Του Νίκου Σουγλέρη
Τρέχει και δεν φτάνει η κυβέρνηση ή αν θέλετε τις τελευταίες ημέρες βρίσκεται στα πρόθυρα νευρικής κρίσης.
Αφορμή τα ανοιχτά θέματα που κυνηγάει να κλείσει με κάθε τρόπο όπως αυτά των ισοδυνάμων και των «αυτογκόλ» των υπουργών. Όλα αυτά την ώρα που προέχει η υλοποίηση των μέτρων του τρίτου μνημονίου.
Από που λοιπόν να αρχίσει και που να τελειώσει κανείς όταν η κυβέρνηση στην παρούσα φάση δεν έχει απέναντί της μόνο την αξιωματική αντιπολίτευση αλλά και την κοινωνία. Μία κοινωνία η οποία εδώ και πέντε χρόνια ζει καθημερινά τον εφιάλτη των δυσβάσταχτων μέτρων που την περιμένουν.
Τα χρέη πολλά και ακόμα περισσότερα αυτά που έρχονται για τους επόμενους μήνες. Όσο και να θέλει η κυβέρνηση να δείχνει ψύχραιμη και θαρραλέα κάτι τέτοιο είναι δύσκολη να το πετύχει. Οι φωνές ορισμένων υπουργών (βλέπε Φίλης, Κατρούγκαλος, Αλεξιάδης) οι οποίοι προαναγγέλλουν μέτρα και προκαλούν τον κόσμο δεν είναι δύσκολο να πας στην επόμενη μέρα.
Ο πρωθυπουργός Αλέξης Τσίπρας στις κατ ιδίαν συναντήσεις με τους πρωτοκλασάτους υπουργούς, ενώ τους έχει ζητήσει να σταματήσουν χωρίς λόγο να κάνουν δηλώσεις που εκθέτουν την κυβέρνηση, η κοινωνία εισπράττει το αντίθετο.
Είναι αλήθεια ότι τα αυτογκόλ που προκύπτουν από τις βιαστικές και απρόσμενες δηλώσεις κάνουν ζημιά στην εικόνα του πρωθυπουργού. Η εικόνα αυτή δημιουργεί ίσως τον μεγαλύτερο πονοκέφαλο έως σήμερα αφού πλέον έφτασε ο χρόνος να εισπράττει το πολιτικό κόστος που της αναλογεί.
Εκτιμώ λοιπόν ότι πρέπει πριν κλείσει η κοστολόγηση των νέων μέτρων που θα συμφωνηθούν με τους εκπροσώπους των θεσμών δεν πρέπει να αναφέρονται σε αυτά. Δυστυχώς το κλίμα είναι βαρύ η κυβέρνηση όσο και να θέλει να βρει λύσεις βλέπει ότι τα περιθώρια στενεύουν, ο χρόνος τρέχει, το βλέμμα είναι στραμμένο στη συμφωνία και την εκταμίευση της πρώτης υποδόσης των 2 δισ. ευρώ με στόχο να γλιτώσει τα χειρότερα.
