Σε άρθρο του που δημοσιεύεται στην εφημερίδα της Ζυρίχης ΝΖΖ, ο Jan Amrit Poser, επικεφαλής οικονομολόγος της ελβετικής τράπεζας Sarasin, αναφέρει πως δεν θεωρεί αναπόφευκτη την αναδιάρθρωση του ελληνικού χρέους.
Ο οικονομολόγος υποστηρίζει ότι παρότι τα ασφάλιστρα κινδύνου CDS δείχνουν πιθανότητα 60% για πτώχευση της Ελλάδος και 40% για πτώχευση της Ιρλανδίας και Πορτογαλίας, αν χρησιμοποιήσει κανείς μία ψύχραιμη ανάλυση κόστους/οφέλους θα διαπιστώσει ότι η χρεοκοπία της Ελλάδος δεν είναι πιθανή. Αντίθετα με την εμπειρία των χωρών της Λατινικής Αμερικής, το 21% των ελληνικών κρατικών ομολόγων βρίσκεται σε ελληνικά χέρια και με ένα “κούρεμα” 50%, οι ελληνικές ασφαλιστικές εταιρείες, τράπεζες και ασφαλιστικά ταμεία θα υποστούν ζημιές ισοδύναμες με το 30% του ελληνικού ΑΕΠ. Μεγάλες απώλειες θα υποστούν και οι ξένες τράπεζες, που έχουν απαιτήσεις ύψους 154 δισ. δολαρίων, σύμφωνα με τα τελευταία στοιχεία της Τράπεζας Διεθνών Διακανονισμών. Αυτές οι απώλειες θα πρέπει να πληρωθούν από τους φορολογούμενους, προοπτική που οι κυβερνήσεις των μεγάλων χωρών της ΕΕ θα δυσκολευθούν να δικαιολογήσουν στους πολίτες τους, πολύ περισσότερο από τα δάνεια προς τις χώρες της περιφέρειας της ευρωζώνης.
Ο Jan Amrit Poser επισημαίνει ότι όσο περισσότερο το πρόγραμμα σταθεροποίησης της ελληνικής οικονομίας προοδεύει, τόσο μεγαλύτερα κίνητρα θα έχει η Ελλάδα να ολοκληρώσει την οικονομική αναδιάρθρωση της, αντί να την εγκαταλείψει λίγο πριν από το τέλος. Η ελληνική κυβέρνηση διαπραγματεύθηκε με την ΕΕ ένα πρόγραμμα που προβλέπει μετατροπή των πρωτογενών ελλειμμάτων ύψους 8% του ΑΕΠ το 2009 σε πρωτογενή πλεονάσματα 2,5% του ΑΕΠ το 2012, δηλαδή βελτίωση 10,5% του ΑΕΠ. Αυτός ο “ηράκλειος άθλος” έχει επιτευχθεί και στο παρελθόν, όταν από το 1988 μέχρι το 1994 καταγράφηκε βελτίωση του ελλείμματος κατά 10.7% του ΑΕΠ, παρότι η δραχμή είχε τότε ανατιμηθεί κατά 25%.
Ο οικονομολόγος της τράπεζας Sarasin παρουσιάζει πέντε σενάρια μεταβολής του χρέους μέχρι το 2030, ανάλογα με τους ρυθμούς ανάπτυξης της ελληνικής οικονομίας, που κυμαίνονται από 200% του ΑΕΠ (σενάριο αποπληθωρισμού) μέχρι 66% του ΑΕΠ (σενάριο οικονομικής άνθησης) και καταλήγει ότι τρεις κανόνες μπορούν να επιδράσουν θετικά στην περίπτωση της Ελλάδας. Η κυβέρνηση να συνεχίσει να θέτει σε τάξη τα του οίκου της, να μειωθεί το βάρος των επιτοκίων και να επανέλθει η υγιής ανάπτυξη μετά την ολοκλήρωση του προγράμματος λιτότητας. Επομένως οι προοπτικές της Ελλάδος δεν είναι τόσο ζοφερές όσο προβλέπουν οι αγορές, καταλήγει.
