Ουραγός η Ελλάδα και στον τομέα της νέας αυτής αντίληψης, με ελάχιστες, αποσπασματικές και χωρίς οργάνωση δράσεις προσέλκυσης τουριστών με πολιτισμικές ανησυχίες
Μια νέα μορφή τουρισμού κερδίζει συνεχώς έδαφος στην παγκόσμια ταξιδιωτική σκηνή, με την Ελλάδα να παραμένει εντελώς απούσα σε οργανωμένο επίπεδο για την προσέλκυση ξένων επισκεπτών. Πρόκειται για τον «αργό τουρισμό» (Slow Tourism), ο οποίος ως νέα ταξιδιωτική τάση αναδύθηκε από το επονομαζόμενο «αργό κίνημα/slow movement» – που με τη σειρά του γεννήθηκε μέσα από τη φιλοσοφία του «αργού φαγητού».
Ολοένα και περισσότερο έδαφος κερδίζει διεθνώς η νέα τάση στον τουρισμό που ακούει στο όνομα «Slow Tourism», ωστόσο η Ελλάδα για ακόμη μία φορά χάνει και αυτό το «τρένο», καθώς παραμένει ανοργάνωτη και ως εκ τούτου αδυνατεί να προσελκύσει περισσότερους ξένους επισκέπτες -με ό,τι αυτό συνεπάγεται για τα ταμεία της.
Ήταν η αρχική φιλοσοφία του «Slow Food» -ένα αντίβαρο στο εκτεταμένο πλην όμως παρωχημένο κίνημα του «Fast Food»- που με την σειρά του οδήγησε στο concept του «Slow Movement», εξέλιξη του οποίου αποτελεί η θεωρία του «Slow Tourism». Τώρα, μελέτη του Πανεπιστημίου του Αιγαίου αναλύει την άποψη του «αργού τουρισμού» από την πλευρά του επισκέπτη που επιθυμεί να ξεφύγει από τα μαζικά τουριστικά πακέτα και να βιώσει αυθεντικές, ανεξάρτητες εξερευνήσεις τόπων με «έναν αειφόρο τρόπο».
Με άλλα λόγια, η τάση θέλει εξερευνήσεις και ταξίδια με εφαρμογή τρόπων φιλικών προς το περιβάλλον, με αργούς ρυθμούς ικανούς να εξασφαλίσουν στον τουρίστα την δυνατότητα ν’ αφομοιώσει τις εμπειρίες του, να γνωρίσει τους κατοίκους των τόπων που επισκέπτεται, την πολιτισμική τους κληρονομία, την νοοτροπία, τα ήθη και τα έθιμά τους. Σε αντίθεση δηλαδή με τον λεγόμενο «Fast Tourism», όπου τον πρώτο λόγο είχε η σύντομη διαμονή ή οι γρήγορε εναλλαγές τόπων επισκέψεων με μαζικό τρόπο, η νέα τάση δίνει στον τουρίστα όλον τον απαιτούμενο χρόνο να γνωρίσει πραγματικά τον «κόσμο» με τον οποίο έρχεται σε επαφή, τις τοπικές γαστρονομικές σπεσιαλιτέ, τον πολιτισμό και την κοινωνική ζωή των ντόπιων, ώστε αργότερα, επιστρέφοντας στην πατρίδα του, να μπορεί να επικαλεστεί άνετα τις «εικόνες» των διακοπών του και να αφηγηθεί τις εμπειρίες του χωρίς τα κενά που αφήνουν οι μαζικές τουριστικές επισκέψεις.
Στην νέα αυτή τάση δεν υφίσταται το άγχος της «πυρετώδους» επίσκεψης σε όσο το δυνατόν περισσότερα μέρη, καθώς όλα θυσιάζονται στον βωμό της πραγματικής, ουσιαστικής απόλαυσης των διακοπών, ακόμη και με συμμετοχή του επισκέπτη σε τοπικά δρώμενα και φιέστες. Αυτό απαιτεί όχι συχνές μετακινήσεις και ενεργή συμμετοχή στην κοινωνική ζωή του επισκεπτόμενου τόπου. Επίκεντρο πλέον δεν είναι η μαζική και επιπόλαιη συσσώρευση εντυπώσεων και αναμνηστικών, αλλά ο ίδιος ο άνθρωπος.
Στο www.cittaslow. Org μπορεί κανείς να δει όλο το δίκτυο των πόλεων και των δήμων που έχουν υιοθετήσει την νέα τάση του «αργού τουρισμού». Στόχος είναι η ορθή προβολή των αρχαιολογικών χώρων, των έργων τέχνης και των τοπικών παραδόσεων, η μελέτη των τοπικών θρησκευτικών τελετουργιών, η απόλαυση του καλού φαγητού και των αυθεντικών προϊόντων, καθώς και των φυσικών καλλονών και των παρθένων τόπων.
Η μελέτη του Πανεπιστημίου Αιγαίου καταλήγει στο συμπέρασμα ότι, λόγω της γεωγραφικής και γεωμορφολογικής ιδιαιτερότητας, τα νησιά των Κυκλάδων θεωρούνται ως ιδανική περίπτωση για ένταξη στο δίκτυο πόλεων «αργού τουρισμού». Με τον τρόπο αυτόν τα νησιά αυτά θα προσελκύσουν ένα συγκεκριμένο κοινό τουριστών με πολιτισμικά και εθνολογικά ενδιαφέροντα.
Ωστόσο το θιλιβερό συμπέρασμα είναι ότι και προς αυτήν την κατεύθυνση η χώρα μας, αν και κατ΄εξοχήν τουριστική, έχει κάνει ελάχιστα, με τρόπο μάλιστα επιπόλαιο και αποσπασματικό, χωρίς σοβαρή οργάνωση, με αποτέλεσμα να παραμένει ουραγός μεταξύ αυτών που κινούνται συστηματικά προκειμένου να κατακτήσουν μεγάλο μερίδιο στην τουριστική Αγορά.
