Η «σφήνα» του ξενοφοβικού AfD προκαλεί ανησυχίες στην γερμανική Καγκελαρία καθώς εντείνει τις αντιδράσεις στην πολιτική των ανοικτών συνόρων
Τη δεύτερη θέση στις τοπικές εκλογές στο γερμανικό κρατίδιο του Μεκλεμβούργου-Δυτικής Πομερανίας καταλαμβάνει, σύμφωνα με τα exit polls, το ευρωσκεπτικό, αντιμεταναστευτικό κόμμα Εναλλακτική για τη Γερμανία (AfD) με ποσοστό 21%, αφήνοντας στην τρίτη θέση τη Χριστιανοδημοκρατική Ένωση (CDU) της καγκελαρίου Μέρκελ (19%).
Όπως μετέδωσε το τηλεοπτικό δίκτυο ARD, πρόκειται για το χειρότερο αποτέλεσμα όλων των εποχών για το CDU στο συγκεκριμένο κρατίδιο, καθώς η Χριστιανοδημοκρατική Ένωση φαίνεται πως υποχωρεί κατά 4 ποσοστιαίες μονάδες σε σχέση με τις εκλογές του 2011.
Οι Σοσιαλδημοκράτες, οι οποίοι ηγούνται του συνασπισμου που κυβερνά το κρατίδιο, σύμφωνα πάντα με τα exit polls, εξασφάλισαν την πρώτη θέση συγκεντρώνουν ποσοστό 30,5% των ψήφων.
Το κόμμα της Αριστεράς φαίνεται πως κερδίζει το 12,5% των ψήφων, σημειώνοντας υποχώρηση περίπου 6 ποσοστιαίων μονάδων σε σχέση με την εκλογική αναμέτρηση πέντε χρόνια πριν. Το ακροδεξιό NPD μένει εκτός του τοπικού κοινοβουλίου μένοντας κάτω από το όριο του 5% για πρώτη φορά μετά το 2006 (3,5%).
Την εκλογική αυτή αναμέτρηση, η οποία λαμβάνει χώρα ακριβώς έναν χρόνο μετά την απόφαση της Μέρκελ να ανοίξει τα σύνορα της Γερμανίας σε εκατοντάδες χιλιάδες πρόσφυγες, θα ακολουθήσει σε δύο εβδομάδες μια άλλη σημαντική ψηφοφορία στο Left Party Βερολίνο, αλλά και τον ερχόμενο Σεπτέμβριο οι εθνικές βουλευτικές εκλογές.
Το Μεκλεμβούργο-Δυτική Πομερανία είναι ένα μικρό παραθαλάσσιο κρατίδιο στη βορειοανατολικήΓερμανία με μόλις 1,3 εκατ. ψηφοφόρους, όμως οι διαφαινόμενες απώλειες εκεί θα είναι ταπεινωτικές για τη Μέρκελ, καθώς η εκλογική περιφέρειά της βρίσκεται σ’ αυτό το κρατίδιο.
Άνοδος AfD και σε εθνικό επίπεδο
Το AfD αυξάνει το ποσοστό του και σε εθνικό επίπεδο, σύμφωνα με δημοσκόπηση που δημοσιεύεται στην εφημερίδα Bild. Αν οι βουλευτικές εκλογές διεξάγονταν την ερχόμενη εβδομάδα, το AfD θα κέρδιζε 12% των ψήφων και θα γινόταν το τρίτο μεγαλύτερο κόμμα στη Γερμανία. Κάτι τέτοιο θα σήμαινε πως το κόμμα θα εξέλεγε βουλευτές στο ομοσπονδιακό γερμανικό κοινοβούλιο για πρώτη φορά από την ίδρυσή του το 2013.
Εκτόξευση του AfD, που ήταν ανύπαρκτο στο Σβέριν στις προηγούμενες εκλογές, θα χτυπήσει ως καμπανάκι στο Βερολίνο για τη δυσαρέσκεια απέναντι στην στάση της κυβέρνησης στο προσφυγικό. Το πλήγμα θεωρείται ότι θα είναι μεν διαχειρίσιμο για την ίδια την Μέρκελ αλλά θα προστεθεί στα όσα έχουν προηγηθεί -και, ακόμη χειρότερα, θα θεωρηθεί «προειδοποίηση» για τις επόμενες κρατιδιακές εκλογές μέχρι τη μεγάλη ομοσπονδιακή εκλογική μάχη το φθινόπωρο του 2017.
Όπως ενδεικτικά σημειώνει η FAZ, η οικονομία έχει περάσει παραδόξως σε δεύτερη μοίρα στην προεκλογική ατζέντα ενός κρατιδίου που, τουλάχιστον στους αριθμούς, τα πηγαίνει καλά και βρίσκεται στο καλύτερο επίπεδο μετά την Πτώση του Τείχους -με τα προβλήματα όμως που υπάρχουν για τα πιο αδύναμα στρώματα εργαζομένων, τόσο στην πρώην Δυτική όσο και στην πρώην Ανατολική Γερμανία.
Εξίσου αισθητό όμως είναι, όπως γράφει από την πλευρά του το Spiegel, και το κλίμα «εναντίον του κατεστημένου». Επίσης, αυτό καταλήγει να ευνοεί το AfD που έχει καλλιεργήσει, δίπλα στις ξενοφοβικές του θέσεις, ένα έντονα «αντισυστημικό» προφίλ. Συνοψίζοντας την κατάσταση στο Μεκλεμβούργο-Δ.Πομμερανία, το περιοδικό φτάνει στο σημείο να κάνει τον ίσως παράτολμα υπεραπλοποιημένο χαρακτηρισμό «το παθητικό-επιθετικό κρατίδιο».
Το σημείο του αντισυστημικού προφίλ του AfD είναι επίσης για αρκετούς η εξήγηση και για την τρίτη δύναμη που προδιαγράφεται ως ηττημένος, την Αριστερά (Die Linke). Τμήμα της απήχησής της, ακόμη και στα πρώην ανατολικά κρατίδια, αποδιδόταν στην ψήφο διαμαρτυρίας.
Ακόμη κι αν το CDU της Μέρκελ δεν υποστεί τη μείωση ποσοστών που περιμένουν τα υπόλοιπα κόμματα, κι ακόμη κι αν κατάφερνε να μείνει στον συνασσπιμό που κυβερνά το κρατίδιο (αντί να περάσει στην αντιπολίτευση με κυβέρνηση έναν συνασπισμό SPD, Πασίνων και Linke), το να βρίσκεται στην ίδια θέση με το ξενοφοβικό AfD είναι ηχηρό.
Θα ερμηνευθεί ως άλλο ένα καμπανάκι για το προσφυγικό απέναντι σε μία Μέρκελ που έχει πλέον γίνει, μετά το προσφυγικό, από «τεφλόν καγκελάριος» (που δεν είχε δει την κυριαρχία της ανα μειώνεται ούτε από την ευρω-κρίση) μία «κανονική πολιτικός» που πλέον δεν έχει πει σίγουρα ότι θα θέσει ξανά υποψηφιότητα. Και κυρίως θα μοιάζει πως πλησιάζει στην πραγματικότητα ένας από τους εφιάλτες των Χριστιανοδημοκρατών: Το «μονοπώλιο» της δεξιάς, πως το CDU στα δεξιά του δεν έχει τίποτε μέχρι το σκοτεινό τοπίο της ακροδεξιάς.
