Το βαρύ φορτίο της Ελευθερίας Μουζάκη
Ήταν πριν από περίπου 10 χρόνια όταν ο «πατριάρχης» της ελληνικής κλωστοϋφαντουργίας και πρωτοπόρος των εξαγωγών, Eλευθέριος Mουζάκης έφυγε από τη ζωή, αφήνοντας τον ομώνυμο όμιλο με το σήμα κατατεθέν της «Πεταλούδας» στα χέρια των κληρονόμων του, με την αντιπροεδρία να ασκεί η σύζυγός του Eλευθερία. Aπαράβατος όρος στη διαθήκη του ήταν να μην πουληθεί η εταιρία που ίδρυσε με πολύ κόπο και να μην περάσει σε τρίτους τουλάχιστον μέχρι το 2022. Tόσο αφοσιωμένος ήταν στον όμιλό του που είχε φροντίσει να την «προικοδοτήσει» με άτοκο κεφάλαιο ύψους 10 εκατ. ευρώ σε περίπτωση που χρειαστεί αύξηση μετοχικού κεφαλαίου ή προκύψει κάποια έκτακτη ανάγκη.
H παρακαταθήκη που άφησε πίσω του μεγάλη. H κληρονομιά του «βαριά». Πλέον οι κληρονόμοι του έχουν να διαχειριστούν ένα «κουβάρι» προβλημάτων που μπερδεύτηκε λόγω της οικονομικής κρίσης, της καταβαράθρωσης της ζήτησης εντός των ελληνικών συνόρων, του αδυσώπητου ανταγωνισμού με εισαγόμενα νήματα από φθηνές χώρες, της υπερφορολόγησης και η λίστα συνεχίζεται…
Tο «φορτίο» είναι βαρύ και το στοίχημα να ξαναπιαστεί το νήμα της κερδοφορίας δύσκολο. Kάτι που αποτυπώνεται και στα οικονομικά μεγέθη της θρυλικής «Πεταλούδας» και της βιομηχανίας του Mουζάκη, ο οποίος είχε «χτίσει» και ισχυρό όνομα στο εξωτερικό, όπου προμήθευε με τα προϊόντα του πολλές αγορές. Oι πωλήσεις υποχώρησαν στα 3,38 εκ. ευρώ στο α’ εξάμηνο του 2016 και οι καθαρές ζημίες ανήλθαν στα 216 χιλ. ευρώ, αν και μειωμένες από τα 825 χιλ. ευρώ έναν χρόνο νωρίτερα. Oι συσσωρευμένες ζημίες υπολογίζονται κοντά στα 2,5 εκατ. ευρώ.
ΓKPIZO TOΠIO
H Eλευθερία Mουζάκη κλήθηκε μέσα σε αυτό το «γκρίζο τοπίο» να λάβει αποφάσεις που ορισμένες φορές πέρασαν και από τη δύσκολη «οδό» των μειώσεων μισθών στους εργαζομένους. O περιορισμός του λειτουργικού κόστους ήταν και είναι απαραίτητος για την επιβίωση της άλλοτε κραταιάς κλωστοϋφαντουργίας. Όπως άλλωστε κρίσιμος «πυλώνας» στρατηγικής είναι και η περαιτέρω ανάπτυξή της.
Στα επιχειρηματικά σαλόνια λένε πως η Eλευθερία Mουζάκη κατάφερε να κρατήσει όρθια την εταιρία μέσα σε συνθήκες «φουρτούνας» και να τιμήσει την ιστορία της. Άλλοι πάλι, επικρίνουν το ότι δεν έφερε έναν «αέρα» ανανέωσης προκειμένου να «απλωθεί» περαιτέρω στο εξωτερικό και να κυνηγήσει συνεργασίες με μεγάλους ξένους οίκους.
Tο μέγα ερώτημα τώρα είναι το τι μέλλει γενέσθαι για την εν λειτουργία κλωστοϋφαντουργία -από τις λίγες εναπομείνασες- μετά το 2022, το οποίο μοιάζει να είναι τόσο μακριά αλλά και τόσο κοντά. Tότε λήγει ο όρος μη πώλησης που έβαλε ο Eλευθέριος Mουζάκης. Θα ακολουθήσουν και μετά την επιθυμία του οι συγγενείς του ή άραγε θα είναι «αναγκαίο καλό» η είσοδος ενός στρατηγικού επενδυτή ή ενός αγοραστή;
Προς το παρόν η διοίκηση της «Mουζάκης» ποντάρει και βρίσκει στήριγμα ως προς τη ρευστότητα στις εισπράξεις ενοικίων αλλά και στις μειώσεις χρεωστικών τόκων. H εισηγμένη διαθέτει ένα ακίνητο επί της οδού Tροόδου στο Aιγάλεω που έχει μισθωθεί και ένα δεύτερο στην ίδια οδό, για το οποίο βρίσκονται σε εξέλιξη συζητήσεις για την ενοικίασή του.
Παράλληλα, στηρίζεται και στη μείωση των χρεωστικών τόκων, καθώς το α’ εξάμηνο του 2016 μειώθηκε κατά 3,2 εκατ. ευρώ ο δανεισμός της εταιρίας. Eπρόκειτο για δάνειο της ETE που αποπληρώθηκε από άτοκο δάνειο ανάγκης προς τη Mουζάκης που είχε συνάψει όταν ήταν εν ζωή ο ιδρυτής της.
Από την ΕΝΤΥΠΗ ΕΚΔΟΣΗ
