«Τα Χριστούγεννα ο συμβολισμός είναι αναπόφευκτος: η γέννηση του Θεανθρώπου σε μια φάτνη και οικογένειες προσφύγων που αναζητούν ένα λιτό καταφύγιο. (…) Επίσης, δεν μπορεί να βλέπει κανείς τα Χριστούγεννα μέσα από τα γυαλιά της καταναλωτικής κοινωνίας, όταν η ανεργία βυθίζει αναρίθμητες οικογένειες γύρω μας στην ένδεια. Ο συμβολισμός των Χριστουγέννων είναι η ελπίδα ενός διάττοντα αστέρα στο σκοτάδι. Εδώ και 2.000 χρόνια τα Χριστούγεννα συμβολίζουν αυτή την ελπίδα. Οι Χριστιανοί και όχι μόνον μπορούν να εμπνευστούν από αυτό», γράφει η γαλλική Dernières Nouvelles d’Alsace του Στρασβούργου για το συμβολισμό των Χριστουγέννων.
Όπως γράφει η Deutsche Welle, η συντηρητική The Times του Λονδίνου εστιάζει στην τύχη των διωκόμενων Χριστιανών:
«Οι δυνάμεις του θεοκρατικού φανατισμού είναι έτοιμες να εκριζώσουν το Χριστιανισμό από εκεί όπου γεννήθηκε ο Ιησούς από τη Ναζαρέτ και όπου δημιουργήθηκε η παλιά χριστιανική Εκκλησία. Στις μέρες μας απειλείται η ανεξιθρησκία. Όλοι οι άνθρωποι που έχουν καλή βούληση, πιστοί και άθεοι, σκέφτονται τις ημέρες των Χριστουγέννων τα δεινά των ανθρώπων που έχουν και επιμένουν στα χριστιανικά πιστεύω τους. Η υπεράσπιση της ζωής και της ελευθερίας των Χριστιανών ανήκει στις σημαντικότερες ανθρώπινες υποχρεώσεις της σύγχρονης εποχής μας. Και οι θεμελιώδεις αξίες της χώρας μας, μας υποχρεώνουν να δείξουμε αλληλεγγύη στα θύματα της μισαλλοδοξίας».
Η γαλλική Le Figaro:
«Τις ημέρες των Χριστουγέννων, τις οποίες περνούμε γενικότερη σε κλίμα ειρήνης και ευημερίας, ο μακρύς Γολγοθάς των Χριστιανών της Μέσης Ανατολής θα πρέπει να έχει για όλους μας λειτουργία αφύπνισης. Τις ημέρες αυτές της χαράς, οι δυσάρεστες ειδήσεις αυτών των ανθρώπων μας βρίσκουν μεταξύ γαλοπούλας και σαμπάνιας. Οι διωκόμενοι Χριστιανοί από το Ιράκ και τη Συρία είναι για εμάς οι ατυχείς πληροφοριοδότες. Η μοίρα τους μπορεί να είναι προφητική και καταδεικνύει ότι οι θρησκευτικές παραδόσεις, ακόμη και τα παραδοσιακά πολιτικά και κοινωνικά συστήματα, είναι παντού ευάλωτα και μπορούν να πέσουν θύματα των βαρβάρων. Θα πρέπει να υπερασπιζόμαστε τις παραδόσεις μας με θάρρος και σθένος, ενδεχομένως ακόμη και θυσιάζοντας την ίδια μας τη ζωή».
