Προσφέρει μισό δισ. ευρώ, παρότι δεν τη βρίσκει «ενδιαφέρουσα»
Ποιος είναι ο σκοπός του γερμανικού κολοσσού των αερομεταφορών Lufthansa, που, στην εκπνοή της προθεσμίας για την υποβολή προσφορών, ανακοίνωσε ότι δίνει μισό δισεκατομμύριο ευρώ για την εξαγορά του πάλαι ποτέ εθνικού αερομεταφορέα της Ιταλίας, Alitalia; Γιατί, πηγές της Lufthansa, μιλώντας στην Corriere della Sera, που αποκάλυψε τη γερμανική προσφορά, αναφέρουν ότι «η Alitalia, όπως είναι, δεν είναι ενδιαφέρουσα για μας ούτε από στρατηγικής ούτε από οικονομικής απόψεως».
Την απάντηση, δίνει έγγραφο εσωτερικής ενημέρωσης της Lufthansa για τη χαμηλού κόστους θυγατρική της, Eurowings, το οποίο αναλύει με λεπτομέρειες τον ανταγωνισμό της Ryanair που έχει μερίδιο στην ευρωπαϊκή αγορά 13% έναντι 9% του γερμανικού αερομεταφορέα.
Η οποία Ryanair έχει επίσης υποβάλλει -μη δεσμευτική- προσφορά για την εξαγορά της Alitalia, και μάλιστα με τη λειτουργία της και το προσωπικό της να παραμένει στο ακέραιο, και οι όποιες περικοπές να περιορίζονται στο επίπεδο των στελεχών διοίκησης που ανέρχονται σε 2.000 άτομα.
Αντίθετα, η Lufthansa έχει ένα πιο σκληρό σχέδιο. Προτείνει εξαγορά που θα περιλαμβάνει τον στόλο των αεροσκαφών, τους πιλότους και τα πληρώματα, όπως και τα slots, όμως δραστική μείωση του προσωπικού εδάφους, ως και άνω του 50%. Αυτό σημαίνει 6.000 απολύσεις με ό,τι μπορεί να συνεπάγεται το «πιο ευέλικτος αερομεταφορέας» που ζητά η Lufthansa, πολιτικά για την Ιταλία.
Όπως και να ’χει, οι Γερμανοί είναι σαφές ότι θέλουν να αντεπιτεθούν στη Ryanair, αυξάνοντας τα μερίδιά τους στην ιταλική αγορά και χρησιμοποιώντας την Alitalia ως «άρμα» για τη θυγατρική της Lufthansa χαμηλού κόστους αεροπορική Eurowings, στην οποία σκοπεύουν να επενδύσουν 1,5 δισ. ευρώ.
Η Corriere della Sera το εξηγεί αυτό στο ρεπορτάζ της, στο οποίο τονίζει πως «για τους Γερμανούς δεν αρκεί να διατηρήσουν το μερίδιο αγοράς τους στην Ιταλία, αλλά θέλουν να το αυξήσουν χρησιμοποιώντας παράλληλα τον γερμανικό αερομεταφορέα χαμηλού κόστους Eurowings, στον οποίο σκοπεύουν να επενδύσουν 1,5 δισ. ευρώ», ενώ εξηγεί πως απώτερος στόχος είναι η αντεπίθεση στον ανταγωνισμό της Ryanair και των άλλων αεροπορικών εταιριών χαμηλού κόστους.
Βέβαια, για την Ιταλία, το ζήτημα της, υπό πτώχευση από τον Απρίλιο, Alitalia είναι εξαιρετικά ευαίσθητο, ιδιαίτερα τώρα που η χώρα εισέρχεται σε προεκλογική περίοδο. Έτσι, είναι λογικό η κυβέρνηση να προσπαθήσει να κερδίσει χρόνο, απορρίπτοντας αρχικά την προσφορά της Lufthansa, έστω και στηριζόμενη επάνω στο ότι δεν μπορεί να κάνει αποδεκτό το σχέδιο παράδοσης της αεροπορικής εταιρίας με το μισό προσωπικό εδάφους εκτός υπηρεσίας.
Άλλωστε, αυτή την απόφαση στην οποία θα οδηγήσουν ενδεχομένως οι αντιδράσεις των εργαζομένων και ένα κλίμα δυσθυμίας για «ξεπούλημα του εθνικού αερομεταφορέα» στην Ιταλία, προϊδεάζει, κατά κάποιο τρόπο και ο πρόεδρος της Ένωσης Ιταλών Καταναλωτών Fabricio Premutti, ο οποίος τονίζει ότι «το σοκ που προκάλεσε η κατάργηση τόσων πτήσεων προβλημάτισε τον κόσμο, που αναρωτιέται μήπως πάμε να θεραπεύσουμε έναν άρρωστο αερομεταφορέα με ένα φάρμακο που θα επιδεινώσει την κατάστασή του».
Άλλωστε, το ίδιο έκανε και με την πρόταση της Ryanair, η οποία ήταν αρκετά πιο ευέλικτη από αυτή της γερμανικής εταιρίας. Μόνο που εδώ, το σκεπτικό της απόρριψης της πρότασης της ιρλανδικής εταιρίας ήταν εντελώς διαφορετικό και εμπεριείχε τον φόβο για το μέλλον της… ίδιας της Ryanair.
Εν ολίγοις, εκφράστηκαν αμφιβολίες κατά πόσο θα μπορούσε να φέρει εις πέρας το σχέδιό της, από την ώρα που αναγκάζεται να μειώσει τις πτήσεις της κατά 2.000 σε όλη την Ευρώπη, οι 702 εκ των οποίων από και προς την Ιταλία.
Από την έντυπη έκδοση
