Mε αυτό το κίνητρο, ο οίκος μπόρεσε να βρει αγοραστές για τα κομμάτια για τα οποία είχε εγγυηθεί
O Sotheby’s είχε στριμωχθεί στη γωνία. O οίκος είχε εξασφαλίσει πολλά σπουδαία έργα για τη μεγάλη εαρινή δημοπρασία του, μεταξύ των οποίων και ένας Jean-Michel Basquiat, που είχε αλλάξει χέρια αντί 7,4 εκατ. δολαρίων, πριν από τέσσερα χρόνια.
Aλλά για να κερδίσει τα κομμάτια, είχε δώσει εγγυήσεις κατώτατης τιμής στους πωλητές. Mε τις ανησυχίες στις χρηματαγορές να μεταφέρονται και στην αγορά της τέχνης, ο Sotheby’s φοβόταν τώρα ότι κάποια έργα θα έμεναν στην ιδιοκτησία του, εάν δεν έβρισκαν αγοραστή.
Έτσι, στις τελευταίες εβδομάδες έως τη δημοπρασία της 11ης Mαΐου, οι υπεύθυνοι του οίκου άρχισαν να προσεγγίζουν υποψήφιους αγοραστές με μία εντελώς νέα πρόταση. Όσοι συμφωνούσαν να «χτυπήσουν» ένα έργο, πριν καν η δημοπρασία ξεκινήσει, ώστε να υπάρχει έστω ένα ελάχιστο bid, θα έπαιρναν μια αμοιβή. Mε αυτό το κίνητρο, ο οίκος Sotheby’s μπόρεσε να βρει αγοραστές για τα κομμάτια για τα οποία είχε εγγυηθεί.
Άλλωστε, πρόκειται για κάτι το οποίο έκαναν ήδη οι Christies, προσφέροντας αμοιβές στους αγοραστές. Έως τώρα, ο Sotheby’s προτιμούσε να απέχει από αυτή την πρακτική, υπό το φόβο ότι με αυτό τον τρόπο, θα μείωνε τα κέρδη του αλλά και τη διαφάνεια στην αγορά. Όμως, καθώς ο νέος διευθύνων σύμβουλος Tad Smith, έφερε αλλαγές στα στελέχη και τους ειδικούς του οίκου, άλλαξαν και οι απόψεις της εταιρίας.
Στο παρελθόν, οι αγοραστές που έκαναν μια τέτοια συμφωνία με τον οίκο, έβγαζαν χρήματα μόνο εάν άλλος bidder αγόραζε τελικά το έργο. Σε αυτή την περίπτωση, ο οίκος τους έδινε ένα μέρος της προμήθειάς τους. Mε τη σημερινή πρακτική, η αμοιβή τους είναι εγγυημένη, και αυτό σημαίνει ότι ουσιαστικά μπορούν να αποκτήσουν το έργο με έκπτωση. H μέθοδος αυτή μειώνει τον κίνδυνο να βρεθούν οι οίκοι με υπερβολικά πολλά έργα στις αποθήκες τους, κάτι που θα ήταν μια κακή εξέλιξη, ειδικά τώρα που η αγορά δεν είναι και τόσο δυνατή.
Άλλωστε, ο Sotheby’s πήρε ένα ηχηρό μάθημα μετά τη δημοπρασία της συλλογής του πρώην προέδρου του, A. Alfred Taubman, για την οποία είχε δώσει εγγυήσεις ύψους 509 εκατ. δολαρίων. Όταν αρκετά από τα έργα της βραδιάς έμειναν απούλητα, ο οίκος αναγκάστηκε να πάρει στην κατοχή του κομμάτια αξίας 33 εκατ. δολαρίων.
