Έφυγε από τη ζωή την Κυριακή 11 Δεκεμβρίου 2016 ο γνωστός πλοιοκτήτης καπετάν Νικόλας Φράγκος, σε ηλικία 90 ετών.
Η νεκρώσιμη ακολουθία θα τελεστεί στον Ιερό Ναό Μεταμόρφωσης του Σωτήρος στο Κεφαλάρι σήμερα στις 15:00.
Ο καπετάν Νικόλας Φράγκος γεννήθηκε το 1926 στα Καρδάμυλα της Χίου, το σημαντικότερο λίκνο του ελληνικού εφοπλισμού.
Και οι δύο πλευρές της οικογένειάς του, είχαν μακροχρόνιους δεσμούς με τη θάλασσα.
Τα εφηβικά του χρόνια σημαδεύτηκαν από την τετράχρονη γερμανοϊταλική κατοχή, μια περίοδο που επικρατούσε πείνα, φτώχεια και -πάνω απ’ όλα- ο φόβος του θανάτου.
Παρά τις μεγάλες δυσκολίες, κατάφερε να τελειώσει το Γυμνάσιο στη γενέτειρά του.
Το 1947, ανέλκυσε το ναυάγιο ενός οικογενειακού του πλοίου που είχε βυθιστεί από τους Γερμανούς και ξεκίνησε την επαγγελματική του πορεία ταξιδεύοντας στη Μεσόγειο έως το 1951 που έχασε τον πατέρα του.
Το 1960 αγόρασε το πρώτο του πλοίο το «Κάπταιν Φράγκος» και ξεκίνησε την δική του εφοπλιστική πορεία.
Τέσσερα χρόνια αργότερα εγκαινίασε τη συνεργασία με τον Νικόλαο Μουνδρέα, με την αγορά του πλοίου «Good Hope» και το 1966 δημιουργήθηκε η Good Faith Shipping.
Συνολικά, μέσα στο πέρασμα του χρόνου η εταιρεία τους διαχειρίστηκε περισσότερα από 150 πλοία ενώ στα τέλη του 1990 είχε εξελιχθεί στη μεγαλύτερη εταιρεία του ελληνόκτητου στόλου.
Πρωτοπόρος και νεωτεριστής για την εποχή του, ανέπτυξε ισχυρούς δεσμούς με τη μακρινή Κίνα, διαβλέποντας τη δυναμική της χώρας αυτής στη ναυτιλία, ακόμα και την εποχή που ήταν απομονωμένη.
Βοήθησε στην εκπαίδευση των ναυτικών της και με χρηματοδότησή του ολοκληρώθηκε η ανέγερση δύο δημοτικών σχολείων για τα παιδιά των πόλεων Jim Ρing και Ma Li Two της επαρχίας Yunnai στην Κίνα.
Οι Κινέζοι του απένειμαν το Χρυσό Αστέρι, την υψηλότερη διάκριση που θα μπορούσε να δοθεί σε έναν πολίτη ξένου κράτους.
Με την αείμνηστη σύζυγό του Στέλλα Μονογιού, η οποία υπήρξε καθηγήτρια – φιλόλογος, δημιούργησαν μαζί και στήριξαν ένα τεράστιο φιλανθρωπικό έργο.
Η προσφορά στους πάσχοντες συνανθρώπους είτε μεμονωμένους, είτε συλλογικά ήταν αυτονόητη και έμπρακτη σε όλη τη διάρκεια της ζωής τους.
Πιο πρόσφατα χρηματοδότησε την ανέγερση του ΚΑΠΗ Κηφισιάς, όπως και του Γυμνάσιου Καρδαμύλων «ΠΤΕΡΥΓΑ ΣΤΕΛΛΑ ΝΙΚΟΛΑΟΥ ΦΡΑΓΚΟΥ» πάντα στο όνομα της αειμνήστου συζύγου του.
Ο καπετάν Νίκος αγάπησε και τίμησε την γενέτειρά του.
Ως πρόεδρος του Συνδέσμου των απανταχού Καρδαμυλίων βοήθησε στην επίλυση των προβλημάτων των Καρδαμύλων διαθέτοντας μεγάλα ποσά.
Με τις ενέργειές του ο σύνδεσμος των Απανταχού Καρδαμυλίων απέκτησε στην Αττική ιδιόκτητη στέγη.
Σπουδαίο χαρακτηριστικό του υπήρξε η προσέγγιση στον άνθρωπο, μέσα από ένα πρίσμα προσήνειας και καταδεκτικότητας.
Η πόρτα του ήταν ανοικτή σε όλους όσοι ήθελαν να του μιλήσουν, να τον συμβουλευτούν ή να ζητήσουν κάποια διευκόλυνση.
Η επαγγελματική του καταξίωση και τα υλικά αγαθά που απέκτησε δεν αλλοίωσαν ούτε στο ελάχιστο τούτη την ευγενική προδιάθεση της ψυχής του και αυτό υπήρξε ο πιο ισχυρός συνδετικός του κρίκος με τους ναυτικούς και γενικά τους συνεργάτες του.
Η θάλασσα που τόσο τον γοήτευσε από μικρό παιδί δεν του έδωσε μόνο επαγγελματικά διέξοδα, αλλά τον έφερε όπως και όλους τους ναυτικούς των παλαιότερων εποχών, κατάφατσα στον κίνδυνο της αδυσώπητης πάλης με τα κύματα που υπενθυμίζει σε κάθε άνθρωπο την αδυναμία του απέναντι στη δύναμη της φύσης και σφυρηλατεί την ανάγκη προσέγγισης με τον Θεό, τον μόνο που μπορεί να βοηθήσει όταν οι ανθρώπινες δυνάμεις εξαντλούνται.
Βαθειά, λοιπόν, θεοσεβής με σκέψη καθαρή και απαλλαγμένη από μεταφυσικές υπερβολές και αναζητήσεις αισθάνθηκε την ανάγκη να ανταποδώσει στον Θεό τη χάρη της δικής του επιβίωσης από την πολυετή σκληρή θητεία του στις θάλασσες και της μελλοντικής του καταξίωσης στην οργάνωση ναυτιλιακών επιχειρήσεων με την πεμπτουσία της διδασκαλίας του Χριστού, την αγάπη και βοήθεια στο συνάνθρωπο.
Έτσι, δημιούργησε στενούς δεσμούς με την Εκκλησία, οι οποίοι δεν είχαν υπόβαθρο κάποια ματαιοδοξία, αλλά αποτελούσαν προέκταση της επιθυμίας του να είναι χρήσιμος στους ανθρώπους, στόχο που η πιεσμένη από τις δουλειές καθημερινότητά του δεν επέτρεπε να πραγματώσει με τη δική του επιμέλεια.
Πιστεύοντας ακράδαντα στο φιλάνθρωπο προορισμό της Εκκλησίας, έκανε ο,τι μπορούσε με σκοπό να τη βοηθήσει προς αυτήν την κατεύθυνση δίχως ιδιοτέλεια και τυμπανοκρουσίες.
Ο καπετάν Νίκος υπήρξε μεγάλος υποστηρικτής της Ελληνικής Ορθόδοξης Εκκλησίας, τόσο στην Ελλάδα όσο και στις Ηνωμένες Πολιτείες.
Βοήθησε αποφασιστικά στην ίδρυση του Ραδιοφωνικού Σταθμού της Εκκλησίας στην Ελλάδα και βραβεύθηκε με το Χρυσό Σταυρό, την υψηλότερη διάκριση που απονέμει η Εκκλησία.
Σε αναγνώριση των προσπαθειών του για την Ορθοδοξία η Ιερά Σύνοδος της Εκκλησίας της Ελλάδος τον συμπεριέλαβε στα μέλη της Ελληνικής Επιτροπής Κοινωνικής Πρόνοιας.
Ήταν, επίσης, μέλος της διοικητικής ομάδας της Ελληνικής Αρχιεπισκοπής της Αμερικής.
Επίτροπος του Ιερού Ναού Αγίου Σπυρίδωνος Πειραιώς, συνέβαλε στην ανακαίνιση της εκκλησίας και υπήρξε μέγας ευεργέτης της Πειραϊκής εκκλησίας.
Η παρακαταθήκη που άφησε στα παιδιά και τα εγγόνια του δεν είναι τίποτα άλλο από τα στοιχεία εκείνα που τον χαρακτήριζαν στο δρόμο του επιχειρείν και τον ανέδειξαν στην κορυφή της ναυτιλιακής κοινότητας για πολλές δεκαετίες.
Τόλμη, διορατικότητα, εντιμότητα στις συναλλαγές, εκτίμηση στα πρόσωπα των συνεργατών του, ατέλειωτο ενδιαφέρον για τους αξιωματικούς και τα πληρώματα των πλοίων ανεξάρτητα από εθνικότητα, δικαιοσύνη στις αποφάσεις του και προσήλωση στον στόχο της καλύτερης δυνατής προσέγγισης στις εκάστοτε επικρατούσες παραμέτρους της ανέκαθεν παγκοσμιοποιημένης ναυτιλιακής βιομηχανίας.
