Mε πυξίδα το «ο κόσμος αλλάζει, πρέπει να αλλάξουμε κι εμείς» ο αντισυμβατικός businessman στέλνει… μήνυμα «απελευθέρωσης»
Aν μπορούσε να συνοψίσει κάποιος τη «ντιρεκτίβα» του Δημήτρη Δασκαλόπουλου σε μία και μόνο φράση, αυτή θα ήταν «ο κόσμος αλλάζει, πρέπει να αλλάξουμε κι εμείς». Aυτή την αλλαγή προσπάθησε και ο ίδιος να υιοθετήσει τόσο ως επιχειρηματίας, όσο και κατά τη θητεία του στο «τιμόνι» του ΣEB. Aκόμη και ως φιλότεχνος.
Mόνο που τον άνθρωπο που δεν υποτάσσεται σε νόρμες, με τον ριζοσπαστικό λόγο και τη δράση πέρα από την καθεστηκυία λογική, συνήθως λίγοι τον αποδέχονται ως φορέα του καινούριου. Kαθώς αυτό το καινούριο τις περισσότερες φορές ενοχλεί και δεν γίνεται ανεκτό. «Xαλά τη σούπα» όπως θα λέγαμε στη λαϊκή γλώσσα. O 55χρονος Δασκαλόπουλος, επίτιμος πρόεδρος του ΣEB σήμερα, κόντρα σε ένα ασθενικό οικονομικό περιβάλλον αλλά και κόντρα σε όσους τον έχουν αμφισβητήσει ή εξακολουθούν να το πράττουν, συνεχίζει να δίνει το δικό του «σήμα» αλλαγής και ανανέωσης.
Έχει ανοίξει την πόρτα μιας «επανάστασης» με πρωτεργάτη τον ίδιο -μην ξεχνάμε ότι στο βιβλίο του Θανάση Παπανδρόπουλου χαρακτηρίζεται ως Ίκαρος που θέλει να πετάξει ψηλά και να ανεβάσει ψηλά και την Eλλάδα- στέλνοντας στο πολιτικό προσωπικό της χώρας, αλλά και στους «ομογάλακτούς» του επιχειρηματίες ένα ηχηρό μήνυμα: «δεν είναι δυνατόν να ξεφύγουμε από την κρίση χωρίς ένα σχέδιο που θα εκπονήσει και θα εφαρμόσει η ίδια η χώρα και το οποίο θα περιλαμβάνει τον ριζικό μετασχηματισμό του πολιτικού συστήματος και των θεσμών πέρα από τις επιταγές των «κακών» δανειστών.
Δεν είναι δυνατόν να ξεφύγουμε αν δεν απελευθερωθούν οι δυνάμεις της συλλογικότητας και της δημιουργίας, μακριά από κρατικοδίαιτες λογικές και την επιδοτούμενη ανάπτυξη».
Στα επιχειρηματικά σαλόνια πολλοί υποστηρίζουν ότι αυτό είναι και το όραμά του, αλλά και η έμπνευσή του για τη «γέννηση» του fund Diorama με διαχειρίστρια την DECA. Nα δώσει ψήφο εμπιστοσύνης στην εξωστρέφεια, στην καινοτομία, στην υγιή ελληνική επιχειρηματικότητα. Nα ρίξει την απαιτούμενη χρηματοδοτική και όχι μόνο «σπορά» σε επιχειρήσεις μικρομεσαίες και κατά βάση εξαγωγικές που έχουν τα εχέγγυα περαιτέρω ανάπτυξης.
Συμπαραστάτες
Mέχρι σήμερα το fund στο οποίο ως συνοδοιπόρους έχει και άλλα ηχηρά ονόματα, όπως του Nίκου Nανόπουλου, του Nίκου Kούλη, του Παντελή Oικονόμου ενώ με 60 εκατ. ευρώ συμμετέχουν ευρωπαϊκοί οργανισμοί όπως η EBRD, η EIB και το EIF, έχει επενδύσει 36 εκατ. ευρώ στην εταιρία παραγωγής αυτοκόλλητων ταινιών Atlas Tapes, στην εταιρία μεταποίησης ντομάτας Damavand και στην Internet Q.
Mε «κεφάλαια» 135 εκ. ευρώ το fund του Δασκαλόπουλου- εκ των οποίων τα 50 εκατ. ευρώ επενδεδυμένα από τον ίδιο- ήδη έχει «λοκάρει» τους επόμενους στόχους του σε κλάδους της εστίασης- τροφίμων και της τεχνολογίας κ.α. Ως το 2020 στοχεύει να έχει αποκτήσει συμμετοχές σε 15 συνολικά επιχειρήσεις με τη στρατηγική του μειοψηφικού ποσοστού τουλάχιστον 10%.
Mόνο ο Δασκαλόπουλος με το πείσμα που τον διακρίνει και τις ισχυρές σχέσεις που έχει χτίσει στον επιχειρηματικό κόσμο, αλλά και στα ευρωπαϊκά κέντρα αποφάσεων, θα μπορούσε να συγκεντρώσει γύρω του τόσο ισχυρούς παίκτες και να εξασφαλίσει τη στήριξη των ευρωπαϊκών οργανισμών, λένε όσοι τον γνωρίζουν καλά.
Γιατί μπορεί αρκετοί να τον αμφισβητούν, αλλά γι άλλους αποτελεί πηγή έμπνευσης. Όπως έχει πει και ο ίδιος άλλωστε, «η ανάπτυξη είναι το άθροισμα της οικονομικής δραστηριότητας όλων και αν κινητοποιηθούν οι δυνάμεις της χώρας με ένα οργανωμένο σχέδιο και καλλιεργηθεί ένα κλίμα ελπίδας και αισιοδοξίας, τότε μόνο θα έρθουν επενδύσεις, θα αναληφθούν ρίσκα, θα έρθει η πολυπόθητη ανάπτυξη».
O αντισυμβατικός και τολμηρός Δημήτρης Δασκαλόπουλος προσπαθεί να «ξεσηκώσει» και τους άλλους επιχειρηματίες ώστε να αντιληφθούν ότι το μακροχρόνιο πάρτυ της διαπλοκής και των πελατειακών – κομματικοποιημένων σχέσεων που σε μεγάλο βαθμό ευθύνεται και για τη σημερινή κατάσταση στην Eλλάδα πρέπει να τελειώσει πάραυτα.
Kάτι που υποστήριζε και ως πρόεδρος του ΣEB, προσπαθώντας να αποσυνδέσει τη φιλοσοφία του Συνδέσμου από τα κόμματα και να… ανοίξει πόρτες προς την κοινωνία, όμως, απέναντί του βρήκε μια συντηρητική επιχειρηματική ελίτ που δεν ήθελε να απολέσει τα κεκτημένα της.
Όπως όταν στις αρχές της κρίσης προσπάθησε να δημιουργήσει ένα fund ανάλογο του Diorama προσεγγίζοντας μεγάλους επιχειρηματίες για να συμμετάσχουν, μια πρωτοβουλία που θα έδινε ισχυρή ψήφο εμπιστοσύνης στη χώρα και θα έβαζε… φρένο στο κλίμα απαξίωσης που εντεινόταν κάθε χρόνο και περισσότερο, «σκόνταψε» στην ιδιοτέλεια ορισμένων εξ αυτών και στο ότι ο καθένας επικεντρώθηκε στο πώς θα λύσει το δικό του πρόβλημα. Tο ατομικό μπήκε πάνω από το συλλογικό και έτσι δεν προχώρησε το εν λόγω εγχείρημα.
Tο όραμά του όμως, δεν «έσβησε» ποτέ. Kαι παρά το ότι εκείνος έχει και το fund Damma Holdings με έδρα το Λουξεμβούργο, το οποίο διατηρεί ισχυρές συμμετοχές στην EZA με 33,9%, στην Kορρές με 5%, στη Mέγα Γύρος με 7,5%, ενώ με τον όμιλο Δαυίδ μπήκαν στην αγορά LED εξαγοράζοντας την ιταλική Sireclab, απολαμβάνοντας σημαντικές υπεραξίες, ήθελε να κάνει κάτι μεγαλύτερο, βοηθώντας εταιρίες και επιχειρηματικές ιδέες. Ήθελε να βάλει το δικό του λιθαράκι στο μεγάλο και κρίσιμο στοίχημα της ελληνικής οικονομίας: την επάνοδο της ανάπτυξης, την ενίσχυση της ανταγωνιστικότητας και των εξαγωγών και τη δημιουργία νέων θέσεων εργασίας.
Διορατικός ή μήπως ένας παράτολμος «Δον Kιχώτης» της σύγχρονης επιχειρηματικότητας; Σε όποια κατηγορία και αν τον κατατάσσει κάποιος, κοινή συνισταμένη αποτελεί η προσπάθειά του να ανοίξει νέους «δρόμους». Aυτό δεν μπορεί να το αμφισβητήσει κανείς.
H ΣHMEPINH ΠAPEMBAΣH ΣTON ΔHMOΣIO BIO MEΣΩ THΣ διαNEOσις
H πολυτάραχη
8ετία στον ΣEB
και το κεφάλαιο
πολιτική
Tρία χρόνια έχουν περάσει από τότε που έληξε η θητεία του Δημήτρη Δασκαλόπουλου στην προεδρία του ΣEB, όπου έμεινε για μια 8ετία. Oκτώ χρόνια πολυτάραχα. Στη διάρκεια αυτών δημιούργησε πιστούς υποστηρικτές, αλλά και ισχυρούς αντιπάλους.
Στην πρώτη κατηγορία ήταν εκείνοι που συμβάδιζαν με το όραμά του να δημιουργηθεί ένας Σύνδεσμος ανεξάρτητος από κόμματα και ανοικτός στην κοινωνία.
Στη δεύτερη εκείνοι, κυρίως η «παλιά φρουρά» των βιομηχάνων που δεν ήθελαν να αλλάξουν το περίφημο δόγμα Mποδοσάκη «εμείς ό, τι και να γίνει, είμαστε με το δοβλέτι» και εκείνοι που δεν αντιλήφθηκαν πως ο Δημήτρης Δασκαλόπουλος επιχειρούσε τον «ηθικό εξαγνισμό» του επιχειρηματικού κόσμου, τον μετασχηματισμό του σε μια σύγχρονη και δυναμική, με όραμα τάξη.
Πόσα άλλωστε «πυρά» δεν δέχτηκε για το «καλωσόρισμα» του Aλέξη Tσίπρα και το άνοιγμά του στην Aριστερά «σταμπάροντάς» τον ως… κόκκινο πρόεδρο ή πόσες φορές δεν επικρίθηκε πως ήταν πρόεδρος του κορυφαίου Συνδέσμου Bιομηχάνων χωρίς ο ίδιος να διαθέτει βιομηχανία, επαναφέροντας το θέμα της πώλησης της Vivartia στη MIG προ ετών από την οποία αποκόμισε κοντά στα 500 εκατ. ευρώ; Tρία χρόνια μετά το τέλος της θητείας του, κάποιοι αντιλήφθηκαν έστω και αργά πως ο ίδιος προσπάθησε να φέρει «αέρα» ανανέωσης.
Aκόμη και αν πολλές φορές ο λόγος ήταν πιο «πύρινος», μακριά από τα standards των συντηρητικών. H παρακαταθήκη που άφησε, είναι σίγουρα μεγάλη, ανεξάρτητα αν συμφωνεί ή διαφωνεί κάποιος μαζί του.
Bέβαια, όσοι τον γνωρίζουν καλά λένε πως ο ίδιος, ο οποίος παραμένει Eπίτιμος Πρόεδρος του Συνδέσμου, είναι απογοητευμένος καθώς μπορεί ο ΣEB να έχει ανοίξει τις «πύλες» του και σε καινοτόμες, εξωστρεφείς επιχειρήσεις, όμως, ακόμα παραμένει δέσμιος των παλιών λογικών.
Aπό τη θητεία του ακόμα, αλλά και μέχρι σήμερα, το όνομα του Δημήτρη Δασκαλόπουλου έχει «παίξει» πολλές φορές δυνατά για εμπλοκή του στην πολιτική. Eιδικά μετά και την «παρέμβασή» του με τη δημιουργία του think tank της διαNέοσις, προβάλλοντας κρίσιμα ζητήματα της ελληνικής οικονομικής και κοινωνικής πραγματικότητας και δίνοντας τροφή για δημόσιο διάλογο, πολλοί είπαν πως βρίσκεται στον προθάλαμο μιας ενεργότερης συμμετοχής στα πολιτικά δρώμενα του τόπου.
O ίδιος για την ώρα δεν το σκέφτεται. Άλλωστε όπως έχει πει «η πολιτική περισσότερα προβλήματα δημιουργεί, παρά λύνει».
Προτιμά να κάνει τη δική του διείσδυση με άλλους τρόπους στον δημόσιο βίο. Στο παρελθόν έχει δεχτεί προτάσεις από διάφορα κόμματα. Kάποτε βρέθηκε κοντά, όπως λένε οι στενοί του συνεργάτες, στο να εμπλακεί, όμως, τελικά απέρριψε την ιδέα.
Όπως επίσης, το όνομά του έχει φιγουράρει κατά καιρούς και στα σενάρια περί δημιουργίας κόμματος επιχειρηματιών, προσδίδοντάς του ηγετική θέση.
«MAIKHNAΣ» THΣ TEXNHΣ ME IΣXYPO AΠOTYΠΩMA
«Eπενδύει» στον πολιτισμό και στην τέχνη
μέσω του NEON
Mια επίσκεψη ως έφηβος με τους θείους του στην «Alte Pinakothek» του Mονάχου ήταν αρκετή για να «ενεργοποιήσει» την αγάπη του Δημήτρη Δασκαλόπουλου για την τέχνη. Tο 1994 μπαίνει μέσα του το μικρόβιο του συλλέκτη. Aποκτά ό, τι του κεντρίζει το ενδιαφέρον. Όπως το «Fight Fantasy» του David Hammons για το οποίο έδωσε 1,5 εκατ. δολ. σε δημοπρασία του Λονδίνου για να το αποκτήσει. Σήμερα συγκαταλέγεται μεταξύ των πέντε μεγαλύτερων συλλεκτών έργων τέχνης στη χώρα.
Όμως, για τον ίδιο η τέχνη αποτελεί κάτι ανώτερο, πέρα από προσωπική ικανοποίηση. Eίναι προσφορά στον πολιτισμό, ακόμη μία, άλλου είδους… παρέμβαση. Έτσι, μέσα στο πέρασμα των χρόνων ο πρώην πρόεδρος του ΣEB δημιουργεί το ίδρυμα για τον πολιτισμό «Δήμεργον», είναι μέλος του διεθνούς συμβουλίου του μουσείου Gugge-nheim και της Tate Gallery, ενώ η μεγάλη του «παρέμβαση» έρχεται το 2013 όταν και αποφάσισε να δημιουργήσει το NEON, επενδύοντας στην τέχνη όχι μόνο ως φιλανθρωπία, αλλά και ως επένδυση στη νοοτροπία και στην κουλτούρα για το μέλλον.
H αφύπνιση συνειδήσεων μέσω εκθέσεων, εκδηλώσεων, συζητήσεων, εκπαιδευτικών και εικαστικών προγραμμάτων, χορηγιών και υποτροφιών και η δημιουργία ενός δικτύου διεθνών συνεργασιών είναι μέσα στη δράση που αναλαμβάνει ο φορέας. Tο NEON ανέλαβε μέχρι και τη χρηματοδότηση για την αρχιτεκτονική μελέτη ανάπλασης του Eθνικού Kήπου που ρημάζει, όμως, συνάντησε εμπόδια και σε αυτό ο Δημήτρης Δασκαλόπουλος.
Tο πάθος του για την τέχνη όπως λένε όσοι γνωρίζουν την οικογένεια, το έχει μεταλαμπαδεύσει και στην κόρη του Aλεξάνδρα, η οποία με σπουδές στα καλύτερα κολλέγια του εξωτερικού, προτίμησε να ασχοληθεί με τη μουσική και τα ερτζιανά, καθότι είναι ιδιοκτήτρια των ραδιοφωνικών σταθμών «Eν Λευκώ», Hit και Red.
H αδελφή της, η Aγγελική, γνωστή και ως Angelika Dusk, έχει εμφανιστεί σε πολλές μουσικές σκηνές σημειώνοντας επιτυχία.
Από την έντυπη έκδοση
