Πιο smoothy αλλά και πιο σκληροπυρηνικό το Works με τα 231 ps και τα 32,6 kg ροπής
To Mini Cooper JCW είναι, όχι μόνο το γρηγορότερο, αλλά και το αρτιότερο Mini που βγήκε ποτέ. Γιατί; Το λόγο θα τον βρεις στο δίλιτρο τούρμπο μοτέρ αυτού του Mini και τους 231 ίππους και τα 32,6 κιλά ροπής (από τις 1.250 rpm!), αλλά και στην τρομερή οδική του συμπεριφορά.
Η οποία μπορεί να εξελιχθεί στον λόγο να… κατασκηνώσει κανείς σε ορεινές διαδρομές και παραλιακά στροφιλίκια. Mε μια λέξη, το JCW είναι καταπληκτικό!
Ας αρχίσουμε με τα γενικά. Το Mini John Cooper Works που πήρα στα χέρια μου, είχε ένα πολύ σκούρο πράσινο χρώμα, συνδυασμένο με κόκκινο στον ουρανό και τους καθρέφτες. Και, στα πιο ενδιαφέροντα, φουστανέλες. Δηλαδή σπόιλερ, παντού, μια μεγάλη αεροτομή, δυο εξατμίσεις στο κέντρο και 17άρες ζαντάρες μαύρου χρώματος. Δείχνει περί τίνος πρόκειται…
Μέσα, το κλασικό τιμόνι του Mini, bucket καθίσματα, ότι βρίσκεις σε ένα σπορ αυτοκίνητο που σέβεται τον εαυτό του, διακόπτες αεροπορικού τύπου και, στη μέση του καντράν μια καταπληκτική ευμεγέθη, έγχρωμη οθόνη. Απο κει και πέρα… BMW. Το σύστημα διαχείρισης του μενού και το κιβώτιο με τα paddles στο τιμόνι, είναι γνωστά, δοκιμασμένα και πετυχημένα από τη βαυαρική φίρμα.
Έπειτα, ήταν η εξάτμιση. Όταν το έβαζα στο sport mode, η εξάτμιση με φιλοδωρούσε με ένα μεγαλοπρεπές, υπόκωφο σκάσιμο. Και, όταν άφηνα το γκάζι… το ίδιο. Πέρναγα από τούνελ, άφηνα το γκάζι και άκουγα την πολεμική μελωδία που έφτιαχναν οι διπλές εξατμίσεις του Works, σα να πυροβολούσα με Καλάσνικοφ! Δε θα ξεχάσω τα γεμάτα έκπληξη (και τρόμο, ενίοτε) πρόσωπα των διερχόμενων, όταν έβγαινα από το τούνελ…
Πώς πάει;
Το βάζω, λοιπόν μπρός, με το κουμπί του start/stop και αρχίζει η μελωδία. Το ξεκινώ ήρεμα, στο Green mode, που είναι εστιασμένο στην οικονομία και ρίχνει την κατανάλωση σε επίπεδα αυτοκινήτου πόλης.
Το γυρνάω, έπειτα, στο Normal, για “τυπική απόλαυση Mini”. Γνωστή η αίσθηση που περιμένεις. Και τώρα, αφου ζεστάναμε τα λάστιχα, το γυρνάω στο Sport. “Απόλυτη αίσθηση go kart” γράφει στην οθόνη, την οποία γυρνάω στις ενδείξεις του λόγου σαλ και ιπποδύναμης καθώς και ροπής.
Το μοτέρ – διαμάντι, με τεχνολογίες μεταβλητού βυθίσματος των βαλβίδων (VALVETRONIC), αλλά και μεταβολής γωνιάς φάσης των εκκεντροφόρων εισαγωγής και εξαγωγής (διπλό VANOS), με ειδικά σχεδιασμένη τουρμπίνα ενσωματωμένη στην πολλαπλή εξαγωγής, που αποδίδει, 231 PS και 32,6 kgm ροπής, ζωντανεύει. Έχει εξαιρετικά γραμμική απόδοση, μια αξιοπρόσεκτη για τούρμπο απόκριση στο γκάζι και δείχνει να μην κουράζεται, ακόμα και κοντά στο όριο περιστροφής.
Τραβάω το λεβιέ απ’ το 6άρι αυτόματο κιβώτιο Steptronic αριστερά, από το αυτόματο στο σειριακό. Τον σπρώχνω μπροστά για να κατεβάσω μια σχέση και βυθίζω το δεξί μου πόδι στο κάθετο πεντάλ του γκαζιού. Το Mini με κολλάει με βία στο κάθισμα και ξεχύνεται στην ευθεία ουρλιάζοντας. Αφήνω το γκάζι και το Works ξεσηκώνει τον κόσμο με τα σκασίματά του.
Ξαναπατάω και, λίγο πριν τα κόκκινα και ενώ το Works επιταχύνει με έναν βρυχηθμό υψηλών τόνων, τραβάω το δεξί paddle στο τιμόνι. Κάνει ένα αστραπιαίο σκάσιμο και αλλάζει πριν το συνειδητοποιήσεις. Ξαναφτάνω στα κόκκινα και ξανά το ίδιο, μέχρι την έκτη. Πλησιάζω σε στροφή. Πλακώνομαι στα φρένα που επιβραδύνουν ομαλά και και όσο αποτελεσματικά θέλω, ενώ κατεβάζω όσες σχέσεις θέλω, ακριβώς όπως και όποτε θέλω. Αν τα φρένα του είναι ακριβή, το κιβώτιό του είναι από άλλο πλανήτη.
Είναι πιο γρήγορο από τη σκέψη, ακριβέστατο και σου παρέχει πλήρη ελευθερία να ανεβάσεις ή να κατεβάσεις όποτε θες, no matter what. Πες με ιερόσυλο, αλλά πολλές φορές σκέφτηκα ότι προτιμώ αυτό το κιβώτιο από ένα χειροκίνητο.
Στη στροφή, το Mini ορμάει με τέτοια αυτοπεποίθηση… Το τιμόνι μου δίνει μέχρι και την τελευταία λεπτομέρεια του δρόμου και χαράζω την πορεία μου, με ακρίβεια χιλιοστού, σχεδόν σφηνωμένος στο άνετο bucket. Έχει οδηγήσει ποτέ καρτ; Αν όχι, να το κάνεις άμεσα. Αν ναί, τότε καταλαβαίνεις τι πάει να πει “τάπα στη στροφή”.
Καρτ
Το Mini έχει τη συμπεριφορά καρτ. Μπαίνει τάπα, βγαίνει τάπα. Δεν με τρομάζει, παρότι διαπιστώνω ότι μπαίνει με μια σχέση πάνω και μερικές δεκάδες χιλιόμετρα παραπάνω από τον ανταγωνισμό του.
Αντίθετα, με μαθαίνει τα τερτίπια του, μου δείχνει πώς, τι και πότε πρέπει να κάνω. Στα συν, ότι μπορώ ανά πάσα στιγμή να παίξω με το γκάζι, βγάζοντας την ουρά και κάνοντας μια ωραία πλαγιολίσθηση. Καλά όλα αυτά, αλλά με δεδομένο το μικρό μεταξόνιο, πόσο τρομακτικό μπορεί να είναι στις ανοικτές καμπές; Το δοκιμάζω σε μια ανοιχτή καμπή, με (πάρα) πολύ υψηλή ταχύτητα. Ακολουθώ μια M5 F39 για να καταλάβω καλύτερα αν όντως τα όριά του είναι τόσο ψηλά όσο λένε.
Και, παρά τη διαφορά της δύναμης, ακολουθώ το βαυαρικό supercar με αξιώσεις, ακόμα και όταν αυτή δείχνει να ετοιμάζεται να βγάλει την ουρά της. Το Works είναι καταπληκτικό σε όλες τις συνθήκες.
Το καλό είναι ότι, σε αντίθεση με τις προηγούμενες γενιές, δε χτυπάει καθόλου, μπορεί να σε μετακινήσει άνετα και smoothly. Το μοτέρ μεταμορφώνει τον ήχο του στα modes της ήρεμης μετακίνησης, αφήνοντάς σου ησυχία. Παρατηρώ μόνο αεροδυναμικούς θορύβους στην καμπίνα, ιδιαίτερα μετά τα 200 χαω. Ούτε πταίσμα για ένα τόσο καλό αυτοκίνητο.
Στα τετριμμένα, νομίζω ότι είναι περιττό να μιλήσουμε για ποιότητα κατασκευής, υλικά, εξοπλισμό και highlights, όπως τις αλλαγές χρωματισμού του φωτισμού στην καμπίνα, ή, ακόμα καλύτερα, το σύστημα που ανάβει τα φώτα του παρκαρισμένου Mini, όταν είσαι μακριά και κάποιος το πλησιάζει, παρκάροντας. Brilliant!
Η τιμή του, στα 28.150 ευρώ με απόσυρση, όχι μόνο δεν είναι τσιμπημένη, αλλά είναι απόλυτα λογική για αυτοκίνητο της κατηγορίας του και μάλιστα τόσο καλό σε τόσους πολλούς τομείς.
