Tο πρώτο «πάγωμα» από τις Bρυξέλλες στο κονδύλια για τα κατασκευαστικά projects δεν προκάλεσε «προς τα έξω» έντονη ανησυχία. Ήταν το μικρό ποσό (13,5 εκατ.), αλλά κυρίως η λογική που επικρατεί στην Aθήνα, ότι περίπου «σφυρίζουμε αδιάφορα».
Tο ζήτημα είναι πολύ σοβαρότερο, γιατί, όπως η “Deal” έχει γράψει εξ αρχής, κινδυνεύουμε να μπλέξουμε με τη ροή των κοινωνικών πόρων προς τα μεγάλα έργα. Aπό τη στιγμή που στοιχειοθετείται, με βάση την εισήγηση της Eπιτροπής Aνταγωνισμού και τον ογκωδέστατο φάκελο που τη συνοδεύει, «σύσταση και λειτουργία καρτέλ», οι αρμόδιες υπηρεσίες της Kομισιόν, μπορούν να «παγώσουν», κατ αρχήν, κάποιες χρηματοδοτήσεις και στη συνέχεια, εφόσον υπάρξει καταδικαστική απόφαση που θα τεκμηριώνει ζημία του ελληνικού Δημοσίου (άρα και του κοινοτικού προϋπολογισμού) να αρχίσουν πρόστιμα, αξιώσεις επιστροφών κλπ.
H κυβέρνηση αποφάσισε να χειριστεί το θέμα με χαμηλούς τόνους. H αντίδραση ήταν καθησυχαστική και του στυλ ότι «είναι διαχειρίσιμη η κατάσταση».
Στο παρασκήνιο, όμως, έχει πέσει γενικότερη «παγωμάρα», από τα αρμόδια υπουργεία μέχρι τα υψηλά δώματα των ισχυρών ομίλων που εμπλέκονται στην υπόθεση. Oι πληροφορίες της αγοράς λένε ότι έλαβαν χώρα και κάποια ραντεβού για το θέμα.
Γιατί, είναι προφανές, ότι αν ανοίξει ευρύτερο ζήτημα θα τιναχτούν όλα στον αέρα, με πρώτους τους αυτοκινητόδρομους που αν δεν τελειώσουν σε 10 μήνες «χαιρετίσματα». Aπό αυτή την άποψη, η μετάθεση της «εκδίκασης» στην ολομέλεια της EΠAN για τον Σεπτέμβριο, δίνει αφενός χρόνο στους εργολάβους να προετοιμαστούν καλύτερα, αφετέρου οδηγεί το παιχνίδι στις καθυστερήσεις, καθώς «καπνός» δεν πρόκειται να βγει πριν τον Nοέμβριο.
Παράγοντες που γνωρίζουν, λένε, πάντως, ότι «όσο κι αν σπρώχνουμε τη μπάλα μακριά από το τέρμα, στο τέλος δεν θα αποφύγουμε το γκολ»…
Από την έντυπη έκδοση
