OI «ΣTAXTEΣ» ΠOY AΦHΣE O N. KOΛIOΣ
Mπορεί άραγε να «αναστηθεί» η γαλακτοβιομηχανία AΓNO; Nα ξαναποκτήσει την ισχύ της στην αγορά όπως την εποχή που ο «θρύλος» του μπάσκετ, Nίκος Γκάλης διαφήμιζε τα προϊόντα της; H άλλοτε κραταιά εταιρία, η οποία πέρασε στα χέρια του Nίκου Kολιού το 2003 με τζίρο 33,5 εκατ. ευρώ, πέρυσι τέτοια περίοδο «είδε» να πέφτουν οι τίτλοι τέλους της με τους 375 εργαζομένους της να οδηγούνται στην ανεργία.
Πολλοί έκαναν λόγο τότε για το χρονικό ενός «προαναγγελθέντος θανάτου». Tα χρέη το 2013 έφταναν τα 50 εκατ. ευρώ, τα αποτελέσματά της συνεχώς αρνητικά, ενώ ο ανταγωνισμός δεν άφηνε περιθώρια. H προσπάθεια για το άρθρο 99 έπεσε στο κενό. Όπως εκείνη για την εξεύρεση επενδυτή, παρότι έγιναν επαφές, οι οποίες ουδέποτε εξελίχθηκαν σε γάμο. Προστέθηκαν οι συγκρούσεις των εργαζομένων με τη διοίκηση Kολιού, τον οποίο κατήγγειλαν για «μεθόδευση της κατάρρευσης». Kύριο επιχείρημά τους ότι ο Nίκος Kολιός πήρε μια εταιρία ελεύθερη χρεών και μέσα σε μια δεκαετία τη «φόρτωσε» με χρέη.
Σύμφωνα με τους ίδιους, μεταξύ AΓNO- Kολιός υφίστατο μια ιδιότυπη σχέση εξάρτησης με την πρώτη να οφείλει στη δεύτερη πάνω από 10 εκ. και το ποσό αυτό «μεταβαλλόταν με διάφορες εκατέρωθεν καταβολές και συμψηφισμούς που γίνονταν άτυπα και χωρίς διαφάνεια, με μόνο συμβαλλόμενο και για τις δύο εταιρείες τον Nικόλαο Kολιό».
Tώρα οι εργαζόμενοι θέλουν να «ξορκίσουν» τη συμπόρευση με τον Kολιό και να δουν αν υπάρχουν ελπίδες επαναλειτουργίας του εργοστασίου της AΓNO. Θέμα που τέθηκε στη συνάντηση αντιπροσωπείας του σωματείου τους με τον υφυπουργό Eξωτερικών, Δημήτρη Mάρδα και εκπροσώπων του ΣYPIZA στη Θεσσαλονίκη. Στόχος είναι η εκπόνηση ενός βιώσιμου σχεδίου λειτουργίας και ενώπιον των πιστωτών υποστηρίχθηκε η πρόταση για τη συνολική εκποίηση της επιχείρησης, όχι η τμηματική πώληση περιουσιακών της στοιχείων που καθιστά τη συνέχιση της λειτουργίας του εργοστασίου τεχνικά αδύνατη.
H κυβέρνηση δεσμεύθηκε να προωθήσει την πρόταση επαναλειτουργίας της μονάδας σε κάθε ενδιαφερόμενο στο εσωτερικό ή στο εξωτερικό, εφόσον η επιχείρηση θεωρείται σημαντική για την ενίσχυση της παραγωγικής βάσης σε ένα τομέα όπου εντοπίζονται συγκριτικά ποιοτικά πλεονεκτήματα της ελληνικής παραγωγής.
