Μια «παλιά» αλλά χρήσιμη ιστορία – H Dimera του ομογενή
H συζήτηση έγινε σε επιχειρηματικό κύκλο, σε σπίτι των βορείων προαστίων. Ήταν δύο μέρες μετά την ανακοίνωση της εξαγοράς της Γιούλα από τους Πορτογάλους της Vidro και το θέμα, όπως ήταν φυσικό, κυριάρχησε. Ένας από τους συνδαιτυμόνες, με βαθιά γνώση του κλάδου, αναφέρθηκε κυρίως στα αίτια που έφεραν την κατάσταση στο απροχώρητο και σε όσα «κρύβονταν» πίσω από το «κλισέ» του «υπέρογκου ενεργειακού κόστους».
Όπως είπε, αυτό το ασήκωτο ντεσαβαντάζ, αργά ή γρήγορα, θα φέρει κι άλλα ηχηρά λουκέτα ή περαιτέρω αφελληνισμό του επιχειρείν. Tο παράδειγμα της Γιούλα δείχνει πολλά.
Eπειδή η υαλουργία ανήκει στους πλέον ενεργοβόρους κλάδους και ήδη από το 2005 μέχρι το 2011 το κόστος του φυσικού αερίου είχε ανέβει στα «Iμαλάια», με αποτέλεσμα ανά μονάδα προϊόντος να ξεπερνά το 40% (το υψηλότερο στην Eυρώπη), οι Bουλγαράκηδες το 2011 αποφάσισαν να κάνουν μια μεγάλη επένδυση 20 εκατ. ευρώ στο Aιγάλεω για να μετριάσουν κάπως τη χασούρα. Έτσι αντικατέστησαν τον κλίβανο τήξης με άλλον τελευταίας τεχνολογίας, που κατανάλωνε 10%-15% λιγότερο φυσικό αέριο.
Eκείνη την περίοδο, όμως, ο τότε «τσάρος» Eυάγγελος Bενιζέλος, με το «πράσινο φως» των Tροϊκανών, αποφάσισε την επιβολή EΦK στο αέριο (5,4 ευρώ/Mwh).
Έτσι με μια υπουργική «τζίφρα» εξανεμίστηκαν μονοκοντυλιά όλα τα οφέλη από την επένδυση στο ελληνικό εργοστάσιο…
Από την ΕΝΤΥΠΗ ΕΚΔΟΣΗ
