Απογοήτευση από τις πρώτες 100 ημέρες
Το γεγονός είναι πως, παρότι, όπως και ο κ. Καμίνης, έδειχνε να έχει συνειδητοποιήσει πως η περίοδος χάριτος που θα είχε θα ήταν μηδενική, δυστυχώς φαίνεται να την έχει κι αυτός εξαντλήσει.
Διάχυτη είναι η απογοήτευση των πολιτών της Αθήνας περισσότερο, αλλά σιγά – σιγά και της Θεσσαλονίκης, από τον πενιχρό απολογισμό των πρώτων εκατό ημερών της θητείας των νέων δημάρχων των δύο μεγάλων πόλεων.
Μάλιστα, η απογοήτευση γίνεται ακόμα μεγαλύτερη, διότι ο πήχης είχε τοποθετηθεί ψηλά, καθώς η εκλογή των νέων δημοτικών αρχόντων σηματοδότησε την ανατροπή ενός κατεστημένου 24 ετών, με συνέπεια η διάψευση των ελπίδων, που είχαν καλλιεργηθεί, να είναι ακόμα ηχηρότερη.
Στην πρωτεύουσα, καμιά ορατή αλλαγή δεν έχει υπάρξει που να αγγίζει τη ζωή των απλών πολιτών. Ίσως μόνο η βροχή των προστίμων της δημοτικής αστυνομίας για το παράνομο πάρκινγκ.
Κατά τα άλλα, η 100 ημερών διοίκηση Καμίνη στιγματίζεται από τις θυελλώδεις και γεμάτες εντάσεις συνεδριάσεις του δημοτικού συμβουλίου, τις απολύσεις των συμβασιούχων και την κατάληψη του δημοτικού μεγάρου και τη σωστή – ως προς τη σύλληψη, αλλά με τη γνωστή μεθοδολογία των αυθαίρετων επιλογών – προσπάθεια εξυγίανσης και εξορθολογισμού της λειτουργίας του δημοτικού ραδιοσταθμού 9,84.
Ο δήμος παραμένει υπερχρεωμένος από τα χρέη που δημιούργησαν οι προηγούμενες διοικήσεις και χωρίς – ακόμα – επαρκές σχέδιο για το νοικοκύρεμα των οικονομικών του.
Οι «ορδές» εξάλλου των εξαθλιωμένων λαθρομεταναστών εξακολουθούν να κατακλύζουν τις γειτονιές του κέντρου της πόλης, μετατρέποντας πολλές από αυτές σε γκέτο εγκληματικότητας και κάθε είδους παρανομία, ενώ το περίφημο σχέδιο για την αναβάθμιση του ιστορικού κέντρου και την αντιμετώπιση όλων αυτών των φαινομένων δείχνει να έχει παραπεμφθεί στις καλένδες.
Τέλος, ο κ. Καμίνης, πέρα της εμφανούς πολιτικής απειρίας του, δείχνει και τα πρώτα σοβαρά σημάδια αδυναμίας ελέγχου της δημοτικής του ομάδας.
Δεν είναι μόνο οι παραιτήσεις και οι αλλαγές σε κρίσιμα πόστα από τις πρώτες εβδομάδες της θητείας του νέου δημάρχου, αλλά και το γεγονός, ότι παρά την αίγλη που τον συνόδευε με την έλευσή του στο δήμο, έχουν ραγδαία επιδεινωθεί οι σχέσεις του με τον κεντρικό φορέα, που τον στήριξε για την εκλογή του, το ΠΑΣΟΚ, και τα περισσότερα μέλη της κυβέρνησης.
Παρά το ότι πρόσφατα ο Τομέας Εσωτερικών του κυβερνώντος κόμματος εξέδωσε ανακοίνωση στήριξής του, το κλίμα στην Ιπποκράτους για το νέο δήμαρχο είναι βαρύτατο από την πρώτη στιγμή σχεδόν της ανάληψης των καθηκόντων του.
Ενώ και στην κυβέρνηση, πέρα φυσικά του πρωθυπουργού και του αρμόδιου υπουργού Εσωτερικών Γ. Ραγκούση, το κλίμα είναι σχεδόν ανάλογο με τους περισσότερους υπουργούς στις κατ’ ιδίαν συζητήσεις τους να μιλούν για «μεγάλη διάψευση».
Θεσσαλονίκη: καλύτερα, αλλά…
Λιγότερο αρνητικό, αλλά όχι και ενθαρρυντικό, είναι το κλίμα και για τον όποιο απολογισμό των πρώτων εκατό ημερών της θητείας Μπουτάρη στη Θεσσαλονίκη.
Ο οινοποιός έδειξε κάποια θετικά δείγματα αποφασιστικότητας να απαλλάξει την πόλη από τον βραχνά των σκουπιδιών, βγήκε ο ίδιος στους δρόμους για να τονώσει την προσπάθεια, αλλά μετά από μια σύντομη περίοδο ανακούφισης, το πρόβλημα επανέκαμψε.
Επίσης, η δημοτική αστυνομία έχει επιδοθεί σε σαφάρι εισπράξεων από τις κλήσεις για το παράνομο παρκάρισμα, από το οποίο ο νέος δήμαρχος έχει απολύτως σωστά δεσμευτεί ότι θα απαλλάξει το κέντρο της πόλης, όμως διαπιστώνουν συγχρόνως ότι καμιά νέα υποδομή για την επίλυση του προβλήματος δεν προωθείται, ούτε σχεδιάζεται.
Οι πολίτες γνωρίζουν ότι ο δήμος είναι επίσης υπερχρεωμένος και περιμένουν τουλάχιστον την αυστηρή τιμωρία των ενόχων της υπεξαίρεσης από τα δημοτικά ταμεία 25 εκατ. ευρώ από στελέχη του δήμου την περασμένη περίοδο, αλλά και την πλήρη αλήθεια για την οικονομική κατάσταση του δήμου και την απονομή ευθυνών γι’ αυτήν.
Την ίδια ώρα, ο κ. Μπουτάρης κάνει κάποιες προσπάθειες για την αύξηση του τουριστικού ρεύματος στη συμπρωτεύουσα, αλλά οι χαριεντισμοί του με τον Νταβούτογλου, το φλερτ με τους γάμους των ομοφυλοφίλων και οι αντιρρήσεις του στη μετεγκατάσταση της ΔΕΘ στη Σίνδο αναδεικνύουν άλλα προβλήματα στην επιφάνεια και διαστρέφουν επικοινωνιακά τουλάχιστον το νόημα των παρεμβάσεών του.
Το γεγονός είναι πως, παρότι, όπως και ο κ. Καμίνης, έδειχνε να έχει συνειδητοποιήσει πως η περίοδος χάριτος που θα είχε θα ήταν μηδενική, δυστυχώς φαίνεται να την έχει κι αυτός εξαντλήσει με φτωχά αποτελέσματα, μειώνοντας τις προσδοκίες των δημοτών για κάτι καλύτερο για τη ζωή τους στο άμεσο μέλλον.
Ο ΚΑΜΙΝΗΣ ΚΑΙ Ο ΕΞΟΣΤΡΑΚΙΣΜΟΣ…
Του Νικήτα ΚακλαμάνηΠρώην δημάρχου Αθηναίων
H δημοκρατία, κατά την αρχαιότητα στην Αθήνα, έδινε το δικαίωμα στους απλούς πολίτες να ελέγχουν τα οικονομικά του δήμου. Αν διαπίστωναν κάποιο λάθος ή παρανομία στους λογαριασμούς και τους απολογισμούς, που απέδιδαν οι πολιτικοί, τότε τους έθεταν υπό αυστηρή κρίση ή τους οδηγούσαν ως και τον εξοστρακισμό.
Ο Γιώργος Καμίνης, από τις πρώτες 100 μέρες της θητείας του στο δημαρχιακό θώκο της πρωτεύουσας, αλλά και ως αντιδήμαρχος οικονομικών, με περίσσια ευκολία δήλωσε, ότι ο Δήμος Αθηναίων στερείται διπλογραφικού, έχει χρέη 77 εκ. προς προμηθευτές και γενικά προχώρησε σε ανεύθυνες «καταγγελίες» για την οικονομική κατάσταση του δήμου.
Το έκανε ηθελημένα, αποκρύπτοντας παράλληλα από τους πολίτες, ότι ο Δήμος Αθηναίων, είναι ο μοναδικός φορέας του ελληνικού δημοσίου, ο οποίος, όχι μόνο διαθέτει διπλογραφικό, αλλά χρησιμοποιεί διεθνή λογιστικά πρότυπα. Κάτι, που στη χώρα μας πράττουν μόνο οι εισηγμένες, στο Χρηματιστήριο, εταιρείες.
Πιο συγκεκριμένα, η οφειλή των 77 εκ., προς προμηθευτές, την οποία επικαλέστηκε, είναι αυθαίρετη πέρα για πέρα. Δεν προκύπτει από καμία λογιστική προσέγγιση. Με δεδομένο, ότι ο Δήμος Αθηναίων κατά το 2010 έλαβε από τον διεθνή οίκο αξιολόγησης, Moody’s πιστοληπτική ικανότητα Α1, του επιτρέπει να δανείζεται με εξαιρετικά χαμηλά επιτόκια και ταυτόχρονα να μη του ζητείται οποιαδήποτε εγγύηση κατά τη λήψη των δανείων.
Επίσης, το συνολικό χρέος του δήμου παρεδόθη κάτω από το 60% των ετήσιων εσόδων του. Ποσοστό, που θα ζήλευαν ιδιωτικές εταιρείες, πολλοί δήμοι ή ακόμη και κράτη.
Αυτά τα στοιχεία αρκούν, για να αποδείξουν την υγιή οικονομική κατάσταση του πρώτου δήμου της χώρας και γι’ αυτό μας προκαλούν εύλογες απορίες, ποιος κατά τον Γ. Καμίνη θα έπρεπε, να θεωρείται δήμος – πρότυπο υπό τις παρούσες οικονομικές συνθήκες, που βρίσκεται η Ελλάδα.
Εκτός, αν ο νυν δήμαρχος της πρωτεύουσας έχει άλλες επιδιώξεις. Όπως, πριν από 1,5 χρόνο ενήργησε δόλια, ο Γιώργος Παπανδρέου. Τότε, που ξαφνικά ανακάλυψε, ότι …δεν υπάρχουν λεφτά, ότι «ή θα αλλάξουμε ή θα βουλιάξουμε», ότι «η χώρα βυθίζεται όπως ο Τιτανικός» και μας «έσπρωξε» στα «σαγόνια» του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου και στο καταστροφικό μνημόνιο.
Εκεί, που η τοκογλυφία θεωρείται ευεργέτημα και όχι κακούργημα. Αν, λοιπόν, αυτό το δρόμο σκέφτεται, να επιλέξει και ο Γ. Καμίνης τότε είναι άξιος της μοίρας του και του αξίζει ο εξοστρακισμός, όπως και στην αρχαία Αθήνα.
