Το Brexit μονοπωλεί από το πρωί τα δημοσιεύματα του γερμανικού Τύπου.
Ρεπορτάζ, σχόλια και αναλύσεις κατακλύζουν τις ιστοσελίδες των εφημερίδων.
Σύμφωνα με την Deutsche Welle, η οικονομική εφημερίδα Handelsblatt σχολιάζει: «Οι χαμένοι είναι σαν και εσάς και σαν εμένα. Η ΕΕ χάνει περίπου το 20% της οικονομικής της δύναμης, το 13% των εργαζομένων, το 10% των στρατιωτών της. Ο δημόσιος προϋπολογισμός της ΕΕ μέσα σε μια νύχτα χάνει τον τρίτο πιο μεγάλο χρηματοδότη μετά την Γερμανία και τη Γαλλία. Θα ήταν λάθος όμως να κατηγορήσουμε στους Βρετανούς ψηφοφόρους για ανωριμότητα. Οι άνθρωποι στο νησί δεν είναι πιο ανόητοι από εμάς. Ή καλύτερα, όπως το διατύπωσε ο Κουρτ Τουχόλσκι, ο λαός κατανοεί τα περισσότερα λάθος αλλά αισθάνεται τα περισσότερα σωστά».
Και η εφημερίδα συνεχίζει: «Με την σημερινή ΕΕ – αυτό είναι το μήνυμα της ιστορικής απόφασης του Brexit – προφανώς δεν μπορεί να δημιουργηθεί κανένα (σσ: υπερεθνικό) κράτος. Σε κάθε περίπτωση κανένα κράτος, που να το αγαπάνε, να το εκτιμούν και να το ψηφίζουν οι πολίτες. Εάν στο πλοίο που λέγεται Βρυξέλλες έχει μείνει λίγη επαφή με την πραγματικότητα, τότε θα πρέπει να χτυπήσουν καμπανάκια. Είναι καιρός να παραδεχθεί κανείς, – πολλοί που αγωνίστηκαν για το ευρωπαϊκό σχέδιο μπορεί να το θεωρήσουν θράσος- ότι κανείς δεν είναι πιο μακριά από την Ευρώπη από ό,τι στις Βρυξέλλες».
Η Süddeutsche Zeitung υπογραμμίζει πως «η απόφαση των Βρετανών είναι μια ιστορική καταστροφή για την Ευρώπη. Η εσωτερική της ισορροπία χάνεται και το μήνυμα δεν θα μπορούσε να είναι πιο καθαρό. Κυρίως στη Γερμανία αυτή η επιθυμία για έξοδο θα έπρεπε να ταρακουνήσει όλα τα ζωντανά πνεύματα. Μια ΕΕ χωρίς την Μεγάλη Βρετανία ξυπνά παλιούς φόβους σε πολλούς γείτονες για την γερμανική κυριαρχία. Θα οδηγήσει σε περίεργες συμμαχίες και δεν θα διευκολυνθεί το πάρε-δώσε των 27 κρατών».
Το περιοδικό Stern επιγράφει το άρθρο του «Ντ. Κάμερον: Ο άνθρωπος που έπαιξε την Ευρώπη στα ζάρια» και σημειώνει: «Οι συνέπειες ακόμα κι αν δεν μπορούν να προβλεφθούν στο σύνολό τους είναι καταστροφικές. Είναι καταστροφικές για το Ηνωμένο Βασίλειο, καταστροφικές για τον Ντ. Κάμερον, ο οποίος από τον Οκτώβριο δεν θα είναι πια πρωθυπουργός. Και είναι μια καταστροφή για την Ευρώπη και τον κόσμο».
Ειδικότερα για τον Βρετανό πρωθυπουργό σχολιάζει: «Τζόγαρε ήδη πριν από δυο χρόνια με το δημοψήφισμα για την ανεξαρτησία της Σκωτίας και τη γλίτωσε παρά τρίχα. Τζόγαρε άλλη μια φορά και υποσχέθηκε στους συμπατριώτες του ένα δημοψήφισμα για την ΕΕ. Σε καμία περίπτωση όμως για πατριωτικούς λόγους. Ήθελε απλά να ικανοποιήσει τους ευρωσκεπτικιστές στο κόμμα του. Ήταν καθαρός και όπως τώρα ξέρουμε – ανεύθυνος οπορτουνισμός, και αυτή τη φορά δεν κατάφερε να γλιτώσει».
Η Frankfurter Rundschau επιχειρεί μια ιστορική εξήγηση: «Γι’ αυτό το χτύπημα υπάρχουν πολλές αιτίες. Φυσικά οι Βρετανοί ήταν πάντα λίγο διαφορετικοί. Στο Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο ήταν αυτοί που καταρχήν αντιστάθηκαν στον φαινομενικά ανίκητο στρατό του Χίτλερ. Τους λείπει αυτό το βάρβαρο σοκ της ήττας και της κατοχής που υπέστησαν η Γαλλία και άλλοι λαοί αλλά και μεταπολεμικά οι Γερμανοί και οι Αυστριακοί. Δεν είχαν ποτέ την βαθιά επιθυμία να ξεπεράσουν τις καταστροφές του πολέμου μέσα από την ευρωπαϊκή ενοποίηση».
Το Spiegel επιγράφει το σχόλιό του «Νίκη του φόβου» και σημειώνει: «Η Βρετανία αυτό το πρωινό μας έγινε πιο ξένη. Ο λαός αποφάσισε κατά μιας ρεαλιστικής αντιμετώπισης, υπέρ του κινδύνου και αυτό κάνει το σημερινό πρωινό σουρεαλιστικό».
