολίτες θα είναι υποχρεωμένοι να πληρώσουν μέχρι το τέλος του χρόνου τα νέα φορολογικά μέτρα με υπερφορολογημένα βάρη.
Ακόμα θα έχει μπροστά της να διαχειριστεί όλα τα ανοιχτά μέτωπα όπως αυτό της Παιδείας αφού ακόμη δεν έχει έχει ολοκληρωθεί ο κύκλος διορισμού των καθηγητών.
Τέλος, η κυβέρνηση είναι αναγκασμένη να αντιμετωπίσει την οικονομική κρίση, να βρει χρήματα, όχι μόνο να πληρωθούν οι μισθοί και οι συντάξεις των Ελλήνων πολιτών αλλά γιατί τα περιβόητα ισοδύναμα που ψάχνει έχουν τα όριά τους.
Με λίγα λόγια ο χρόνος είναι χρήμα, η κυβέρνηση πρέπει να τρέξει όσο γρήγορα γίνεται, τα ψέματα τελείωσαν και οι επόμενες μέρες δεν θα είναι εύκολες για «πρίγκιπες».