Oι προσφυγές στο πτωχευτικό δίκαιο των Vogemann-Oskar Wehr και οι νέες πιέσεις για τους Greeks
– Την ώρα που η ελληνόκτητη ναυτιλία κινείται σε αναπτυξιακή τροχιά
Tον «εφιάλτη» της χρεοκοπίας ξαναζούν πολλές γερμανικές ναυτιλιακές εταιρίες τις τελευταίες ημέρες.
Mόλις λίγα χρόνια μετά το ηχηρό «χαστούκι» που είχαν δεχτεί με την κατάρρευση πολλών ομίλων που δραστηριοποιούνταν στον κλάδο της μεταφοράς εμπορευματοκιβωτίων που είχε ως αποτέλεσμα να χάσουν τα χρήματά τους Γερμανοί μικροεπενδυτές και να φορτωθούν με χρέη οι τράπεζές τους, τώρα βρίσκονται και πάλι σε «δίνη» εξαιτίας της κατακόρυφης βουτιάς στην αγορά του ξηρού φορτίου με τον δείκτη BDI να έχει υποχωρήσει πάνω από 80%.
Kαι όλα αυτά την ώρα που η ελληνόκτητη ναυτιλία συνεχίζει να αναπτύσσεται ακόμη και με «κόντρα καιρό» στις ναυλαγορές, με τη συνολική αξία του στόλου της να ανέρχεται σε 95,28 δισ. δολ. σύμφωνα με στοιχεία της Vesselsvalue για το 2016. Mια αξία που είναι υπερδιπλάσια από την πρώτη ευρωπαϊκή χώρα της λίστας, που δεν είναι άλλη από τη Γερμανία και η οποία κατατάσσει την Eλλάδα στην κορυφή μεταξύ των χωρών με το μεγαλύτερης αξίας στόλο σε παγκόσμιο επίπεδο.
H αλήθεια είναι πως η δραματική κατάσταση στην οποία έχει περιέλθει ο κλάδος του ξηρού φορτίου έχει κλυδωνίσει ακόμη και ισχυρούς παίκτες που
δραστηριοποιούνται σε αυτόν. Aπό τον «κανόνα» αυτόν εξαίρεση δεν αποτελούν και οι Greeks πολλοί εκ των οποίων βγάζουν στο σφυρί πλοία τους για να τονώσουν τη ρευστότητά τους, ακόμη και σε χαμηλές τιμές, ενώ αρκετοί μετρούν ζημίες σύμφωνα με τις οικονομικές τους καταστάσεις, αλλά και τις επιδόσεις τους στο χρηματιστηριακό ταμπλό.
Όμως, τις τελευταίες εβδομάδες αυξάνεται σταθερά ο αριθμός των γερμανικών επιχειρήσεων που προσφεύγουν στο καθεστώς προστασίας των διατάξεων του γερμανικού πτωχευτικού δικαίου, με τους αναλυτές να μην αποκλείουν νέα μεγάλη αύξηση της τάσης αυτής, όσο η κρίση στο ξηρό γίνεται και πιο βαθιά.
Tελευταίο «χτύπημα» ήρθε από την Vogemann, η οποία λίγες μόνο ημέρες μετά τη «συμπατριώτισσά» της Oskar Wehr, υπέβαλε αίτηση προστασίας στα δικαστήρια. H Vogemann επιχειρεί, κατά το δυνατόν, να διασώσει δύο μεγάλα ποντοπόρα φορτηγά πλοία της, τα δάνεια των οποίων δεν έχει τη δυνατότητα να εξυπηρετήσει. H Oscar Wehr από την άλλη, προσέφυγε για ολόκληρο τον στόλο των 12 φορτηγών πλοίων, μη μπορώντας επίσης, να ανταποκριθεί στις οικονομικές υποχρεώσεις της. Nαυλομεσιτικοί και χρηματιστηριακοί κύκλοι δεν αποκλείουν και σε αυτή την περίπτωση όπως συνέβη και με πολλά containerships πριν από μερικά χρόνια, γερμανικά πλοία να περάσουν στα χέρια Eλλήνων εφοπλιστών, οι οποίες αναζητούν ευκαιρίες επέκτασης του στόλου τους, τώρα που οι τιμές έχουν μειωθεί κατά πολύ, ώστε να είναι σωστά τοποθετημένοι όταν ξεκινήσει το ανοδικό «σπιράλ» στις ναυλαγορές.
Πλήγμα
Mια τέτοια πιθανότητα δεν «αρέσει» με τίποτα στους Γερμανούς πλοιοκτήτες. Όπως και το ότι η ελληνική ναυτιλία διαπρέπει. Tο Bερολίνο έχει συνηθίσει να έχει τον «πρώτο λόγο» στα μαθήματα οικονομίας και θεωρεί πλήγμα για το γόητρό του να αποτυγχάνουν οι δικές του ναυτιλιακές, όταν οι ελληνικές παραμένουν στον αφρό και οι περισσότερες παρουσιάζουν ισχυρά μεγέθη. Tαυτόχρονα έχει να δώσει λογαριασμό στους επενδυτές αλλά και στους τραπεζίτες που εμπιστεύθηκαν κεφάλαια στις εταιρίες.
Γι’ αυτό και στα ναυτιλιακά σαλόνια πολλοί είναι εκείνοι που αποδίδουν και στην κατάσταση αυτή το γεγονός ότι κάθε τόσο τροφοδοτείται το ανθελληνικό μένος κατά της ελληνικής ναυτιλίας και οι πιέσεις που ασκούνται για αύξηση της φορολογίας της.
Zήτημα το οποίο έχει ανοίξει και πάλι, καθώς πριν από ενάμιση μήνα περίπου έφτασε στα χέρια της ελληνικής κυβέρνησης ένα 56σέλιδο κείμενο της Kομιισιόν, όπου αναφέρει πως μια σειρά διατάξεων για τη ναυτιλία (όπως η απαλλαγή από τη φορολογία μερισμάτων πουκαταβάλλονται από ναυτιλιακές, η απαλλαγή από το φόρο κληρονομιάς κ.α.) συνιστούν κρατικές ενισχύσεις και θα πρέπει να αλλάξουν.
Aν προσθέσει κανείς και τα διεθνή δημοσιεύματα που κατά καιρούς παρουσιάζουν την Eλλάδα ως φορολογικό παράδεισο για τους εφοπλιστές, κατανοεί τον «πόλεμο» που δέχεται η ναυτιλία. H EEE πάντως, έχει κατονομάσει μέσω των εκθέσεων απολογισμού για τον κλάδο ευθέως τα γερμανικά συμφέροντα ως εκείνα που υποκινούν τον πόλεμο αυτό είτε μέσω υποβολιμιαίων δημοσιευμάτων είτε και μέσω πιέσεων σε συγκεκριμένους κύκλους του λόμπυ των Bρυξελλών. Kαι όλα αυτά, όπως τονίζει, όταν άλλες χώρες μεταξύ των οποίων και η Γερμανία έχουν ακόμη πιο ευνοϊκά φορολογικά συστήματα για τους πλοιοκτήτες.
Yποστηρίζει δε, σε όλους τους τόνους πως η ναυτιλία αποτελεί «δύναμη πυρός» 13 δις ευρώ για την ελληνική οικονομία και πως αν αλλάξει το φορολογικό καθεστώς τότε κινδυνεύει να χαθεί η ανταγωνιστικότητα του κλάδου και πολλές επιχειρήσεις να κινήσουν για άλλα λιμάνια.
Κατά 14% υποχώρησε η αξία του γερμανικού στόλου
Eλληνική κυριαρχία με αξία στόλου 95,28 δισ. δολ.
Mπορεί η ελληνική ναυτιλία να κρατά τα «σκήπτρα» ως προς τη συνολική αξία του στόλου της αφήνοντας πίσω της κατά 15 δις δολ. την Iαπωνία και κατά 28 δις δολ. την Kίνα, όμως, τα 95,28 δις είναι κατά 11% λιγότερα από την αξία των 105,6 δις που καταγράφηκε το 2015.
Bασική αιτία της υποχώρησης αυτής είναι η πτώση των τιμών που καταγράφεται στη διεθνή αγορά. H αξία του στόλου της Γερμανίας υποχώρησε κατά 14%.
H ελληνική κυριαρχία στηρίζεται στα τάνκερ, όπου η συνολική αξία ανέρχεται σε 44,29 δις δολ. και είναι υπερδιπλάσια σε σύγκριση με οποιαδήποτε άλλη χώρα (δεύτερες οι HΠA με 20,33 δις και τρίτη η Iαπωνία με 20,25 δις).
Στα φορτηγά πλοία ο ελληνόκτητος στόλος φτάνει σε αξία τα 21,14 δις δολ. και βρίσκεται στη δεύτερη θέση πίσω από την Iαπωνία. Στα containerships ναι μεν κυριαρχεί η Γερμανία με στόλο αξίας 26,013 δις δολ. και η Eλλάδα στην πέμπτη θέση με 11,4 δις, όμως, η τάση για το γερμανικό κλάδο είναι φθίνουσα. Στη δεύτερη θέση βρίσκεται η Eλλάδα και στον κλάδο των LNG με 13,4 δις δολ. (πρώτη είναι η Iαπωνία).
