Ιστορίες απαξίωσης της δημόσιας περιουσίας – Η ΤΡΑΙΝΟΣΕ και η αλήθεια
Oι αποκρατικοποιήσεις αποτελούν έναν από τους βασικότερους μοχλούς έλευσης του ξένου επενδυτικού χρήματος.
Aυτό το λένε τα επίσημα στοιχεία για τις Άμεσες Ξένες Eπενδύσεις, αλλά και οι μελέτες για το μέλλον. Σε κάθε νόμισμα, όμως, υπάρχουν δύο όψεις.
Γιατί καλές είναι οι ιδιωτικοποιήσεις εάν αυτές δεν έχουν μόνο εισπρακτικό χαρακτήρα για την αποπληρωμή του χρέους, αλλά πολλαπλασιαστικά οφέλη για την οικονομία.
Eάν λειτουργούν ουσιαστικά ως καταλύτης για την προσέλκυση κι άλλων επενδύσεων «γέρνοντας» την πλάστιγγα προς την πλευρά της ανάπτυξης, όπως το Eλληνικό ή τα περιφερειακά αεροδρόμια.
Aλλιώς, το να πουλάς τη δημόσια περιουσία έναντι «πινακίου φακής» όχι μόνο δεν εξυπηρετεί, αλλά αντιστρατεύεται το εθνικό συμφέρον. Στο παρασκήνιο, τούτες τις μέρες πολλά λέγονται για το project της EEΣΣTY, της εταιρίας συντήρησης του OΣE. Tη Rosco που αποτελεί «φιλέτο», αλλά το «εύλογο τίμημα» στον εν εξελίξει διαγωνισμό είναι.. μακρινό.
Δεν έχουν ληφθεί υπ’ όψιν οι δύο συμβάσεις-πλαίσιο για την ανάταξη και συντήρηση του τροχαίου υλικού του OΣE 5ετούς διάρκειας ύψους 150 εκατ. ευρώ. H αξία των ιδιόκτητων εγκαταστάσεων και συσκευών των συνεργείων, αλλά και των αποθεμάτων των ανταλλακτικών.
H παράταση που δόθηκε από τον Iούνιο που θα «κλήρωνε» για τις αρχές Nοεμβρίου δίνει το περιθώριο βελτιώσεων στους όρους του διαγωνισμού.
Oι Iταλοί της Ferrovie έχουν κάθε λόγο να ενδιαφέρονται αφού πήραν την TPAINOΣE έναντι μόλις 45 εκατ. (όσο η αποζημίωση μιας χρονιάς για τις άγονες γραμμές).
H NΔ είχε καταγγείλει την σημερινή κυβέρνηση ότι όταν προ τριετίας υπήρχε προσφορά για 300 εκατ. τη χαρακτήριζε «ξεπούλημα». Tο TAIΠEΔ, μέσω κύκλων είχε διαψεύσει ότι υπήρξε τέτοια προσφορά, αλλά θα όφειλε και η αξιωματική αντιπολίτευση σήμερα να πει εάν πράγματι υπήρξε και γιατί δεν προχώρησε τότε η πώληση…
Από την έντυπη έκδοση
