Eφιάλτης τα capital control
Πριν τα capital control αποτελούσε πάγια τακτική των πολυεθνικών εταιριών, ιδιαίτερα σε «θερμές» για τη χώρα περιόδους, να βγάζουν τα χρήματά τους στο εξωτερικό στοχεύοντας προφανώς στη μείωση ή την εξάλειψη οποιονδήποτε κινδύνου.
Tην ίδια τακτική, σύμφωνα με τραπεζικούς κύκλους, επιλέγουν, έστω και διαφοροποιημένα και τώρα οι πολυεθνικές και μαζί μ’ αυτές και εταιρίες που διακρίνονται για την εξωστρέφειά τους οι οποίες φροντίζουν να «μοιράζουν» ισομερώς τα ταμειακά τους διαθέσιμα.
Oι πολυεθνικές, σύμφωνα με στελέχη τραπεζών, επιδιώκουν να κρατούν τις καταθέσεις τους πόσα που συνδέονται με δανειστικές υποχρεώσεις και μόνο στην προσπάθειά τους να απεμπολήσουν τον όποιο κίνδυνο υπάρχει για «κούρεμα» καταθέσεων ποσού άνω των 100 χιλιάδων ευρώ που δεν προστατεύονται.
Πέρα απ’ αυτές τις πρακτικές είναι πασιφανές ότι με τα capital control σε ισχύ η επιστροφή των καταθέσεων στις ελληνικές τράπεζες είναι ιδιαίτερα δύσκολη, έως αδύνατη γεγονός που έχει άμεση επίπτωση και στη χρηματοδότηση της ελληνικής οικονομίας, στόχο που θα ήταν εφικτός για τις τράπεζες μετά την ανακεφαλαιοποίησή τους.
Tα «αντιμέτρα» των επιχειρήσεων που λαμβάνονται για «λόγους ασφάλειας» αλλα και ως μια δυνατότητα να ξεπεραστούν οι δεσμεύσεις που επιβάλλουν τα capital controls προκειμένου να πληρωθούν πρώτες ύλες από το εξωτερικό, διάφορες παραγγελίες κ.λπ., είναι σε γνώση και του οικονομικού επιτελείου της κυβέρνησης που ναι μεν προβληματίζεται από τη στάση πολλών επιχειρήσεων, αλλά επί της ουσίας δεν έχει τη δυνατότητα της όποιας παρέμβασης.
