Στο Σύνταγμα, στην καρδιά των εξελίξεων τις τελευταίες ημέρες βρέθηκε και ο Αλέκος Αλαβάνος, ο οποίος σε ραδιοφωνική του συνέντευξη τόνισε πως η μεγάλη αυτή λαϊκή οργάνωση, θα επιφέρει μια μεγάλη στροφή της χώρας της εβδομάδες που έρχονται.
Στην συνέχεια των δηλώσεων του ο κ. Αλαβάνος, τόνισε πως βρίσκει πολλά κοινά σημεία των “αγανακτισμένων πολιτών”, με αυτή την εξέγερση κατά της δικτατορίας των φοιτητών που οδήγησε στη μεταπολίτευση. «θα σας έλεγα ότι είναι δεμένη με τη δημοκρατία, την αυτό-οργάνωση και την όχι κομματική κηδεμονία η ίδια η μεταπολίτευση που ήρθε, άσχετα μετά πως εξελίχθηκαν τα πράγματα».
Οι οικογένειες στις πορείες
Ο κ. Αλαβάνος είπε πως του έκανε εντύπωση πως ξεχώριζε στο πλήθος, οικογένειες, παππούδες και παιδιά να φωνάζουν για μια Ελλάδα ελεύθερη από τους δανειστές της. «στο σύνταγμα έγινε την περασμένη Τετάρτη με ένα έντονο τρόπο, αλλά η εικόνα σε μια δικτατορία που δεν είχε γίνει ποτέ μια μεγάλη διαδήλωση, η εικόνα να είναι γεμάτη η Αθήνα από παππούδες – γιαγιάδες κλπ γύρω από το πολυτεχνείο την τελευταία μέρα, τη μέρα που έπεσε η πύλη ήταν εκπληκτική και αυτή είναι η αξία των κινημάτων.
Η αξία των κινημάτων είναι αυτή που δίνει μια ελπίδα στον παππού και στη γιαγιά και που το πιτσιρίκι που είναι 7-8 χρονών μαθαίνει κάποιες αξίες και ιδέες.
Και ίσως εδώ το εντυπωσιακό είναι – που είδαμε και από το χθεσινό γεγονός – το πόσο μεγάλη απόσταση υπάρχει αν θέλετε στον πυρήνα του κοινοβουλευτισμού και της δημοκρατίας, στη σημερινή βουλή με το σύνταγμα, τους χωρίζουν δυο μέτρα, τους χωρίζει η αυλή του άγνωστου στρατιώτη, όμως υπάρχει μια τεράστια απόσταση αξιών.
Γιατί αυτή έχει γίνει με τις αποφάσεις που πήρε μια βουλή της ντροπής, και για αυτό για μένα είναι σημαντικό και κάνω την παρότρυνση στις δυνάμεις της αριστεράς που είναι στη βουλή, στους βουλευτές της αριστεράς στον καθένα χωριστά ας το πούμε, σε άλλους βουλευτές άλλων χώρων που συναισθάνονται την βαρύτητα της κατάστασης, να αποχωρήσουν από αυτή τη βουλή, και να ενωθούν με τον κόσμο στο σύνταγμα. Ασφαλώς υπάρχουν βουλευτές που έχουν αντιταχθεί και στο μνημόνιο κ.λπ. και έτσι υπάρχει μια σχετική συνέχιση, αλλά νομίζω ότι η πλατεία προχωρεί σε περισσότερα.
Ας πούμε αυτό το σύνθημα που ανέβηκε χθες ως κεντρικό ότι «δεν φεύγουμε αν δεν φύγει κυβέρνηση – τρόικα και χρέος» που σημαίνει μια άλλη προσέγγιση στο όλο πρόβλημα το οικονομικό και το πολιτικό της Ελλάδος, δεν ξέρω κατά πόσο έρχεται στη βουλή ή και αν ερχόταν στη βουλή κατά πόσο μπορεί να την επηρεάσει καθόλου».
Το κλειδί: Ο δρόμος της μη βίας
Ερωτηθείς από τους συναδέλφους Νέστωρα Δημαρά και Νικόλα Βαφειάδη, αν το πολιτικό μας σύστημα όπως το έχετε γνωρίσει πόσες αντοχές έχει απέναντι σε μια καθημερινή παρουσία δεκάδων χιλιάδων ανθρώπων στην καρδιά της Αθήνας, στην Πλατεία Συντάγματος ο κ. Αλαβάνος προχώρησε στην εξής απάντηση:
«Κοιτάξτε το πολιτικό σύστημα, γιατί την έχω πατήσει, έχει μεγαλύτερες αντοχές από ότι περιμένει κανείς, έχει πάρα πολύ μεγάλες δυνάμεις. Έχει δυνάμεις και μέσα στη συνείδηση του κόσμου, ο οποίος φοβάται μια μεγάλη αλλαγή, έχει δυνάμεις και μέσα από τους ιδεολογικούς μηχανισμούς, από πάρα πολλά μέσα μαζικής ενημέρωσης κλπ.
Αλλά θα έλεγα ότι η λαϊκή δύναμη όταν εκφραστεί είναι παντοδύναμη. Και θυμίζω αν θέλετε την εμπειρία της Πλατείας Ταχρίρ, στην Πλατεία Ταχρίρ στην Αίγυπτο είχαμε αυτές τις καθημερινές συγκεντρώσεις, ήδη κλονιζόταν το καθεστώς, άρχισε να κάνει ανοίγματα, αλλά στο κρίσιμο σημείο φεύγει δεν φεύγει ο Μουμπάραγκ δεν κινούνταν. Όταν όμως ειπώθηκε και μπήκε ο στόχος, της συγκέντρωσης του ενός εκατομμυρίου, δεν ξέρω αν το θυμάστε αυτό, κατέρρευσαν τα πάντα.
Με αυτή την έννοια εγώ νομίζω ότι μια ανάλογη πορεία θα ακολουθηθεί και για εδώ και είναι πάρα πολύ σημαντικό όπου από νέα παιδιά αλλά και μεγαλύτερους καταλαβαίνει κανείς ότι ο δρόμος της μη βίας, του να μη δώσεις προσχήματα για να γίνουν προκλήσεις και αντιπαραθέσεις ή για διαταχθούν οι κατασταλτικές δυνάμεις τα ΜΑΤ να βαρέσουν όλο τον κόσμο, έχει τεράστια ισχύ και νομίζω ότι μας δίνει ένα καλό πρότυπο και μπορούμε πραγματικά να είμαστε αισιόδοξοι γιατί ένας άλλος δρόμος μπορεί να παρθεί για τη χώρα μας».
