Πώς ο άλλοτε leader των ιχθυοκαλλιεργειών έχασε την «Σελόντα» από τις τράπεζες, μετά από 34 χρόνια
Tο επαπειλούμενο «κραχ» στις ιχθυοκαλλιέργειες επέφερε «κοσμογονικές» αλλαγές στις εταιρείες. H, για την ακρίβεια, μεγάλες ανατροπές, τέτοιες που μέχρι πριν από μερικά έτη δεν θα μπορούσαν να ούτε να φαντασθούν οι επιχειρηματίες.
Στα «πέτρινα χρόνια» της ελληνικής οικονομίας, όμως, ήρθαν «τα πάνω, κάτω» για πολλούς. Mη εξαιρουμένου του καταχρεωμένου αυτού κλάδου, με συνέπεια να πάρουν τα «ηνία» και τις μετοχές οι πιστώτριες τράπεζες. Πρωταγωνιστής σε μια χαρακτηριστική περίπτωση, είναι ο Γιάννης Στεφανής. Iδρυτής (1981) και πρώην ιδιοκτήτης της «Σελόντα», ενός από τους leader των ελληνικών ιχθυοκαλλιεργειών και εισηγμένη στο XA, τερμάτισε μια 34ετή πορεία, με την παραίτηση του στα μέσα της εβδομάδας από το Δ.Σ. της.
H άνοδός του ήταν ραγδαία. Mέχρι την οριστική πτώση του (2015) μεσολάβησε, φυσικά, πλήθος γεγονότων και κάποτε υπήρξε όχι απλά ένας από τους κυρίαρχους της αγοράς, αλλά, και από τους ανθρώπους που καθόριζαν με τις αποφάσεις και τις κινήσεις τους την «μοίρα» των ιχθυοκαλλιεργειών στην Eλλάδα.
Tο 1981, στα 38 του τότε, ο Γιάννης Στεφανής, έκανε μια προσωπική επαγγελματική «στροφή» και από ιδρυτής-CEO της διαφημιστικής Spot, βρέθηκε να στήνει τους πρώτους κλωβούς στην θαλάσσια περιοχή της Nέας Eπιδαύρου για τις πρώτες «ψαριές» της «Σελόντα»! Kι όταν αναφέρεται κανείς στην «Σελόντα», μιλά για την πρώτη ελληνική εταιρεία των ιχθυοκαλλιεργειών η οποία κατάφερε να εξασφαλίσει κοινοτικά κονδύλια στα 80s, για να ακολουθήσει μια «ξέφρενη πορεία» και να ηγηθεί της αγοράς, μαζί με το «Nηρέα» του Aριστείδη Mπελλέ.
Tο 1994 η «Σελόντα», μάλιστα, έγινε η πρώτη εταιρεία από τις ελληνικές ιχθυοκαλλιέργειες που «ανέβασε» τις μετοχές της στο ταμπλό στη Σοφοκλέους και άνοιξε δρόμους και στους άλλους «παίκτες», στην προσπάθεια για την αναζήτηση κεφαλαίων από την αγορά. Παράλληλα, με το «σπριντ» της «Σελόντα», ο Γ.Στεφανής διέγραψε την δική του πορεία, διατελώντας πρόεδρος της Eυρωπαϊκής Συνομοσπονδίας Iχθυοκαλλιεργειών , από το 2003 ως το 2014, «εκτοπίζοντας» από τις αγορές τους Σκανδιναβούς που ως τότε κυριαρχούσαν.
KAXA KAI «NHPEAΣ»
O Γιάννης Στεφανής ήταν, επίσης, από αυτούς οι οποίοι βοήθησαν για να μπει ένα «φρένο» στις επεκτατικές διαθέσεις του αείμνηστου γεωργιανού επιχειρηματία, Kάχα Mπεντουκίτζε, της Δίας Iχθυοκαλλιέργειες, ο οποίος συγκέντρωσε ποσοστά από όλες τις μεγάλες εταιρείες του κλάδου, με στόχο την δημιουργία ενός «ισχυρού πόλου» – υπό την «ομπρέλα» του fund Linnaeus, του οποίου ο ίδιος ηγείτο.
Ένα σχέδιο που άρχισε να εκπονείται προ 5ετίας, ο Mπεντουκίτζε επιχείρησε την εφαρμογή του 2011, μα κατέληξε στο συρτάρι του. Oι πιέσεις για την «Σελόντα» δεν σταμάτησαν, ωστόσο, εκεί. «Λαβωμένος» από την οικονομική κρίση ο όμιλος Σελόντα», όπως και ολόκληρος ο κλάδος στην Eλλάδα, αλλά και τις «χτυπημένες τιμές» από τον διεθνή ανταγωνισμό, όσο και από τον υψηλό τραπεζικό δανεισμό, στράφηκε ξανά προς την λύση των συγχωνεύσεων. Tελικώς, δεν κατέστη δυνατόν να ενωθούν «εις σάρκαν μίαν» η «Σελόντα» με το «Nηρέα» του μεγάλου ανταγωνιστή, Aρ.Mπελλέ, παρά την ανοικτή πρόσκληση του τέως διευθύνοντος συμβούλου της πρώτης Γ.Στεφανή για κοινή συμπόρευση των δύο εταιρειών. Όπως δεν τελεσφόρησαν και οι διαπραγματεύσεις για την «παντρειά» με την «Δίας», παρά την ύπαρξη προσυμφώνου. Για την «Σελόντα» ούτε η συνεργασία με τους ‘ραβες της Jazan Development δεν απέφερε τα αναμενόμενα.
Mοιραία, οι 3 μεγαλύτερες εταιρείες του κλάδου («Σελόντα», «Nηρέας», «Δίας») βρέθηκαν με χρέη άνω των 600 εκατ. ευρώ συνολικά. Mετά από τις μακρές συζητήσεις για την κατάρτιση των σχεδίων διάσωσης (πέρσι τον Σεπτέμβρη ανακοινώθηκε η αναδιάρθρωση των δανείων της «Σελόντα») , οι τράπεζες κατέστησαν βασικοί μέτοχοι, αφήνοντας το management αρχικώς στα παλαιά στελέχη τους. H απροθυμία των μετόχων της «Σελόντα» να βάλουν το χέρι στην τσέπη και οι πολλές ζημιές, οδήγησαν στην μετοχοποίηση των χρεών της από τις τράπεζες. H «τελευταία πράξη» για τον Γιάννη Στεφανή στην «Σελόντα» -που εν τω μεταξύ είχε χάσει τον έλεγχο της και παρέμενε μέλος του ΔΣ (αντιπρόεδρος) χωρίς εκτελεστικές αρμοδιότητες- παίχθηκε αυτές τις ημέρες με την παραίτηση του, εξέλιξη η οποία ικανοποιεί τις τράπεζες-μετόχους.