Αισιόδοξος ότι η Ελλάδα θα καταφέρει στο μέσο χρονικό διάστημα να ξεπεράσει τα προβλήματα και να βαδίσει στον δρόμο της ανάκαμψης και της πλήρους απασχόλησης, εμφανίζεται ο εκπρόσωπος της χώρας μας στο Διεθνές Νομισματικό Ταμείο Μιχάλης Ψαλιδόπουλος.
Σε δηλώσεις του στο ΑΠΕ-ΜΠΕ μετά το πέρας της πρώτης ημέρας της τριήμερης εκδήλωσης της Γερμανικής Υπηρεσίας Ακαδημαϊκών Ανταλλαγών (DAAD) για τους Έλληνες υποτρόφους της, που πραγματοποιείται από 30 Σεπτεμβρίου έως 2 Οκτωβρίου στο Ινστιτούτο Goethe, στο κέντρο της Αθήνας, με θέμα «Ευρώπη σε ποιά κατεύθυνση; – Προοπτικές μέσα από διαφορετικούς τομείς», ο κ. Ψαλιδόπουλος δήλωσε:
«Είμαι από τη φύση μου αισιόδοξος άνθρωπος παρότι αναγνωρίζω τις δυσκολίες που μας περιβάλλουν και πιστεύω ότι αργά αλλά σταθερά θα μπορέσουμε και στο μέτρο που πείθουμε, θα πείσουμε τους Ευρωπαίους εταίρους μας για τα αδιέξοδα μιας πολιτικής μονόπλευρης λιτότητας, ότι θα καταφέρουμε να ξεπεράσουμε τα υπάρχοντα προβλήματα και να βαδίσουμε στον δρόμο της ανάκαμψης και της πλήρους απασχόλησης. Είναι εφικτό και στο μέσο χρονικό διάστημα αλλά και στο μακροχρόνιο, αρκεί να υπάρχει προσήλωση στην καθημερινή προσπάθεια και να διορθώνονται κάποιες κινήσεις οι οποίες δεν οδηγούν στο επιθυμητό αποτέλεσμα».
Αναφερόμενος στα καθήκοντά του στο ΔΝΤ, σημείωσε πως προσπαθεί να υπερασπιστεί ως δημόσιος λειτουργός τα συμφέροντα της χώρας σύμφωνα με τις οδηγίες που έχει από τις ελληνικές αρχές, κάνοντας αυτό που στο καθημερινό λεξιλόγιο ονομάζεται οικονομική διπλωματία. «Εξηγώ πράγματα, μεταφέρω απόψεις και προσπαθώ να υπερασπιστώ τα συμφέροντα του Έλληνα πολίτη» προσέθεσε.
Τέλος, αναφέρθηκε στην ομιλία του, με θέμα τη «χρηματοοικονομική κρίση του 2008 από τη σκοπιά της ιστορίας των οικονομικών θεωριών», με την οποία άνοιξε η αυλαία της τριήμερης εκδήλωση του DAAD. «Ήταν μια βραδιά των πρώην υποτρόφων του γερμανικού ιδρύματος κρατικών υποτροφιών στην οποία είχε την τιμή να μιλήσω με την ιδιότητα του καθηγητή του Πανεπιστημίου Αθηνών για την παγκόσμια κρίση του 2008 και τις επιπτώσεις της από την πλευρά της ιστορίας των οικονομικών θεωρών. Η παρουσίασή μου τόνισε ότι μετά το 2010 και αφού είχαν προηγηθεί προγράμματα σταθεροποίησης και τόνωσης της ζήτησης παγκοσμίως, υπήρξε μια στροφή προς τις πολιτικές λιτότητας που οφειλόταν και σε ακαδημαϊκούς και σε πολιτικούς λόγους, η οποία διαρκεί μέχρι τις ημέρες μας, επειδή κυρίως χώρες όπως οι αναδυόμενες οικονομίες, που θα μπορούσαν να δώσουν ένα εναλλακτικό οικονομικό μοντέλο δεν το κάνουν αυτό, καθώς κερδίζουν από το παγκόσμιο εμπόριο. Η Κίνα υποστηρίζει την υφιστάμενη οικονομική τάξη στα πλαίσια της οποίας χώρες υποστηρίζουν τη λιτότητα ως συνταγή ανάκαμψης».
