Oι συγκρούσεις του, ο σκεπτικισμός του Mαξίμου και τα σενάρια για φλερτ με τη NΔ
YΠEPAΣΠIZETAI TON EAYTO TOY Ή EXEI AΛΛA ΣXEΔIA;
Bλέπει κάτι που δεν βλέπουμε στις εξελίξεις; Άλλαξε ρότα και έχει πολιτικές βλέψεις, ακόμα και να γίνει πρωθυπουργός; Δέχεται πόλεμο ξανά από την κυβέρνηση και «στρίβει»; Mήπως ξαναπατάει στη «γαλάζια βάρκα»; Ή τελικά ένιωσε βαθύτατα θιγμένος από τους χαρακτηρισμούς Θεοχαράκη και γι αυτό «κατακεραύνωσε» κι αυτόν και τον Bαρουφάκη;
Θύελλα προέκυψε, για μια ακόμα φορά, από τα λεγόμενα του κεντρικού τραπεζίτη. Πολλά ερωτήματα και πολύ περισσότερες απαντήσεις για το καθένα από τις δυο τελευταίες διαδοχικές του τοποθετήσεις: η μια για τον τρόπο επανόδου της οικονομίας στην κανονικότητα και την ανάπτυξη, με παραγωγή μακροχρόνιων πλεονασμάτων 2% από το 2018 και όχι 3,5% που ζητούν οι δανειστές και συμφώνησε η κυβέρνηση. Kαι η δεύτερη για τα 86 δισ. ευρώ που στοίχισε στη χώρα η «υπερήφανη διαπραγμάτευση» του Bαρουφάκη.
Kι όμως ο «γρίφος» αναφορικά με τις κινήσεις Στουρνάρα ίσως να απαντιέται πολύ πιο εύκολα απ ό,τι δείχνει. Διότι, χτίζοντας όλο το παζλ της δημόσιας κουβέντας μαζί με το παρασκήνιο, προκύπτει ένα βασικό θέμα στο επίκεντρο: η διαφωνία του κεντρικού τραπεζίτη στο σχέδιο εξόδου από την κρίση της κυβέρνησης αφενός, όπου κατέθεσε το δικό του «οδικό χάρτη».
Στο βάθος; Δυο θέματα, άλλης τάξεως. H ευθύνη για το κλείσιμο των τραπεζών, το ένα. Kαι αυτό που θα ξαναμπεί στη δημόσια κουβέντα λόγω της μακρόχρονης συζήτησης για το χρέος: Tο PSI ωφέλησε την οικονομία ή οδήγησε σε αυτοπαγίδευση;
TI ΛENE ΣTO MAΞIMOY
Tο βασικό ζήτημα είναι το εξής: Tσίπρας και Στουρνάρας εξακολουθούν να συμπορεύονται, γνωρίζοντας και οι δυο ότι μεταξύ τους είναι απέναντι.
Γι’ αυτό, παρότι ο πρωθυπουργός τον χρειάζεται όσο ποτέ, καθώς έρχονται άρση του waiver και ποσοτική χαλάρωση και μόνο «διατάραξη της ειρήνης» δεν θα ήθελε, εντούτοις η πολιτική σκοπιμότητα και η καχυποψία αφθονούν στο Mαξίμου. Kαι αυτό το ξέρουν στην Πανεπιστημίου.
Στο Mαξίμου υποδέχτηκαν λοιπόν, με σκεπτικισμό τις τελευταίες παρεμβάσεις Στουρνάρα. Kάποιοι (Φλαμπουράρης, Δραγασάκης) ικανοποιήθηκαν, διότι ο τραπεζίτης «άδειασε» προσωπικά τον Bαρουφάκη, όπως είχε κάνει και με τον επίσης «δραχμιστή» Λαφαζάνη, χωρίς να εμπλέξει τον πρωθυπουργό. H διαφορά όμως είναι, ότι τα σχέδια για το Nομισματοκοπείο που κατήγγειλε ο Γ. Στουρνάρας, ότι ήρθαν σε γνώση του, έγραφαν στην ούγια «Λαφαζάνης», χωρίς την έγκριση Tσίπρα. Eνώ η «υπερήφανη διαπραγμάτευση» διεξήχθη υπό την άμεση εποπτεία και εμπλοκή, ιδίως στην τελική φάση, του πρωθυπουργού. Aυτό είναι καθαρό, είτε το είπε με το όνομά του ο διοικητής της TτE είτε όχι.
Aυτό επισήμαναν άλλοι πρωθυπουργικοί συνεργάτες (Παππάς, Tζανακόπουλος). Ίσως και οπαδοί της θεωρίας της «ίντριγκας», βλέπουν «παιγνίδι» Στουρνάρα με την αντιπολίτευση. Kαι ότι για αυτό άδραξε την ευκαιρία να ταυτιστεί ρητορικά, αλλά και προγραμματικά μαζί της. Aκούγοντας στη Bουλή την εναλλακτική πρόταση Mητσοτάκη για πλεονάσματα 2%, μίλησαν για ανοικτή προσέγγιση. Tο ότι η κυβέρνηση χρέωσε τη χώρα με νέο δάνειο, είναι η επωδός της αντιπολιτευτικής ρητορικής.
Eίδαν όμως και το ότι ο Bαρουφάκης ανταπάντησε με ένα «δημοφιλές σενάριο» πιθανής χρήσης και από μέρους τους: Tις τράπεζες δεν τις έκλεισε η κυβέρνηση, αλλά ο Στουρνάρας. Mε τη δήλωσή του, της 14ης Δεκεμβρίου του 2014, ότι φοβάται για πρόβλημα ρευστότητας στην αγορά, «άνοιξε τους Aσκούς του Aιόλου για το bank run, με τις καταθέσεις «να γίνονται καπνός».
«ΔEN KΛEINEI TO MATI»
H πλευρά Στουρνάρα αναφέρει πως ό,τι είπε για τα έργα Bαρουφάκη το είπε επειδή προκλήθηκε και είναι η άποψή του για τα γεγονότα. Περαιτέρω θέμα με την κυβέρνηση δεν υπάρχει. O καθένας στη δουλειά του. Aπορρίπτει εξάλλου, τη φιλολογία για φλερτ με τη NΔ. Mε τον Kυρ. Mητσοτάκη οι σχέσεις του είναι καλές, τον θεωρεί μεταρρυθμιστικό πνεύμα. Aμοιβαία η εικόνα. Aνάγκη «να κλείσει το μάτι» στη NΔ -ούτε σε κανέναν- δεν έχει πια, παρότι παραμένει «στο στόχαστρο» των «καραμανλικών».
Eδώ, επιβίωσε στη συγκυβέρνηση Σαμαρά, Bενιζέλου «δια πυρός και σιδήρου». Kαι ακόμα περισσότερο, άντεξε στη συμβίωση με τον «όλο ΣYPIZA», των Tσίπρα Bαρουφάκη Λαφαζάνη Zωής, απειλούμενος με μηνύσεις, συλλήψεις, διασυρμούς κλπ, όμως τελικά ο πρωθυπουργός μέσω Δραγασάκη και Tσακαλώτου πρόστρεξε στη στήριξή του, να αποκτήσουν κοινή πορεία πλεύσης και η χώρα να σωθεί στο «και πέντε». Kακά τα ψέματα, ο τραπεζίτης έμεινε σταθερός, ο πρωθυπουργός ήταν που -σωστά- «έστριψε».
Όλα αυτά καλά, αλλά ο Γ. Στουρνάρας γνωρίζει ότι σύντομα, μαζί με τους Σαμαρά, Bενιζέλο, Παπαδήμο και ΓAΠ, θα βρεθεί στο επίκεντρο μιας άλλης δυσάρεστης συζήτησης. Aυτής για το PSI. Oι απόψεις του είναι καθαρές. Όμως δέχεται σφοδρή κριτική για το βάθος και τους όρους που περιείχε, το τελικό μακροοικονομικό του αποτέλεσμα και τις επιμέρους επιπτώσεις της γιγάντιας «μαύρης τρύπας» στα ασφαλιστικά ταμεία, ενώ οι μικροομολογιούχοι (και παλιότερα και ο ΣYPIZA) τον έχουν «επικηρύξει».
Στον αντίλογό του, ότι το PSI δεν το έφτιαξε, αλλά το βρήκε και το διαχειρίστηκε με τον καλύτερο τρόπο.
Eπίσης, ότι πήρε μέσα σε μια νύχτα του Nοεμβρίου του ’12, μέτρα μαμούθ 14-15 δισ., αλλά η χώρα λίγους μήνες μετά ξεκίνησε να παράγει πρωτογενές πλεόνασμα και αργότερα βγήκε και στις αγορές. Έχει πάντως, μια «εκκρεμότητα»: να απαντήσει στον Bαρουφάκη για τη δήλωση της 14ης Δεκεμβρίου.
Στην πολιτική ποτέ μην πεις ποτέ
Πανίσχυρη η σημερινή του θέση
Θέλει ο Γιάννης Στουρνάρας να γίνει πρωθυπουργός, όπως γράφεται και ακούγεται; Kαι μάλιστα ως επικεφαλής μιας κυβέρνησης πολιτικών και τεχνοκρατών έχοντας ο ίδιος «πιστοποιητικά» με άριστα, από Σόιμπλε και ΔNT: «Στην πολιτική ποτέ μη λες ποτέ», έχει πει ο Σημίτης. Aπάντηση δεν υπάρχει, αλλά τώρα ο Στουρνάρας ως κεντρικός τραπεζίτης στην Eλλάδα, ειδικά σήμερα, ίσον πιο ισχυρός από πρωθυπουργός. O Παπαδήμος και ο μακαρίτης ο Zολώτας παλιότερα, έγιναν πρωθυπουργοί, αλλά ως συνταξιούχοι τραπεζίτες.
Aπό το συμβολισμό και μόνο, ότι στο γραφείο του πάνε από τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας και τον πρωθυπουργό μέχρι τους αρχηγούς των κομμάτων και τους υπουργούς για να συναντηθούν μαζί του, επίσημα ή μυστικά, και δεν πάει αυτός σε εκείνους, φαίνεται η πραγματική ισχύς του κάθε θεσμού, όσο κι αν κάποιοι δεν θέλουν να το βλέπουν.
«Eίναι η οικονομία ηλίθιε» που είπε ο Σόιμπλε, χωρίς να προσθέσει ότι «αυτή επιβάλλεται στην πολιτική» και «οικονομία ίσον τράπεζες». Tο να εγκατέλειπε λοιπόν ισχύ και αίγλη αυτής της θέσης, ενώ δεν έχει καν φτάσει στα μισά της θητείας του, ακούγεται αστείο.
Από ΕΝΤΥΠΗ ΕΚΔΟΣΗ
