«Όμορφη πόλη, φωνές, μουσικές..», έλεγε σε ένα του τραγούδι ο Μίκης Θεοδωράκης και μάλλον οραματιζόταν την Αθήνα σήμερα, αφού οι φωνές των νέων –κυρίως- αλλά και ολόκληρης της χώρας ενώνονται με τη δική του κατά των πολιτικών του μνημονίου
Στο πλευρό του και οι Πανεπιστημιακοί βρωντοφώναξαν πριν από λίγα λεπτά παρών….και χιλιάδες κόσμος από κάτω δεν νιώθει σήμερα μόνος του.
“Ανήκουμε στον ευατό μας. Ανήκουμε στη χώρα μας. Οι νέοι έδειξαν το δρόμο, με τη δημιουργική τους αφύπνιση. Η ώρα να ξεσηκωθουμε είναι τώρα και όχι την ώρα που θα είμαστε δίπλα στο δήμιο μας, για θα είναι αργά, θα είναι αλλού το σώμα μας και αλλού η κεφαλή μας”, είπε ο Μίκης Θεοδωράκης και συνέχισε “χαιρετίζω το πρώτο ελπιδοφόρο σκίρτημα των Αγανακτησμένων πολιτών, χωρίς να ξεχνάμε το στίχο του Ελύτη, πως για να γυρίσει ο ήλιος θέλει δουλειά πολυ”, είπε και ο κόσμος τραγούδησε μαζί του…
Οι Πανεπιστημιακοί και ο Μίκης, είναι μαζί τους, ενάντια στα μέτρα του μνημονίου και την κρίση των αξιών της χώρας μας.
Η μόνη διαφορά, ήταν ο τόπος του ραντεβού, όχι στο Σύνταγμα αλλά στα Προπύλαια αυτή τη φορά…και όμως ο κόσμος πλημμύρισε το κέντρο δίνοντας το μήνυμα του για έβδομη συνεχόμενη μέρα, χωρίς να είναι κανένας κάτω από καμία κομματική σημαία.
Οι “Αγανακτισμένοι” ανταποκρινόμενοι στο κάλεσμα του Μίκη Θεοδωράκη και των πανεπιστημιακών κατηφόρισαν την πανεπιστημίου και κατέκλυσαν τους γύρω δρόμους. Αποφάσισαν λένε, “να ενώσουν τη φωνή τους με τη φωνή της κοινωνίας ενάντια στα μέτρα που λαμβάνονται ερήμην μας”.
Κεντρικοί ομιλητές στη σημερινή εκδήλωση είναι ο πρύτανης του Πανεπιστημίου Αθηνών Θ. Πελεγρίνης, ο Μίκης Θεοδωράκης, ενώ θα μιλήσουν επίσης οι καθηγητές Γιώργος Κασιμάτης, Γιώργος Κατρούγκαλος, Νότης Μαρίας, Κώστας Μπέης και Κώστας Χρυσόγονος.
Στο Σύνταγμα οι σκηνές παραμένουν και οι ομάδες αυτοοργάνωσης αυξάνονται και βελτιώνονται. Στις ομάδες σίτισης, καθαριότητας, νομικής υποστήριξης και ιατρικής περίθαλψης προστέθηκαν τώρα και οι ομάδες περιφρούρησης που λειτουργούν κάθε μέρα και πιο αποτελεσματικά.
Οργανωμένοι οι Αγανακτισμένοι
Στα πανό, οι «Αγανακτισμένοι» δεν αφήνουν περιθώρια για τις προθέσεις τους: “Δεν θα φύγουμε μέχρι να φύγουν αυτοί που μας οδήγησαν εδώ.”
Μιλάνε “για αυτόνομη κοινωνία” και για “κοινωνικό πείραμα”. Κάθε βράδυ παίρνουν ελεύθερα τα μικρόφωνα και αναπτύσσουν τις απόψεις τους σε μια μορφή άσκησης άμεσης δημοκρατίας, όπως λένε, μιας διαρκούς γενικής συνέλευσης.
Άλλοι θεωρούν ότι αυτό είναι «το τέλος της μεταπολίτευσης» και άλλοι ότι «εδώ είναι το τέλος του εμφυλίου», σε αυτό το ετερόκλιτο πλήθος που το μόνο του κοινό είναι η άρνηση στα κόμματα, στο μνημόνιο, στην ανεργία και στο ζοφερό μέλλον.
Όσο βέβαια περνούν οι ημέρες, οι Αγανακτισμένοι ολοένα και οργανώνονται καλύτερα. Πολλοί είναι εκείνοι που έχουν στήσει τις σκηνές τους και κοιμούνται εκεί, ενώ έχουν φτιάξει ειδική σκηνή με τις πρώτες βοήθειες για παν ενδεχόμενο. Σε άλλο σημείο της πλατείας, έχουν στήσει και την ομάδα σύτισης.
